คือเราคบกับแฟนมาได้สักพักตัวติดกันตลอด แต่เราจำเป็นต้องย้ายบ้าน เราเตรียมใจไว้แล้วเขาก็รับรู้นะคะว่าเราจะย้ายเราได้แต่หาวิธีว่าเราควรทำยังไงกับรักครั้งนี้ เรามองไม่เห็นทางไหน นอกจากการเลิกกับเขาเพื่อให้เขาไปเจอคนที่ดี คนที่สามารถอยู่ข้างๆเขาได้ในตอนที่เขาต้องการใครสักคน คนที่เวลาเขาต้องการกำลังใจก็สามารถยืนอยู่ตรงนั้น พร้อมจะให้เขาได้เสมอ เราเลยตัดสินใจจะเลิกกับเขา คบคนใกล้มันทรมานมากค่ะ แล้วเราก็คิดว่าสู้บอกเลิกเพื่อให้เขาตัดใจดีกว่า อีกอย่างเขาก็กำลังจะได้เจอสังคมใหม่ๆ เราเลยบอกเลิกเขาค่ะ แล้วเราก็เมินเขาสุดๆ เราไม่อยากให้เขาคิดถึงเราอีกมองเราไม่ดีไปเลยก็ได้ จนตอนนี้เขาทำใจได้แล้วค่ะ แล้วเขากำลังจะเปิดใจให้กับใครสักคน มันเป็นแบบนี้เราคิดเลยค่ะ ว่าเขาจะทำใจได้ก่อนช่วงที่เขาจะเจอสังคมใหม่ๆ ส่วนตัวเราเราทำใจมาก่อนเราจะย้ายมาอีกค่ะ เราเมินเขาตลอด เราถอยห่างจากเขา จนย้ายมาเราทำใจมากๆ เราคิดไว้หมดทุกอย่างว่าเราจะดีขึ้นทันตอนเขามีคนใหม่แน่ๆ แต่สุดท้าย มันไม่ใช่ค่ะ ความรู้สึกของเราดิ่งขั้นสุด ดาวน์ตลอดเวลา เราคิดถึงเขามากค่ะ เพลงรักบางเพลงที่เราเคยชอบแล้วร้องมันด้วยกันยิ้มให้กัน ตอนนี้มันกลายเป็นเพลงเศร้าแล้วค่ะ เราหวังดีกับเขานะคะ อยากให้เจอความรักครั้งใหม่ที่ดี แต่พอถึงเวลาจริงๆมันทรมานสุดเลยค่ะ เราทำถูกจริงๆรึป่าวคะ มันถูกต้องแล้วใช่มั้ยคะ แบบนี้มันดีแล้วใช่มั้ย