สวัสดีค่ะ เราอายุ22ปีนะคะ พอดีรู้สึกผิดและคิดมากนิดหน่อยอยากได้ความเห็นอะค่ะ เราเป็นคนชอบคิดมากอยู่แล้วอะไรเล็กๆน้อยๆก็เก็บมาคิดแคร์ไปหมดทุกคน คือพอดีตอนนี้อยู่ปี4 ช่วงปี3เทอม2มีเพื่อนในห้องพึ่งจะมาสนิทกันได้ประมาณ10เดือนค่ะ ช่วงก่อนที่จะสนิทกันคือ เรามีเพื่อนที่สนิทอยู่แล้ว1คน เราเป็นคนเพื่อนไม่เยอะ และไม่เที่ยวกลางคืนไม่ดื่มสุรา  ช่วงปี3เทอม2 เราอกหักเราได้เพื่อนในห้องคนหนึ่งปลอบและพาเราเที่ยวพาเจอสังคมในผับว่ามันเป็นยังไง คอยให้คำปรึกษาเวลาเราไม่รู้อะไร และคอยปลอบเราค่ะ เรารู้สึกมีพลังมากเลย เราตัวติดกันมาก นอนด้วยกันไปเรียนด้วยกัน เวลาเขาชวนไปนั่งกินเบียร์กับเพื่อนๆแบบนี้ เราไม่ชอบเราก็ไปค่ะ เพราะเราไม่กล้าปฏิเสธเขา พอช่วงปิดเทอมจะขึ้นปี4 ก็เริ่มห่างๆกันค่ะ คือช่วงนั้นเขาย้ายหอไปไกลจากหอเรามาก เวลาเขาบอกให้เราไปหาแบบนี้บางครั้งเราก็ไปไม่ได้เพราะหอเขาไกลเราต้องเป็นฝ่ายไปหาเขาทั้งๆที่เขาก็มีรถ แต่เขาไม่มาหาเรา  เขาจะชอบชวนเราไปกินเหล้าแบบนี้แต่เราก็ไปไม่ได้เพราะเราต้องอยู่ห้องเพราะน้องมานอนด้วย  เขาชวนไปนั่นนี่เราก็ไม่ว่างไป  ชวนไปวันเกิดเพื่อนถ้าไปกลับเราไปได้แต่นอนค้างบ้านเพื่อนเราไม่อยากนอน พอเราบอกว่าไม่ขอค้างเขาก็ว่าเรา ว่าแต่ก่อนทำไมค้างได้ เขาก็ว่านั่นว่านี่ว่าเราไม่ไปหาเขาบอกไปหาก็ไม่ไปหา ชวนกินเหล้าแบบนี้บางครั้งเราก็ไม่อยากกินพอเราปฎิเสธเขาก็เหมือนโกรธ พอเราต้องการนั้นนี่เขาไม่เคยมาหาเราเลยแถมเขาทำให้เราเกรงใจไม่กล้ารบกวนเขา พอกับเราเขาจะให้เราทำอย่างเดียวเลย เวลาถามงานแบบนี้เกี่ยวกับเรื่องเรียนเขาเหมือนจะไม่อยากบอกหรืออธิบายค่ะ เวลาเที่ยวเขานึกถึงเราเวลาเรียนเขาจะนึกถึงเพื่อนอีกคน พอเราไม่ทำตาม  เราก็เริ่มห่างเหินกันมากขึ้น บทสนทนาแต่ก่อนกับตอนนี้ไม่เหมือนเดิมเลย คือบางครั้งเราก็อยากมีเวลาส่วนตัว  จนตอนนี้เรารู้สึกแบบอ้างว้างไงไม่รู้ค่ะกลัวมองหน้าเขาไม่ติด เราเป็นคนไม่สู้หน้าใครถ้าเรารู้สึกผิดในใจ  เราขอความคิดเห็นได้ไหมคะ คือบางครั้งเราก็กลัวเสียเพื่อนเรากลัววันหนึ่งเราไม่เหลือใคร  แต่อีกความคิดเราก็คิดว่าบางครั้งเพื่อนก็สำคัญแต่อีกแง่หนึ่งเราก็ควรมีขอบเขตในการคบเพื่อนเพราะเราไม่สามารถตามติดเพื่อนไปตลอดได้ พอเราทำงานเราต้องเจอเพื่อนใหม่ๆ เราคิดถูกไหมคะ ขอความเห็นหน่อยเรารู้สึกผิด