โครงการไทยไปดวงจันทร์ของท่านรัฐมนตรีเอนกนั้น
ผมเชื่อร้อยเปอร์เซนต์ว่าทำได้จริง เช่นอาจให้คณะวิศวกรรมฯบางแห่ง
เป็นเจ้าภาพ ซื้ออุปกรณ์มาจากจีนหรือไต้หวันมาประกอบและส่งไปกับจรวดของใครสักคน
แต่ในแง่ความสนุกสนานหรือสร้างกำลังใจให้กับคนไทยนั้นไม่น่าจะได้
และเราก็ไม่สามารถวัดความเป็นไทยจากโครงการแบบนี้

ตรงกันข้าม ถ้าไทยส่งจรวดเข้าสู่อวกาศ และเอาส่วนปลายจรวดไปโคจรรอบโลก
ไม่จำเป็นต้องเป็นดาวเทียมด้วยซ้ำ น่าจะสร้างความคึกคักได้ดีกว่า

ลองนึกภาพฝูงชนนับหมื่นมาชุมนุมตอนเที่ยงคืน
ที่ฐานยิงจรวดชายหาดขนอม และส่งเสียงเคาต์ดาวน์
ดังกระหึ่ม แค่นึ้ก็ขนลุกแล้ว 

เท่าที่ติดตามแฟนเพจของสเปซเอ็กซ์นั้น การสร้างจรวดแบบใช้แล้วทิ้งไม่น่ายาก
น่าจะง่ายกว่าการสร้างเครื่องบินเสียอีก เพราะมีชิ้นส่วนน้อยกว่า
ดูๆไปแล้ว เครื่องยนต์จรวดมีส่วนคล้ายกับเครื่องยนต์ดีเซลแบบไดเร็คอินเจ็คชั่น
ซึ่งติดเทอร์โบ

ที่ว่าง่ายไม่ใช่ว่าใครก็สร้างได้ แต่ง่ายสำหรับคนที่ศึกษามาด้านนี้เช่นทหารอากาศ
หรืออาจารย์ด้านวิศวกรรมการบิน  นอกจากนี้ชาติที่กำลังพัฒนาอย่าง
เกาหลีเหนือหรืออินเดียก็มีประวัติการส่งจรวดอย่างต่อเนื่อง

นอกจากนี้ในเวบต่างๆ ก็มีแผนผังของเครื่องยนต์จรวดโชว์อย่างเปิดเผย
เช่นเครื่องยนต์แรปเตอร์ของสเปซเอ็กซ์


ไดอะแกรมเครื่องยนต์แรปเตอร์

นอกจากไดอะแกรมแล้วรูปถ่าย โมเดล ก็มีเต็มเนต
กล่าวกันว่าแม้แต่ส่วนที่ว่าลับที่สุดคือ injection plate ตามเฟซบุ๊คก็มีให้ดู

ส่วนการลงจอดนี่สิคือส่วนที่ยาก ซึ่งเราไม่ต้องทำก็ได้คือทิ้งไปเลย
ส่วนตัวถังจรวดเท่าที่ดูในคลิปที่อีลอน มัสก์พาทัวร์โรงงาน มันก็คือ
แท้งก์น้ำสเตนเลสขนาดใหญ่นั่นเอง

สรุปว่าอยากเห็นไทยส่งจรวดขึ้นสู่อวกาศมากกว่าดาวเทียมที่โคจรรอบดวงจันทร์ครับ
เพื่อนๆเห็นว่าอย่างไร