ร้องไห้ด้วยความซาบซึ้งนะครับ....
ในสถานการณ์โควิดแบบนี้ กำลังใจสำคัญที่สุดเลยครับ....
เคยกันบ้างไหมที่เราพูดอะไรแบบไม่ได้ตั้งใจ หรือ พูดธรรมดาๆแบบไม่ได้คิด เป็นคำพูดออกมาจากใจ ที่พอพูดออกไปแล้ว แฟน ร้องไห้ทันทีเลยเคยบ้างไหมครับ? ลองมาแชร์กันครับ
ของผม ตอนนั้นธุรกิจเล็กๆของผมมีปัญหา งานเปิดบริษัทใหม่ งานก่อสร้างโกดัง โดยที่ผมต้องหมุนเงินมือเป็นระวิงมาก ก็ได้แฟนผมนี่แหล่ะช่วยทำบัญชีให้ บางครั้งอดข้าวก็อดด้วยกันไปเลย จนสร้างทุกอย่างสำเร็จ พร้อมเปิดบริษัทใหม่
ผมก็เลยเอารูปคู่ที่ถ่ายไว้ตอนที่ผมกับแฟนเดินอยู่ในโกดังที่เพิ่งสร้างเสร็จนั้นลงเฟส โดยที่แฟนผมก็ไม่รู้เพราะตอนนั้นลงหลายรูป แล้วพอ2ปีผ่านมา มันมีเมมโมรี่ความทรงจำ2ปีที่แล้วขึ้น แคปชั่นในรูปผมเขียนไว้ว่า "ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างผมมาตลอด"
ผมเลยแค่เอาความทรงจำบนหน้าเฟสนั้น เอาให้แฟนดู แล้วก็บอกแฟนผมว่า ...
"ขอบคุณนะตอนนั้น ชีวิตที่เหลือของผม ผมจะทำให้เธอสบาย ไม่ต้องลำบากแบบตอนนั้นอีก "....
แล้วผมก็ขับรถต่อไปไม่ได้สนใจ พูดเรื่องโควิด คุยเรื่องวัคซีน คุยเรื่องธรรมดาทั่วๆไป หันมาอีกที...อ่าว...คนที่นั่งมาข้างๆร้องไห้น้ำตาแตกไปแล้ว ผมก็ถามๆว่าเป็นไรเนี่ย เธอก็ไม่ตอบได้แต่ยิ้มๆแล้วก็สะอื้นๆเงียบๆ
วันนั้นเหมือนมีกำลังใจเติมให้กันน่ะครับ ยิ่งยุคที่มีโควิดแบบนี้ กำลังใจสำคัญที่สุดนะครับ ลองมาแชร์กันดู เราจะได้มีแรงฮึดสู้ร่วมกันครับ ขอบคุณครับ
ปล.แก้ไขพิมพ์ผิด
คุณเคยพูดประโยคธรรมดาๆ แล้วทำให้แฟนหรือคนรักร้องไห้บ้างไหม?
ในสถานการณ์โควิดแบบนี้ กำลังใจสำคัญที่สุดเลยครับ....
เคยกันบ้างไหมที่เราพูดอะไรแบบไม่ได้ตั้งใจ หรือ พูดธรรมดาๆแบบไม่ได้คิด เป็นคำพูดออกมาจากใจ ที่พอพูดออกไปแล้ว แฟน ร้องไห้ทันทีเลยเคยบ้างไหมครับ? ลองมาแชร์กันครับ
ของผม ตอนนั้นธุรกิจเล็กๆของผมมีปัญหา งานเปิดบริษัทใหม่ งานก่อสร้างโกดัง โดยที่ผมต้องหมุนเงินมือเป็นระวิงมาก ก็ได้แฟนผมนี่แหล่ะช่วยทำบัญชีให้ บางครั้งอดข้าวก็อดด้วยกันไปเลย จนสร้างทุกอย่างสำเร็จ พร้อมเปิดบริษัทใหม่
ผมก็เลยเอารูปคู่ที่ถ่ายไว้ตอนที่ผมกับแฟนเดินอยู่ในโกดังที่เพิ่งสร้างเสร็จนั้นลงเฟส โดยที่แฟนผมก็ไม่รู้เพราะตอนนั้นลงหลายรูป แล้วพอ2ปีผ่านมา มันมีเมมโมรี่ความทรงจำ2ปีที่แล้วขึ้น แคปชั่นในรูปผมเขียนไว้ว่า "ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างผมมาตลอด"
ผมเลยแค่เอาความทรงจำบนหน้าเฟสนั้น เอาให้แฟนดู แล้วก็บอกแฟนผมว่า ...
"ขอบคุณนะตอนนั้น ชีวิตที่เหลือของผม ผมจะทำให้เธอสบาย ไม่ต้องลำบากแบบตอนนั้นอีก "....
แล้วผมก็ขับรถต่อไปไม่ได้สนใจ พูดเรื่องโควิด คุยเรื่องวัคซีน คุยเรื่องธรรมดาทั่วๆไป หันมาอีกที...อ่าว...คนที่นั่งมาข้างๆร้องไห้น้ำตาแตกไปแล้ว ผมก็ถามๆว่าเป็นไรเนี่ย เธอก็ไม่ตอบได้แต่ยิ้มๆแล้วก็สะอื้นๆเงียบๆ
วันนั้นเหมือนมีกำลังใจเติมให้กันน่ะครับ ยิ่งยุคที่มีโควิดแบบนี้ กำลังใจสำคัญที่สุดนะครับ ลองมาแชร์กันดู เราจะได้มีแรงฮึดสู้ร่วมกันครับ ขอบคุณครับ
ปล.แก้ไขพิมพ์ผิด