ผมอาศัยอยู่กับแม่คนเดียวเนื่องจากแม่กับพ่อแยกทางกัน แม่ผมเป็นโรคซึมเศร้า เนื่องจากแม่ผมยังทำงานอยู่ บางครั้งที่กลับมาบ้านจึงอาจมีเรื่องเครียดกลับมาบ้าง ผมจึงพยายามไม่เข้าไปใกล้นักเพราะแม่ฉุนเฉียวง่าย

.

เราอยู่ ม.ปลาย โรงเรียนแห่งนึง แล้วมีเรียนวิชานึง กับอาจารย์มหาวิทยาลัย เรารู้สึกไม่ชอบอาจารย์ท่านนี้เลยค่ะ สอนก็ไม่รู้เรื่องอะไร ต้องไปหาอ่านเองตลอด กลางภาคเทอมนี้ที่สอบผ่านมาได้ เพราะตัวเองอ่านหนังส

เราตอนนี้พึ่งจบ ปวส. กำลังจะทำเรื่องเข้ามหาลัยโดยการเทียบโอน เราพึ่งรู้สึกว่าเราไม่ปกติ คือเราอยากไปโรงเรียนมากกว่าอยู่บ้านอยากไปข้างนอกมากกว่าหรือถ้าต้องอยู่บ้านเราก็อยากอยู่คนเดียวเงียบๆ มาโดนตลอด

เริ่มที่ครูคนแรก ครูภาษาไทย (แก่ใกล้เกษียณ/เรียกชื่อย่อว่าLD)  คือมันมีเหตุการณ์หนึ่งตอนเราอยู่ ม.2หรือม.3 มีรุ่นพี่จะกระโดดอาคารจากชั้น2 เห็นพี่เค้าร้องไห้ด้วยแต่แฟนพี่เค้ารีบวิ่งขึ้นไปช่วย มารู

​เรื่องมีอยู่ว่า แม่สามีอยู่ดีๆก็เรียกเราไปด่าว่าเราไม่ทำงานบ้านให้แต่สามีทำ แต่เรากับสามีแบ่งหน้าที่กันทำงานบ้าน เรามีหน้าที่กวาดบ้าน ซักผ้า ทำกับข้าว ก็อกน้ำ เก็บครัว แฟนเรามีหน้าที่ ล้างจาน ตากผ้า

หนูเป็น dek​69ค่ะหนูคิดว่าจะเรียนครูคณิตอยากสอน ม.ปลายค่ะ เหตุหลักๆคือหนูกลัวเรื่องสุขภาพจิตค่ะเราต้องเจอเด็กหลายประเภทซึ่งเราจะด่าเขาไม่ได้จะมีหน้าที่ทำความเข้าใจเค้าดูว่าพฤติกรรมเค้าเหตุมาจากที่ครอบ

สวัสดีครับผมเป็นเด็กอายุ17คนนึงที่พ่อเป็นโรคประสาทหลังจากหย่ากับแม่ไปตอนนี้หย่าไปได้3ปีกว่าๆได้เเล้วมั้งครับเข้าเรื่องเลบครับ คือพ่อผมเป็นโรคประสาทครับวางวันอยู่ๆก็มาด่าบางวันกินเบียร์เมามาก็มาหาเรื่อ

มันจะมีเพื่อนคนนึงในกลุ่มค่ะ เขาเป็นคนตัวเล็กๆน่ารักๆ แต่ไม่เข้าใจค่ะ บางคนหน้าตาดีชอบมีปัญหา เขาเป็นคนที่ชอบแซะตั้งแต่ปีก่อน อยู่ด้วยกันมา 2 ปี ส่วนใหญ่แซะเรื่องหน้าตาค่ะ โมโหมากค่ะ เอาตรงๆ อยากระบาย

ผมมีพี่คนนึงครับ พี่คนนีถ้าผมทำอะไรเขาจะมาด่ามาว่าผมตลอด แค่เรื่องที่ผมนอนแล้มไม่ได้บอกผมก็ยังโดนด่าได้เลย แต่ทีกับแก แกไม่เคยผิดเลย แต่ทีกับผมแทบจะผิดไปทุกเรื่อถ้าผมอพูดไปรไปเขาก็จะว่าผมว่าผมเถียง ทั