คือปกติครอบครัวเราเมื่อก่อนจะอยู่กัน4คนจะมีพ่อ แม่ พี่ชายและก็เรา ตอนที่พี่ชายเราอยู่กับแม่เขาเป็นคนที่นิ่ง เงียบ ไม่ค่อยโมโหและไม่เคยด่าเราเลย พอพ่อกับแม่เลิกกัน แม่ตัดสินใจให้เรากับพี่ชายมาอยู่กับพ่อ แต่เราไม่สนิทกับพ่อเลยที่สนิทที่สุดจะมีแค่แม่คนเดียว แล้วพอแม่แยกทางกับพ่อ ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปหมดเลย จากเมื่อก่อนที่ชีวิตเรามีความสุขมากๆเรารู้สึกโชคดีที่เกิดมา แต่พอแม่แยกทางกับพ่อ ชีวิตเราเหมือนตกเหวเลย ถ้าวันไหนพ่อเกิดอารมณ์ไม่ดีขึ้นเขาจะทำลายข้าวของในบ้านแล้วก็พูดตะคอกบางทีเราก็โดนบ้างบางทีก็ไม่โดน พี่ชายเราก็เหมือนกันชอบทำลายข้าวของในบ้านชอบตะคอกดุด่าเราทุกวันทำเหมือนเราไม่ใช่น้องเขาเลย ชอบใช้อำนาจกับเรา ไม่ว่าจะทำอะไรถ้าไม่ถูกใจพวกเขา2คนเราก็จะโดนดุโดนตะคอกใส่ตลอดเลยบางทีก็มีทำร้ายร่างกายบ้าง ถึงไม่ได้ทำร้ายร่างกายเราแต่ข้างในเราก็เจ็บปวดอยู่ดี เราไม่เคยกล้าจะเถียงพี่ชายเราเลย บางทีขู่จะฆ่าเราก็มี ไล่เราไปตายก็มี เราไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใครเลยยกเว้นแม่ เรากลัวว่าถ้าพี่ชายกับพ่อรู้เราอาจจะไม่รอดก็ได้ เราแพนิคมากทุกครั้งที่พี่ชายเสียงดังเรากลัวทุกอย่างในบ้านนี้ไปหมดเลย เราพยายามทำตัวให้ชิน เราพยายามไม่เก็บมาคิด เราพยายามไม่ร้องไห้ตอนนี้ครอบครัวเราแทบจะไม่เหลือคำว่าครอบครัวแล้ว เราอยู่กับพี่ชายเรา2คนทุกวันเราแทบไม่ออกจากห้องเลยด้วยซ้ำ เราอยากออกไปจากตรงนี้มากๆเราเคยคิดหาวิธีออกจากโลกนี้อยู่แทบทุกวัน เราไม่เคยมีความสุขเลยตั้งแต่ที่แม่กับพ่อแยกทางกัน เราเคยอยากจะออกจากบ้านหลังนี้แล้วเราเคยขอให้พ่อพาเราไปอยู่กับแม่ได้มั้ย คำตอบคือเราต้องอยู่กับพ่อ เราไม่สามารถอยู่กับแม่ได้เลย  เราอยากรู้ว่าเราควรจะทำยังไงดีคะเราเหนื่อยมากเลย