เราคบกับแฟนมาเกือบปี แฟนเราเปนคนขี้เล่นคนเฟรนลี่มากทั้งผู้หญิงและผู้ชาย
แต่ตรงข้ามกับเราเราเป็นคนขี้อาย เฟรนลี่นะแต่กับเพื่อนผู้หญิงไม่ยุ่งกับเพศตรงข้ามเลย
และเราเป็นคนขี้หึงมากบ่อยครั่งก็หึงแฟนกับเพื่อนผู้หญิงแต่เราไม่เคยเอะอะนะได้แต่เก็บไว้ในใจ บ้างครั้งก็ร้องให้แต่พูดอะไรไม่ได้เพราะแฟนบอกว่างี่เง่าน่าลำคาน มันยากนะที่ทำเป็นไม่คิดมาก ทั้งที่เราไม่มีเพื่อนผู้ชายเลยไม่อยากยุ่งเพราะเกรงใจแฟน เราเป็นคนทุ่มเท บ่อยครั้งกินอะไรเราเป็นคนจ่าย ทุกเทศกาลซื้อของขวัญให้ตลอด แต่แฟนไม่เคยให้เราก็ไม่เคยว่าเลย เวลานัดกันไปใหนคือเราต้องรอเป็นอาทิตเป็นเดือนถึงจะพาไป แต่กับเพื่อนชวนปุ๊บไปปั๊บ ไม่เคยบอกเรา
โทรสัพนานๆจะแชทมาคือเรารอทั้งวัน อ้างทำงานเราก็เข้าใจ แต่ที่จริงแอบไปเที่ยว
เราดูโง่มากเลยเนาะ พอจับได้ เขาอ้อนนิดหน่อยเราก็ใจอ่อน จะลงจะแท็กอะไรในเฟสก็ไม่ได้ แต่เราก็ยอมมาตลอด เสียใจแค่ใหนก็อดทนเอา แต่ตอนนี้คือไม่ไหวจรืงๆเลยเลือกเดินออกมา เราไม่ได้มีคนอื่น แต่เราเหนื่อยแล้วจริงๆ