เท้าความก่อนนะครับ
ตอนที่เพิ่งจบใหม่ จขกท. ได้งานเป็นพนักงานคุมคนงานอยู่ในโรงงานแห่งหนึ่ง แต่ด้วยความที่เป็นคนเงียบๆ ขี้อาย และค่อนข้างเก็บตัว (เด็กเนิร์ด) จึงทำให้มีปัญหาในการคุมคนงาน สุดท้ายทนไม่ไหวก็เลยลาออกมาครับ
ว่างงานอยู่เกือบปี จขกท. ก็ได้เข้ามาทำงานที่บริษัทฯ แห่งหนึ่ง จนถึงปัจจุบันนี่ก็ทำงานอยู่ที่นี้มาได้ประมาณ 2 ปีแล้วครับ พอได้มาทำงานที่นี่แล้วก็พยายามปรับปรุงตัวเข้าหาคนอื่นมากขึ้น แต่ปัญหาคือเพื่อนร่วมงานในแผนกดันมีแต่ผู้หญิงหมดเลย อายุประมาณ 30 ปีกว่าๆ ขึ้นไปกันหมด มีแค่แฟนผมคนเดียวที่อายุ 20 ปีกว่าๆ พอๆกัน ก็เลยชวนไปกินข้าวบ่อยๆ แรกๆ ก็คุยกันแบบเพื่อนครับ
แล้วในช่วงนั้นเธอถามความเห็นของผมเกี่ยวกับ รูปลักษณ์หน้าตาของคนอื่นๆ ในแผนก ผมก็เลยตอบให้ทุกคนดูดีไว้ก่อน เพราะไม่รู้ว่าที่เธอถามเนี่ย เพราะจะมาเอาความเห็นผมไปนินทากับพี่ๆคนอื่นหรือเปล่า (กลัวเรื่องมีการแบ่งฝักฝ่ายในที่ทำงาน) ซึ่งตอนนั้นเธอก็ดูจะไม่มีปัญหาอะไรกับคำตอบผม
พอเริ่มจีบกันเธอก็บอกนะครับว่าเธอขี้หึงมาก แต่ผมก็ไม่เคยทำตัวให้มีประวัติมาก่อน ไม่เคยมีแฟนหรือเคยมีอะไรกับใครมาก่อนเลย เรียกว่าคลีนเลยครับ ผมก็เลยคิดว่าเรื่องขี้หึงของเธอไม่น่าจะมีปัญหา แต่พอถึงตอนที่คบหากันจริงๆ แล้ว แฟนผมมักจะชวนทะเลาะทุกครั้งที่ผมต้องทำงาน เข้าที่ประชุม หรือประสานงานกับผู้หญิงทั้งในหรือนอกองค์กรด้วยครับ
ปัญหานี้เป็นมาเรื่อยๆ ตั้งแต่ที่เริ่มคบกันจนถึงตอนนี้ก็ 1 ปีกว่าๆ แล้วครับ ผมเองก็เลยวางตัวด้วยการไม่เข้าหาใคร ไม่ยุ่ง ไม่สุงสิงกับใคร ทำตัวเงียบๆ เย็นชากับคนอื่นๆ เหมือนเดิม แต่เหมือนก็ยังแก้ได้ไม่ตรงจุดเพราะ เธอชวนทะเลาะบ่อยขึ้นเรื่อยๆ ครับ จนถึงขั้นที่ว่า ผู้หญิงเดินผ่านผมก็ต้องก้มหน้า เพราะถ้าไม่ทำแบบนั้นแฟนผมก็จะชวนทะเลาะอีก เดินไปไหนมาไหนผมก็ก้มหน้าเพราะกลัวว่าจะมีผู้หญิงเดินผ่าน ไปเซเว่นตอนจ่ายเงินก็ต้องก้มหน้าครับ ไถจอ Facebook ก็ไม่ได้เพราะเธอจะคิดว่าผมไถหาผู้หญิง ดูหนัง หรือ ฟังเพลง ที่มีผู้หญิงก็ไม่ได้ครับ หรือตอนคุยเรื่องงานกับคนอื่นๆ ก็คุยต่อหน้าแฟนนะครับ มือถือเธอก็เช็คได้ตลอด
ผมเลยเปิดใจคุยกันเธอก็บอกว่าปัญหามันเกิดจากการที่ผมทำงานท่ามกลางผู้หญิง ทำให้เขาเครียดสะสม ต่อให้ผมไม่สุงสิงกับใครเธอก็ไม่สบายใจอยู่ดีเพราะมีผู้หญิงล้อมรอบ และอยากให้ผมหางานใหม่ที่ที่ทำงานร่วมกับผู้ชายเท่านั้น แต่ด้วยความที่ผมจบบริหารธุรกิจมาดังนั้นงานใดๆ ที่ผมสามารถสมัครได้ ผู้หญิงก็สมัครได้เหมือนกัน แล้วยิ่งบวกกับสถานการณ์โควิดด้วยทำให้งานยิ่งหายากมาก เลยไม่อยากลาออกมาเฉยๆ โดยไม่มีงานรองรับ
ผมควรจะแก้ปัญหานี้ยังไงดีครับ นอกจากการเลิกซึ่งเป็นหนทางสุดท้ายจริงๆ แต่ผมก็ไม่อยากทำเพราะเธอเป็นแฟนคนแรกของผม
ใครเคยประสบปัญหา แฟนไม่สบายใจเพราะต้องทำงานท่ามกลางเพศตรงข้ามบ้างครับ ควรจะแก้ปัญหาอย่างไรดี
ตอนที่เพิ่งจบใหม่ จขกท. ได้งานเป็นพนักงานคุมคนงานอยู่ในโรงงานแห่งหนึ่ง แต่ด้วยความที่เป็นคนเงียบๆ ขี้อาย และค่อนข้างเก็บตัว (เด็กเนิร์ด) จึงทำให้มีปัญหาในการคุมคนงาน สุดท้ายทนไม่ไหวก็เลยลาออกมาครับ
ว่างงานอยู่เกือบปี จขกท. ก็ได้เข้ามาทำงานที่บริษัทฯ แห่งหนึ่ง จนถึงปัจจุบันนี่ก็ทำงานอยู่ที่นี้มาได้ประมาณ 2 ปีแล้วครับ พอได้มาทำงานที่นี่แล้วก็พยายามปรับปรุงตัวเข้าหาคนอื่นมากขึ้น แต่ปัญหาคือเพื่อนร่วมงานในแผนกดันมีแต่ผู้หญิงหมดเลย อายุประมาณ 30 ปีกว่าๆ ขึ้นไปกันหมด มีแค่แฟนผมคนเดียวที่อายุ 20 ปีกว่าๆ พอๆกัน ก็เลยชวนไปกินข้าวบ่อยๆ แรกๆ ก็คุยกันแบบเพื่อนครับ
แล้วในช่วงนั้นเธอถามความเห็นของผมเกี่ยวกับ รูปลักษณ์หน้าตาของคนอื่นๆ ในแผนก ผมก็เลยตอบให้ทุกคนดูดีไว้ก่อน เพราะไม่รู้ว่าที่เธอถามเนี่ย เพราะจะมาเอาความเห็นผมไปนินทากับพี่ๆคนอื่นหรือเปล่า (กลัวเรื่องมีการแบ่งฝักฝ่ายในที่ทำงาน) ซึ่งตอนนั้นเธอก็ดูจะไม่มีปัญหาอะไรกับคำตอบผม
พอเริ่มจีบกันเธอก็บอกนะครับว่าเธอขี้หึงมาก แต่ผมก็ไม่เคยทำตัวให้มีประวัติมาก่อน ไม่เคยมีแฟนหรือเคยมีอะไรกับใครมาก่อนเลย เรียกว่าคลีนเลยครับ ผมก็เลยคิดว่าเรื่องขี้หึงของเธอไม่น่าจะมีปัญหา แต่พอถึงตอนที่คบหากันจริงๆ แล้ว แฟนผมมักจะชวนทะเลาะทุกครั้งที่ผมต้องทำงาน เข้าที่ประชุม หรือประสานงานกับผู้หญิงทั้งในหรือนอกองค์กรด้วยครับ
ปัญหานี้เป็นมาเรื่อยๆ ตั้งแต่ที่เริ่มคบกันจนถึงตอนนี้ก็ 1 ปีกว่าๆ แล้วครับ ผมเองก็เลยวางตัวด้วยการไม่เข้าหาใคร ไม่ยุ่ง ไม่สุงสิงกับใคร ทำตัวเงียบๆ เย็นชากับคนอื่นๆ เหมือนเดิม แต่เหมือนก็ยังแก้ได้ไม่ตรงจุดเพราะ เธอชวนทะเลาะบ่อยขึ้นเรื่อยๆ ครับ จนถึงขั้นที่ว่า ผู้หญิงเดินผ่านผมก็ต้องก้มหน้า เพราะถ้าไม่ทำแบบนั้นแฟนผมก็จะชวนทะเลาะอีก เดินไปไหนมาไหนผมก็ก้มหน้าเพราะกลัวว่าจะมีผู้หญิงเดินผ่าน ไปเซเว่นตอนจ่ายเงินก็ต้องก้มหน้าครับ ไถจอ Facebook ก็ไม่ได้เพราะเธอจะคิดว่าผมไถหาผู้หญิง ดูหนัง หรือ ฟังเพลง ที่มีผู้หญิงก็ไม่ได้ครับ หรือตอนคุยเรื่องงานกับคนอื่นๆ ก็คุยต่อหน้าแฟนนะครับ มือถือเธอก็เช็คได้ตลอด
ผมเลยเปิดใจคุยกันเธอก็บอกว่าปัญหามันเกิดจากการที่ผมทำงานท่ามกลางผู้หญิง ทำให้เขาเครียดสะสม ต่อให้ผมไม่สุงสิงกับใครเธอก็ไม่สบายใจอยู่ดีเพราะมีผู้หญิงล้อมรอบ และอยากให้ผมหางานใหม่ที่ที่ทำงานร่วมกับผู้ชายเท่านั้น แต่ด้วยความที่ผมจบบริหารธุรกิจมาดังนั้นงานใดๆ ที่ผมสามารถสมัครได้ ผู้หญิงก็สมัครได้เหมือนกัน แล้วยิ่งบวกกับสถานการณ์โควิดด้วยทำให้งานยิ่งหายากมาก เลยไม่อยากลาออกมาเฉยๆ โดยไม่มีงานรองรับ
ผมควรจะแก้ปัญหานี้ยังไงดีครับ นอกจากการเลิกซึ่งเป็นหนทางสุดท้ายจริงๆ แต่ผมก็ไม่อยากทำเพราะเธอเป็นแฟนคนแรกของผม