ผมกับแฟนคบกันจะ 4 ปีแล้ว  แฟนผมเป็นคนสวย  รูปร่างหน้าตา ตรงสเปกหนุ่มไทย   เรายังไม่ได้แต่งงานกัน แต่อยู่ด้วยกันและทำงานที่เดียวกัน
แฟนผมค่อนข้างเจ้าระเบียบแต่เอาใจเก่ง ทุกเรื่อง ย้ำว่าทุกเรื่อง    ผมยอมรับว่าหลง แล้วก็รักแฟน แต่บอกไว้ข้างต้น แฟนผมเป็นสวย
ครั้นจะชื่นชมมากเกิน กลัวเธอจะได้ใจ  หลายๆครั้งผมจะนิ่งๆ จริงๆแล้วเผื่อคุมเกมส์ ซึ่งมันทำให้กลายเป็นปัญหาที่ทำให้เราทะเลาะกันบ่อย  เพราะแฟนผมกลายเป็นคน ขี้หึง และไม่มีเหตุผล
ผมรู้ว่า ลึกๆแล้วเป็นเพราะตัวผมเอง ที่ทำเป็นไม่ค่อยเอาใจใส่กันเท่าที่ควร  ทุกครั้งที่แฟนผมหึง มันน่ารักดี ที่เขา พูดจาประชดประชัน ทั้งๆที่ มองกันตรงๆ ผมหน้าตาอย่างกับ ตลกอ้วนๆ คนนึง แถมจน อีกต่างหากจะมีใครมาเอา  เรียกว่าไม่มีเลยดีกว่า  แต่ล่าสุด ผมติดธุระเรื่องทำบุญช่วงสงกรานต์ที่บ้านต่างจังหวัด ซึ่งแฟนผมเป็นในพื้นที่ ทางที่ทำงานไม่ให้หยุดงาน เพราะต้อง โอที ช่วงสงกรานต์ เราพูดคุยกันแล้วว่าผมต้องกลับบ้าน หลายวัน ตอนแรกก็คุยกันดี พอใกล้ถึงวัน มาล่ะ อารมณ์ฉุนเฉียว  ผมเหนื่อยที่ต้องเก็บงานที่ทำงาน ต้องเตรียมของ โทรจัดแจง กับญาติๆ ทำให้หลุดคำพูดหยาบคายออกไป เธอก็ตอกกลับมาแรงๆ กลายเป็นทะเลาะกันใหญ่โต ผม พูดออกไปว่าน่ารำคาญ    เลิกกับกูไปเลย  ไม่เอาแล้วพอจบ  ผมสับสนในใจ ก็อยากให้เธอรั้งไว้เหมือนทุกครั้งที่เธอเคยทำ แต่พอเธอมาอ้อนมาง้อ ก็เกิดอยากจะทำเป็นไม่ต้องการ ไม่ต้องมางัอ  แล้วก็ ต่อไปนี้ต่างคนต่างอยู่ แฟนผมเธอบอก เธอรักผม แต่ผมตอบกลับทันที ว่าเกลียดเธอ มาก  เธอเงียบไปแล้วบอกว่า ใจเย็นๆค่อยคุยกัน ผมควรทำอย่างไรดีคับ   ปากมันเเข็ง ฟอร์มมันเยอะมานาน