สวัสดีค่ะ ตื่นเช้ามาอยู่ๆความคิดในหัวก็เต็มไปหมด อะไรที่เคยเหมือนเดิมกลับไม่เหมือนเดิม มันเคยไปต่อด้วยกันได้กลับไม่ได้ ยิ่งนานยิ่งรู้สึกว่ามันไม่ 'ไม่ใช่สำหรับกันและกันต่อไปแล้ว' ทะเลาะกันต่างคนต่างใช้อารมณ์ คนนึงคิดอีกแบบอีกคนคิดอีกแบบ สิ่งรอบข้างที่เคยดีกลับเป็นพิษ เป็นความสัมพันธ์ที่ทำให้เหนื่อยและมีกำลังใจในเวลาเดียวกัน สุดท้ายยากที่จะเดินออกมา แต่รู้อยู่แล้วว่าวันนึงต้องเดินออกมาในเวลาไม่กี่เดือนข้างหน้านี้

รัก แต่รักอย่างเดียวไม่พอ รักอย่างเดียวไปต่อไม่ได้ เคยคิดว่าแค่รักก็พอแล้วสุดท้ายโตขึ้น มีหลายปัจจัยที่ทำให้รู้ว่า รักอย่างเดียวไปกันไม่ได้ ตัวเราอยากได้รัก ความห่วงใย ความใส่ใจ โอบอ้อมอารี ไม่ทำร้ายทั้งร่างกายจิตใจ คำพูดดีๆ สิ่งรอบข้างดีไม่เป็นพิษ 
แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับไม่ใช่ไปซะหมด เหมือนเราอยู่ตัวคนเดียว อีกไม่กี่เดือนจะกลับไปหาแม่ แต่ตอนนี้ต้องอยู่ตรงนี้ที่นี่ก่อน ยังรักแต่ต้องไปทำใจยังไงกันบ้างคะ ร่ายมาซะยาววกไปวนมา ขออภัยด้วยค่ะ แค่ในหัวตอนนี้มันตีกัน นอนมองหน้าคนข้างๆแล้วคนว่าต้องเดินจากกันก็น้ำตาไกลซะแล้ว