คนเราทุกคนมีสิทธิเห็นแก่ตัวครับลูก หนูเองก็เห็นอยู่ว่าพ่อกับแม่หนูก็เห็นแก่ตัวแสวงหาแต่ความสุขของตัวเอง
***ประเด็น​มันไม่ใช่ความเห็นแก่ตัว ประเด็นมันคือหนูคิดสั้นไป​มั้ย ชีวิตหนูมันยาวกว่านั้นเยอะนะ***

หนูลองคิดตามนี้นะ
   1.ตอนนี้อายุ​ 16​ ยังขายบ้านไม่ได้แน่นอน​ แต่อยากออกไปใช้ชีวิตแล้วอ่ะ​ มีปัญญาหาเงินจากทางอื่นมั้ย​ เช่น​ วาดรูปอนิเมะขาย​ แนวทำธุรกิจมีบ้างมั้ย​ ถ้ายังไม่มีหนูต้องทนครับ​ อายุ​ 18​ ต้องไปทำงานเป็นแรงงาน​ ถึงจะได้ออกมาใช้ชีวิตของตัวเอง
  2.ถ้าอายุถึงตอนขายบ้านได้​ เงิน​ 4​ ล้านที่ขายบ้านถูกใช้หมดแล้ว​ หนูจะเอาตรงไหนใช้ต่อ​ อย่าคิดว่าจะทำให้มันงอกเงยได้​ เพราะถ้าหนูคิดได้​ หนูจะไม่ขายมันครับ​ หนูจะมีปัญญาหาเงินเองได้โดยไม่ขายทรัพย์สินเพื่อใช้ชีวิต
   3.อะไรจะการันตีว่าเงินสี่ล้านนี้​ จะทำให้หนูสามารถอยู่ด้วยตัวเองได้ทั้งชีวิตโดยที่ไม่กลับไปขอความช่วยเหลือจากคนที่เลี้ยงดูหนูอยู่ตอนนี้อีกเลย

ที่ผู้ใหญ่เค้าไม่เห็นด้วยกัน​ ไม่ใช่เพราะเค้าอยากขัดใจหรอกนะ​ แต่เพราะเค้ามองเห็นความชิบ*ายของชีวิต​ และอย่าคิดว่าจะมีใครเป็นห่วงนะ​ เค้ากลัวหนูจะมาเป็นภาระของสังคมมากกว่า