เคยเป็นกันบ้างไหมคะที่โดนครอบครัวกดดันเรื่องอนาคตของเราคือเราอยากเล่าให้หังเรื่องของเรามากๆเลยค่ะครอบครัวของเราแม้ไม่ได้กดดันแต่ก็เหมือนกดดันเราไม่เคยปรึกษาปัญหาอะไรกับครอบครัใเราเลยส่วนมากจจะปรึกษากับเพื่อนมากกว่าเพราะรู้สึกว่าหลายๆครั้งที่พ่อแม่ตอบมามันแย่มากๆเลยค่ะอาชีพก็เหมือนกันค่ะทั้งที่เราไม่อยากเป็นหมอเลยไม่อยากเป็นค่ะแต่เพราะเราถูกปลูกฝังมาตั้งเเต่เด็กๆว่าให้เป็นหมอแล้วจะสบายตั้งแต่ตอนนั้นเราก็อยากเป็นหมอตลอดมาทั้งที่ตัวเองยังไม่รู้เลยค่ะว่าตัวเองอยากเป็นอะไรพ่อแม่ก็ถามนะคะว่าเราอยากเป็นอะไรพอเราเสมอไแก็บอกว่าไม่ๆตอนนี้คือเราเครียดนะคะทีาโดนกดดันเนื่องงานบ้านเรื่องอาชีพและเรียนเราว่าเราก็เรียนได้เกรดดีนะคะทำตามที่พ่อแม่สั่งบ้างครั้งก็ไม่ได้ทำตามเราก็ดหนื่ยเหมือนกันเรารู้ว่าพ่อแม่ทำงานหาเงินมาเพื่อให้เราเรียนมหาลัยดีๆเราก็อยากเข้ามหาลัยดีๆนะคะแต่ดูพ่อกับแม่ทำสิเราจะเอาเวล่ไหนอ่านหนังสือเราก็อยากมีเวลาบ้างถึงครอบครัวเราแค่ไม่ได้เป็นราชการเราก็ทำงานช่วยนะคะงานบ้านแต่ก่อนเราทำประจำนะคะพอมาเรียนออนไลน์แล้วต้องตื่นแต่เช้ามาช่วยอีกเราก็เหนื่อยนะคะเรารู้ว่าพ่อแม่ก็เหนื่อยไม่คิดบ้างรึไงว่าเราก็ต้องการพักผ่อนสักวันเราก็อิจฉาเพื่อนนะคะที่ได้ทำอะไรตามใจตัวเองทีสิทออกความคิดเห็นตนเองโดนไม่ต้องกลัวคำต่อว่าตั้งแต่เด็กคือเราอยู่แต่กรอบของครอบครัวมากๆเลยนะคะเราไม่เที่ยวออกจากบ้านนับครั้งได้ถ้าจะได้ออกจากบ้านก็ไปกับครอบครัวคือยอนนี้เราอยู่ม.3นะคะตอนแม่เสนอว่าต่อจุฬาไหมม.4เราก็บอกว่าได้พอยุคโควิดพ่อแม่เราเลยตกลงไม่ให้ไปทั้งที่เราก็ค่อนข้างอยากไปนะคะเราอยากไปเจอเพื่อนๆที่ไม่เอาเปรียบเราไม่พึ่งพาแต่เราเราเหนื่อยที่โรงเรียนแล้วเราก็ต้องมาเหนื่อยที่บ้านอีกเรารู้พ่อแม่เหนื่อยกว่าเราหลายเท่าก็จะทำยังไงล่ะเราอยากทำอะไรเราก็ไม่ได้ทำอยากเล่นอยากทำต้องต้องนี้แหละค่ะที่เราไม่มีความคิดเป็นของตัวเองสักทีถึงแม้เราไม่ขยันแต่เราก็อยากขยันนะคะแล้วดูที่คุณทำกับเราสิสั่งๆงานแล้วเมื่อไหร่เราจะขยันเราอยากมีสมาธิอ่านหนังสือสักหนึ่งวันเราจำได้เลยค่ะสุดใจมากตอนเเรกเราสอบไม่ติดห้องพิเศษม.1คือเราไม่ได้อ่านหนังสือเลยนะคะเพราะเราต้องช่วยงานๆๆพอเราสอบไม่ติดก็ว่าเราว่าสันดารหมาสอบไม่ติดไม่เห็นฝุ่นเลยคือเราอยากบอกว่าเราไม่ได้อยากสอบเข้าห้องพิเศษและรร.นั้นเลยค่ะพ่อกับแม่เป็นคนกำหนดให้แต่แรก.  พอเราสอบได้ห้องปกติก็เฉยไม่อะไรเลยไม่มีความยินดี พอเราถามแม่ว่าแม่ไม่ให้กำลังใจหนูหน้อยหรอแล้วแม่ก็ตอบว่ารอให้กำลังใจตอนมีงานทำนู้นคนๆหนึ่งเขาก็อยากได้กำลังใจพอเราจะเปลี่ยนแปลงตัวเองสังคมชีวิตก็ไม่ให้ทั้งเพื่อนที่ไม่สนใจความรู้สึกจริงๆของเราเลยเอาแต่บอกเรามีทุกอย่างเราพร้อมเราทำได้แต่เราไม่อยากทำเราอยากมีเพื่อนที่ขยันมีเกรดดีช่วยกระตุ้นเราให้ทำในสิ่งดีๆบางครั้งเราถามเพื่อนนะคะว่าไม่ตั้งใจเรียนหรอวะมันตอบกลับมาว่าขอแค่ไม่ติด0 ร มส ก็พออันนี้เราเข้าใจค่ะแต่การที่เพื่อนลอกงานเราให้เราทำไม่คิดเกรงใจเราบ้างหรอเรายังเกรงใจเทอเลยไม่อยากให้งานหนักบ้างอยู่ในกลุ่มเราเกลียดการทำกลุ่มงานมากๆเลนนะคะแต่จะทำยังไงล่ะในเมื่อเราไม่อยากพลาดไม่อย่กถูกล้อว่าทำงานพลาดนั้นพลาดนี้เราเกลียดการถูกล้อเราไม่ชอบเลยเราอยากหาเพื่อนใหม่เริ่มต้นชีวิตใหม่นะคะตอนจะสอบเข้าม.4จุฬาแต่พอมันไม่เป็นดังหวังเรากังวลมากๆอยากระบายความรู้สึกมากๆเลยค่ะเรารู้เราลูกคนเดียวเลยให้ความหวังที่สูงแต่เราก็ไม่อยากได้ความกดดันที่มากเราไม่อยาก้ฝเป็นหมอไม่อยากเป็นพอเราบอกก็บอกว่าจะไปเลี้ยงควายหรอพ่อจะซื้อให้เเล้วเรามีทางเลือกหรอคะเราไม่อยากคุยกับพ่อแม่ไม่อยากปรึกษาเพราะปรึกษาอะไรก็ไม่ได้คำดีๆกับมาพอเราสอบได้ทีาแย่ก็ด่าทอสาระพัดพอเราสอบได้ที่ดีๆก็บอกว่าเอาให้ได้ที่1นะลูกคือเราสอบได้ที่3อะค่ะคือเท่านี้มันไม่พอหรอเรทุ่มเทเราไม่แสดงอะไรออกมาก็ไม่ได้แปลว่าเราอยากทำเราพยายามทำให้เหมือนคนปกติมากที่สุดเราไม่อยากให้พ่อแม่เสียใจว่าเราเป็นอะไรอันที่เราเป็นอยู่มันเกี่ยวกับร่างกายเรานี่เเหละค่ะแต่เราไม่อยากบอกท่านเราเคยคิดนะคะถ้าเราติดโควิดต่ยๆไปเลยก็ดีเราไม่อยากอยู่คือเราอารมณ์ติดลบค่อนข้างค่อนข้างง่ายเเล้วเราก็เป็นคนคิดมากเป็นคนขี้กังวลอะค่ะเราอยากพักสักวัน1ก็ยังดีแต่ก็เข้าใจอะคะเวลาไม่คอยใครเราต้องตามให้ทันไม่ให้เสียเวลาเาเป็นคนที่กลัวการเปลี่ยนแปลงมากๆเลยนะคะเพราะถ้าเราเปลี่ยนแปลงสังคมความน่าเป็นอยู่มันไม่ให้เลยากนิดเราท้อมากๆเลยค่ะเรามีปัญหาเราต้องแก้คนเดียวตลอดเราก็อยากได้คำแนะนะบ้างแต่ก็ไม่ได้ฃ่วยอะไรเราอยากเป็นอิสระเราไม่อยากอยู่ในกรอบแต่มันก็ได้แค่หวังจนกว่าจะจบม.ปลายอะค่ะเราท้อหลายๆครั้งมากๆเลยค่ะเราคิดว่าพ่อแม่คนอื่นดีจังที่รับฟังความเห็นของลูกตัวเองเราอิจฉามากเลยค่ะแต่จะทำนังไงได้เมื่อเกิดมาต้องใช้ชีวิตต่อไป55+เหนื่อยต้องอดทนต้องรับแรงกดดันมากๆเราอยากได้คำปรึกษามากเลยค่ะว่าเราต้องอดทนหรือืำยังไงดีเราเหนื่อยมากๆและเราอยากให้ทุกคนแนะนำแอปที่ช่วยพัฒนาภาษาอังกฤษเราด้วยนะคะเราโง่อิ้งมากๆๆเลยค่ะเราอย่กเก่งอยากเรีบนนะคะเราเคยขอพ่อแม่แล้วก็ไม่ได้รับคำตอบอะไรเลยค่ะเวลาเาเครียดเราต้องคิดทบทวนตัวเองใช่ไหมคะแต่เราคิดแล้วอยากฆ่าตัวคายอะค่ะเราเหนื่อยเราท้อเราอยากมีเพื่อนที่ดีพ่อแม่พี่น้องที่ให้กำลังใจไม่ใช่แค่ลมปากที่บอกแค่สู้ๆแค่นั้นเราเหนื่อยจริงเราอยากได้คำแนะนำค่ะเราควรทำยังไงต่อดีหลังจากนี้ขอขอบคุณไว้ก่อนนะคะที่ให้คำแนะนำแม้ในเชิงบวกหรือลบก็ตามเราจะพิจารณาขอบคุณสำหรับจ้อความทุกท่านค่ะขอขอบคุณจริงๆค่ะและก็ขอขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ