คือปีที่เเล้วเเม่ผมทโดนจ้างให้ออกจากบริษัทบริษัทนึงด้วย 10 เท่าของเงินเดือน ตอนนั้นเเม่ผมก็เงินเดือนประมาณ เกือบๆ 30,000 จ่ายหนี้บัตรเครดิตไปก็เหลือประมาณ 100,000 กว่าๆ เเต่ก็ผ่านมานานเเล้วเงินก็หมดไปเรื่อยๆผมก็ต้องไป ร.ร. ทำให้เงินไม่ค่อยมี เเม่ก็เลยไปอยู่กับพ่อที่จังหวัดนครนายก พ่อตัดหน่อไม้ขาย รับจ้างตัดต้นไม้ทำสวน เเม่ก็ช่วยพ่อนิดๆหน่อย ปกติเเม่เป็นคนกรุงเทพ เเม่ก็ไปช่วยปอกหน่อไม้ขาย เเม่บอกผมว่าพี่น้องที่นู้นดูเหมือนไม่ค่อยต้อนรับเท่าไหร่คอยเเซะตลอดเวลา เเต่ผมไปทีไรก็เหมือนปกติยิ่งช่วงนี้โควิด รายได้จากพ่อก็ลดลง เเล้วพ่อกับเเม่ก็ทะเลาะกัน(ผมคิดว่าน่าจะเรื่องเงิน) หรือป้าอาจจะพูดอะไรกับเเม่ตรงๆที่เเม่อาจจะไม่พอใจ เเม่เลยกลับมากรุงเทพ เเม่ก็ไม่มีรายได้ เเล้วผมไปรู้ทีหลังหลังจากได้โทรคุยกับพ่อ พ่อบอกว่าป้าข้างบ้านที่คอช่วยเหลือจุนเจือเค้าก็มาดูว่าเเม่ทำอะไรบ้าง เค้าก็เห็นเเม่นอนทั้งวัน จานไม่ล้าง บางทีโกรธพ่อไม่พอใจก็ซักผ้าเเต่ของตัวเองตากของตัวเอง เเล้วปกติพ่อกับเเม่ก็จะไปกินข้าวบ้านป้าตลอด วันป้าอาจจะพูดอะไรที่ไม่เข้าหูเเม่หรืออะไรเเม่ก็จะไม่ไปบ้านป้า มานั่งกินมาม่าอยู่บ้าน เเล้วบางครั้งพ่อก็ต้องตื่นอาบน้ำเพื่อที่จะไปตัดเเต่งหน่อไม้ในสวนของป้า ป้าก็มาช่วยเเต่เเม่ก็เอาเเต่นอนตื่นสายกว่าจะไปช่วยก็เหลือน้อยเเล้ว บางครั้งปอกหน่อไม้ก็ไม่ยอมยกหน่อไม้ลงมาจากเตา เอาเเต่รอปอกเปลือกหน่อไม้ก็ไม่ยอมเอาไปทิ้ง บ่นเเต่พ่อว่าเอาเงินไปกินเหล้าหมด พ่อก็บอกผมว่ากินเหล้าเเต่พ่อก็หาเงินได้ ผมก็ไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิตเหมือนกันครับ ช่วงนี้ผมก็ต้องเรียนออนไลน์ อยู่ ม.ปลาย ก็ต้องเตรียมตัวอ่านหนังสือเข้าหมาลัยอีก คงไม่มีเงินไปติวเเบบคนอื่น งานพาร์ทไทม์ช่วงนี้ก็ไม่มี โดนพิษโควิด ผมก็มีรายได้เเค่จากน้าเดือนละ 1500 บาทที่ต้องจ่ายค่าโทรศัพท์ประมาณ 800 บาท เเล้วก็มีลงทุนคริปโตนิดๆหน่อยๆ คิดไม่ออกเลยครับว่าจะเอายังไงกับชีวิต
มืดแปดด้าน ไม่มีเเสงสว่างเลยครับ ถ้าเเม่จะกลับไปนครนายกก็โดนกักตัวอีก บ้านที่นู้นก็เป็นบ้านหลังเล็กๆมี 2 ห้อง พ่อก็จะไม่มีที่อยู่
ควรทำยังไงดีกับชีวิตดีครับ