อยากจะบอกทุกคนว่าเราเป็นคนที่นิ่งๆเงียบๆกับคนที่ไม่สนิท แต่สำหรับคนที่เราสนิทเราจะคุยและเฮฮาเต็มที่ นิสัยเราเป็นแบบนี้มานานมากแล้ว และเรารู้สึกว่าเราเป็นแบบนี้มาตั้งแต่จำความได้แล้วละ เวลาไปเล่นกับใครก็มักจะโดนแกล้ง โดนล้อตลอดเลย จนกระทั่งเราเข้าเรียนชั้นมัธยมเราก็โดนแกล้งบ้างโดนล้อบ้าง(เป็นสาเหตุที่ทำให้เราไม่มั่นใจในตัวเองเลยทุกวันนี้) พอเข้ามหาลัยเราก็ยังโดนอยู่ เราไม่สู้คนนะและโกรธใครไม่เป็นด้วย ถึงโกรธไปก็หายเร็วมากเพราะกลัวไม่มีใครคบเรา และจะบอกว่าที่เราเวลาอยู่กับญาติพี่น้องที่สนิทจะเป็นเกือบทุกครั้ง เวลาเราพูดอะไรไปไม่มีใครฟังที่เราพูด พอเราถามอะไรก็ไม่มีใครอยากตอบเรา ทำเหมือนไม่มีเราอยู่ตรงนั้นบ้างในบางครั้ง เป็นเพราะเราไม่เฮฮาเหมือนเขาหรอ หรือว่าผิดที่เรามีนิสัยแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆ มันทำให้บางครั้งเราก็เก็บมานั่งน้อยใจบ้าง ร้องไห้บ้าง บางทีอึดอัด เครียดจนแบบนอนไม่หลับเลย อยากรู้ว่ามันผิดที่เราเป็นแบบนี้หรือว่าสิ่งรอบข้างงของเราทำให้เรารู้สึกแย่กันแน่