เราเป็นเเฟนคนเเรกของเเฟนค่ะ เเต่เเฟนเป็นคนที่เท่าไหร่ไม่รู้ของเรา เขาเป็นคนเเรกที่เราคบนานที่สุด เข้าใจมากที่สุด ดีมากๆจนเราหาข้อเสียของเขาไม่ได้ จนคบกันได้จะ11เดือน จนอยู่ๆเราก็มีอาการหน่วงๆ บทสนทนาเรากับเเฟนคือน้อยลงเเต่เขาคือชวนคุยกับเราตลอดเเต่เรานี่สิคุยไม่เก่ง ชวนคุยก็ไม่เก่ง ชอบคิดไปเอง ทำให้เขาลำบากใจเเต่เขาไม่เคยพูดเขาดีกับเรามากๆดีจนหาเหตุผลที่จะเลิกกันไม่ได้ 

เราติดปัญหาที่ว่าเราอยากไปจากเขาค่ะ เเต่เราหาคำบอกเลิกไม่ได้หาเหตุผลไม่ได้ เพราะเราเป็นคนเเรกของเขาไม่ใช่ว่าอยากจะรักษาน้ำใจที่คบมานะคะ เเต่เราอยากให้การที่เราเป็นคนเเรกของเขาอยากจากกับเค้าไปด้วยดีค่ะ ไม่อยากให้เขาเจ็บ 

อีกใจก็คิดเสียดายเขาดีกับเรามากๆความคิดนิสัยต่างๆคือดีมากๆข้อเสียไม่มีเลย  คิดอิจฉาผู้หญิงในอนาคตถ้าได้เขาเป็นเเฟน ผู้หญิงคนนันคงโชคดี 

อีกใจก็ไม่อยากให้เค้ามาทนกับคนเเบบเรา น่าเบื่อ ชวนคุยไม่เก่ง เบื่อทุกอย่าง เเต่เขาก็ยังอยู่ข้างๆเสมอ 

เราควรเอาไงต่อดีคะ มีใครเเนะนำได้มั้ยคะ