ตามที่บอกเลยค่ะ เราเป็นคนที่อ่อนแอมากๆ เพราะทั้งชีวิตอยู่กับแม่มาตลอด ไม่คิดว่าวันนึงจะได้ห่างกัน แม่เราไปทำงานต่างจังหวัดค่ะ ไปทั้งครอบครัวเหลือแค่เราที่อยู่บ้าน บ้านเราอยู่ต่างอำเภอแต่ต้องเข้าไปเรียนในตัวเมืองแล้วก็อยู่หอคนเดียว เราอยู่ปี 2 นะคะ รู้สึกเหมือนตัวคนเดียว มันรู้สึกหน่วงมากเลยค่ะเวลาคิดถึงครอบครัวแล้วไม่ได้เจอ เสาร์อาทิตย์อยากกลับบ้านก็ไม่มีใครอยู่บ้าน เราไม่ชอบการอยู่คนเดียวค่ะ มันเงียยเหงาแบบบอกไม่ถูก กินข้าวคนเดียว ฟังเพลงดูหนังคนเดียว มีเรื่องไม่สบายใจก็ไม่รู้จะหันไปคุยกับใคร ท้อบ้างเหนื่อยบ้าง ไม่อยากเรียน อยากไปอยู่กับครอบครัวมากๆ ไม่เคยพูดกับครอบครัวเรื่องแบบนี้เพราะไม่อยากให้เขาคิดมาก ไม่อยากให้เป็นห่วง นั่นแหละค่ะ เราก็พยายามคิดบวก ให้กำลังใจตัวเอง สุดท้ายเราทำได้แค่ร้องไห้แล้วก็บอกตัวเองให้เข้มแข็งทุดครั้ง แต่ก็ไม่ดีขึ้นค่ะ TT ใครที่กำลังเจอสถานการณ์แบบนี้หรือผ่านมันไปได้แล้วช่วยแลกเปลี่ยนหน่อยค่ะ