เราอยู่ม.6 เปนพี่สาวคนโต ต้องคอยรับแรงกดดันที่บ้านมาโดยตลอด ช่วงม.ต้นที่ผ่านมา โดนบุลลี่จากเพื่อนในห้องเกือบ 3 ปี แต่เป็นการบุลลี่ที่ไม่ค่อยรุนแรงถึงขนาดทำร้ายร่างกาย แต่ในทุกวันจะโดนนินทา เป็นขี้ปากของทุกคนมาโดยตลอด แม้แต่อ.ที่ปรึกษายังดูถูก แต่ก็ทนมาจนจบเลยตัดสินใจเข้าห้องคิง สรุปว่าติด เลยเรียน แต่เรียนไปสักพักเพื่อนที่เราสนิทในห้องทนต่อการบุลลี่ในห้องเรียนไม่ไหวจนกินยาฆ่าตัวตายในรร. แต่ไม่สำเร็จ คุณหมอช่วยไว้ทัน หลังจากนั้นเพื่อนก็ย้ายรร.ไป หลังจากนั้นเราก็รู้สึกเหมือนตัวเองโดนแบนในห้องเรียน เช่น ไม่มีใครอยากทำงานกลุ่มด้วย เวลาเรียนพละไม่มีใครคู่ด้วย
โดนคนเกืบทั้งห้องเมิน แต่ก็ยังดีที่ยังมีเพื่อนที่เราสนิทด้วยคนนึ่ง ก็เลยไม่ได้สนใจไรมาก พอเราขึ้นม.6 คนที่บ้านก็คาดหวังกับเรามาก บอกเราว่าจะเรียนอะไรก็ได้ แล้วแต่ลูก เราก็เลยเสนอไปว่าอยากเรียนสายไอที เพราะเราสนใจด้านนี้มาก แต่ที่บ้านก็ไม่ให้เรียน บอกให้เรียนครู ญาติๆก็ต่างว่ามีความเห็นว่าให้เรียนครู เป็นอาชีพที่มั่นคง เราก็แย้งไปเราสอนใครไม่ได้ ถ้าเราเรียนครูไปเราคงไม่แฮปปี้และไม่มีจรรยาบรรณความเป็นครูแน่ๆ เพราะเราเกลียดเด็กมาก ทุกคนก็กดดันเราตลอด ไม่รับฟังความเห็นเราเลย ตอนนี้เราเหนื่อยมาก เครียดมาก ไม่มีที่พึ่ง ด้วยความที่เครียดสะสมมานาน จนบางทีเราก็เผลอลงไม้ลงมือกับน้อง เราไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายน้องอะไรเลย เรารู้สึกผิดต่อน้องมาก เราไม่รู้ต้องจัดการกับปัญหาตัวเองยังไง เรากลัวว่าน้องจะโตมาเป็นคนที่ใช้ความรุนแรง เรานอนร้องไห้ทุกวัน ไม่รู้จะเดินต่อไปยังไงดี แถมมหาลัยก็เริ่มที่จะเปิดรับรอบพอร์ตแล้ว
[code][/code]