ตอนนี้เราอยู่แค่ม4ตอนม3เราเกือบจะได้เรียนรรดีๆที่ไทยแล้วแต่ป้ามาเสนอชวนไปอินเดียโดยเงื่อนไขนู้นนี้นั้นแต่บ้านเราเป็นคนไม่ค่อยมีฐานะคือมีหนี้มีสินตอนที่ป้ามาคุยเรื่องไปคือในใจก็คือไม่อยากไปเพราะไม่อยากเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตต่างๆแต่พ่อแม่หรือญาติต่างๆก็บอกให้ไปเพราะนี้คือโอกาสคำนี้เป็นคำให้ไปโดยออกเชิงบังคับหน่อยๆพอเราไปก็ไปได้สวยเราพัฒนาเร็วกว่าคนอื่นเกรดไม่ได้แย่สำหรับคนพึ่งไปแต่อยู่ลำบากมากพอวันหยุดที่เขาได้กลับไทยเราไม่ได้กลับเพราะไม่มีเงินพอมาสิ้นปีเรามีปัญหาเรื่องค่าเทอมต้องจ่ายให้หมดถึงจะได้กลับแต่มันคือคำหลอกของป้าเพราะป้าร้อนเงินแต่สุดท้ายพ่อทะเลาะกับป้าจนไปขอยืมเงินมาจ่ายค่าทุกอย่างจนได้กลับพอกลับมาก็ต้องตัดสินใจที่จะไปต่อที่อิเดียไมหรืออยู่ไทยต่อใจนึงเราอยากไปต่อให้มันสุดๆติดตรงที่เงินไม่ค่อยมีแต่เราต่อไทยเราก็ต้องซ้ำเพราะถ้าไม่ซ้ำไปเอกชนก็จะแพงอีกสุดท้ายทั้งหมดก็คือหนี้ช่วยบอกทางออกว่าเราต้องทำไงกับชีวิตดี(พ่ออยากให้อยู่ไทยแม่อยากให้ไปต่ออินเดีย)