เรื่องมันเริ่มตั้งแต่หนูป.2ที่ได้รับคำพูดที่ทำร้ายจิตใจมาตลอดตั้งแต่แม่มีน้องหนูก็รู้สึกทันทีว่าหนูได้รับความรักน้อยลงจากแม่ เมื่อก่อนจากได้รับความรักเต็มที่มาตลอดแต่ในตอนนี้ได้รับแต่คำพูดที่ทำร้ายจิตใจมาตลอด หนูพยายามทำสิ่งที่ให้น่าภูมิใจเพื่อจะได้รับคำชมจากแม่มาตลอด แต่แม่ไม่เคยชม เอาไปเปรียบเทียบกับน้อง กับญาติตลอดเลยค่ะ หนูได้ที่1ของห้องเอาเกรดมาให้แม่ดูเพราะอยากได้รับคำชม แต่แม่กลับใช้คำพูดว่า ทำดีให้ได้ตลอดละ เทอมหน้าไม่ใช่ห่วยแตก หนูแทบหมดกำลังใจในการมีชีวิตเลยค่ะ หนูอดทนมาถึงอายุ18 ทนคำพูดที่ทำร้ายจิตใจตลอด หนูแทบไม่อยากจะอยู่แล้ว หนูไม่โอเคมากๆ หลายๆคนบอกว่าครอบครัวเป็นเซฟโซนสำหรับเรา แต่หนูไม่เห็นเจอกับคำว่าเซฟโซนในครอบครัวเลยค่ะ วันนี้12/8/2021 เป็นวันแม่ หนูนั่งกินข้าวปกติ แม่เดินมาด่าว่าลูกเนรคุณทั้งๆที่หนูยังไม่ได้ทำอะไรผิดอะไรเลย ด่าเหมือนหนูไปฆ่าใครตายหรืออะไร ''หนูอยากรู้ว่าหนูต้องทนรับคำพูดแบบนี่ไปจนถึงเมื่อไหร่คะ''