ขออนุญาตนะคะพอดีเป็นการเขียนกระทู้ครั้งเเรก ผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะคะ😅
เริ่มเรื่องเลยนะคะ เราเป็นเพื่อนกับผู้ชายคนหนึ่งมา3ปีคะก็รู้นิสัยใจคอกันดี มาพักหลังๆเราก็มาตกลงคบเป็นเเฟนกันค่ะ เเรกๆก็ดีนะคะเป็นไปได้ดี            (เราเป็นเเฟนคนเเรกของเขาคะ) เวลางอนกันอะไรกันเราก็พยายามเข้าใจนะคะว่าเขาอาจจะยังไม่รู้ว่าคนเป็นเเฟนกันต้องง้อแบบนี้หรืออะไรยังไง 
ลืมบอกค่ะ เเฟนเราเป็นเงียบๆ เเม้เต่สเตตัสในเฟสเขายังเงียบเลยค่ะ55555 เข้าเรื่องเลยนะคะ พักหลังเราก็ตัดสินใจมาอยู่ด้วยกันคะ
หลังจากนั้นเราก็พลาดท้องนะคะ เเต่เราเล็กเก็บไว้คะ เขาก็รู้นะคะเเต่ก็เฉยๆไม่พูดอะไร เขาดูเเลดีค่ะช่วงนั้นเป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ที่รับผิดชอบ
เเต่!!เราไปหาหมอไปฝากครรภ์อะไรเองคะ เพราะเขาอ้างว่ามีเรียน ก็พยายามเข้าใจเขาค่ะ เเล้วก็ตั้งท้องมาได้2เดือนกว่าเราเริ่มมีอาการหนักมาค่ะ
คุณหมอบอกว่าครรภ์เป็นพิษ ช่วงนั้นเราทรมานมากๆทางร่างกาย บวกซ้ำคุณหมอยังต้องให้ยุติการตั้งครรภ์ หลังจากนั้นเราก็ทำใจไม่ได้อยู่พักนึง
เรื่องลูก เขาก็ดูเเลอยู่ข้างๆนะคะ ช่วงหลังๆมาเราทะเลาะกันติดๆ3เดือน โดยทุกครั้งที่ทะเลาะกันเราจะต้องง้อเขาถึงเเม้เราจะไม่ผิด ง้อเขาข้ามคืน
ทุกครั้ง เเล้วเหมือนเขาก็ได้ใจคะเขาทำนิสัยเเบบนี้มาเรื่อยๆ เราท้อมากเราเหนื่อยมาก ที่ต้องพยายามประคับประคองเขาไว้เพียงเพราะ คำว่าชีวิตคู่
เพราะเราวางเเผนว่าจะเเต่งงานกันอีก 3-4 ข้างหน้าคะ เราสร้างครอบครัวกันมาขนาดนี้เเล้ว เราเลยประคับประคองเขามาตลอด เเล้วการเลิกกัน
ครั้งสุดท้ายมันก็เกิดขึ้นคะ คือ ช่วงนั้นเรากลับมาบ้านเราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เราก็ทะเลาะกันค่ะทะเลาะกันเรื่องเล็กน้อยมากๆ เรางอเเงต้องการให้เขา
มีเวลาให้เราบ้าง อยากให้เขาสนใจเราบ้าง คือเขาเป็นเบาหวานค่ะ เขาต้องนอนเร็วเพราะเขากลัวน้ำตาลในเลือดเพิ่ม เราไม่เคยงอเเงนะคะ 
ที่เวลาห่างกันเล้วเราได้คุยกันเเปปเดียว เพราะเราเข้าใจเขา เเต่เขาสามารถไปเที่ยวกลับดึกกับเพื่อนได้ พอเรางอเเงอยากคุยด้วยเขาก็อ้างเรื่อง
โรคที่เขาเป็นเราเลยหยุดงอเเงเเละขอโทษเขา มีอยู่คืนหนึ่งที่เราเห็นเขายังเล่นไอจีอยู่ตอนนั้นมันเที่ยงคืนกว่าเเล้ว เราเลยทักไปถามค่ะ ว่าทำไมยังไม่นอน
เดี่ยวน้ำตาลในเลือดเพิ่มน่ะเธอทำอะไรอยู่ เขาก็อ้างว่านอนไม่หลับนู่นนี่นั้น เราเลยงอเเงบอกเขาว่าทำไมเวลาเราขอคุยด้วยทำไมถึงอ้างว่านอนดึกไม่ได้ล่ะ
เขาเลยตัดปัญหาไปนอนเลยค่ะ ปล่อยให้เราค้างคาใจอยู่คนเดียวทั้งคืน ตื่นเช้ามาเขาบอกเลิกเราค่ะ เขาให้เหตุผลว่า เราไม่เคยพยายามอะไรเพื่อเขาเลย
เราก็โอเคไม่ง้อเขาเเล้ว เพราะมันหลายครั้งมากๆที่เขาบอกเลิกเรา เราก็อยู่เงียบๆของเราไปค่ะ 4-5วันหลังจากนั้น เขาก็ติดต่อมาขอโทษ ขอโอกาส
เเต่ยังไม่ทันข้ามวันเลยค่ะ เขามาบอกอีกทีว่าขอโทษน่ะ เราว่าเรายังอยากอยู่คนเดียว เราเลยให้เขามาเจอกันมาเคลียร์ พอมาเจอหน้ากัน เราก็ถามเขา
ว่าทำไม เขาบอกเราว่าเขายังอยากอยู่คนเดียว เขาหมดใจ เขาเบื่อ เขายังอยากเที่ยวกับเพื่อนๆ เเต่เราไม่เคยห้ามเขาสักครั้งเรื่องไปไหนกับเพื่อน เราให้
อิสระเขามากๆ เราร้องไห้เรายื้อเขาไป เรากอดขาเขา ขอโอกาสเขา ทั้งๆที่เราไม่ผิดเลย เเต่เขาไม่ให้โอกาสคะ เเต่เขายังมาหอมเเก้ม ดึงเรามากอด 
ทำเหมือนลึกๆเขายังรักเราเเต่เขาไม่รู้ใจตัวเอง หลังจากวันนั้น เราก็ทักไปขอโอกาสเขาซ้ำๆค่ะ เขาก็ยังยืนยันคำเดิมว่า ขออยู่คนเดียว เราทำใจไม่ได้
เลยตัดสินใจบล็อกเขาเเต่ก็ทำได้เเค่วันเดียวก็ปลดบล็อก เขาก็บล็อกเรากลับค่ะ เราให้เพื่อนทักไปหาเขาก็บล็อกเพื่อนเรา ผ่านมาครบ1เดือนที่เลิกกัน
เราได้ข่าวจากเพื่อนสนิทเราที่เรียนด้วยกันกับเขามาว่า หลังจากเราเลิกกับเราไปเขานิสัยเสียเยอะมาก เหยียดคนอื่นเป็นว่าเล่น เเถมตอนนี้เขามีคนคุยใหม่
เเล้วค่ะ เราอยากถามเพื่อนๆว่า 1.นี่หรอคะคือเหตุผลของการอยากอยู่คนเดียว  2.เราเป็นเเฟนคนเเรกเป็นผู้หญิงคนเเรกของเขาทำไมเขาถึงตัดเราออกจาก
ชีวิตได้ง่ายจังเลยค่ะทั้งๆที่เราผ่านอะไรกันมาตั้งมากมาย เราก็ให้เขาเป็นคนเเรก 3.เวรกรรมมันจะตามทันไหมกับคนเเบบนี้ 4.เขาจะคิดได้บ้างมั้ยค่ะสักวัน  เรายอมรับคะว่าเราเสียใจมากๆ กับการกระทำของเขายังหวังอยู่ลึกๆว่าเขาจะคิดได้จะกลับมาขอโทษเพื่อนๆคิดว่าไงคะกับเราแบบนี้เราควรเดินหน้า
พัฒนาตัวเองต่อไปใช่มั้ยคะ  #ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้านะคะทุกๆคน 😇