สวัสดีดีค่ะ จะมาขอคำเสนอเเนะค่ะ
คือเราทำแม่ร้องไห้แล้วโทษตัวเองว่าสอนลูกไม่ดี ทำอะไรก็ทำเลย กูไม่บอกแล้ว ประมาณนี้ค่ะ
คือเริ่มเรื่อง คือเราตื่นสายค่ะประมาน7:30น. แล้วไม่ได้นึ่งข้าว เป็นพ่อหรือแม่ที่นึ่ง พอเราตื่นมาเราก็แค่ล้างจานที่ค้างจากมื่อคืนแล้วก็ทำความสะอาดในครัวแค่นั้นค่ะ กวาดบ้านถูบ้านจะทำเป็นบางวันค่ะ
ด้วยความที่เราเป็นเด็ก ม.6 ค่ะ ความกดดันในเรื่องต่างๆมันมันมีอยู่แล้ว ต้องอ่านหนังสือดึก ทั้งงานค้างจากเรียนออนไลน์ กว่าจะอ่านเสร็จทำงานเสร็จ ก็ปาไปเที่ยงคืนแล้ว พอเราอ่านเสร็จเราก็เล่นเกมต่อค่ะเพื่อคลายเครียด
เล่นเสร็จก็ตี1กว่าๆ เรานอนดึกแบบนี้ทุกวัน
แต่ก่อนหน้านี้นอนดึกเราก็ตื่น6:00น.มาทำงานบ้านทุกอย่างแล้วก็นอนต่อค่ะ แต่2-3วันนี้เราตื่น7:30-8:00น.ค่ะ เลยทำได้แค่ล้างจานกับทำความสะอาดในครัวค่ะ
วันนี้เราตื่น 7:34น. เพราะแม่ด่าปลุกว่าไม่ช่วยทำงานบ้านเลย จะตัดอินเทอร์เน็ตตั้งแต่5ทุ่ม แล้วให้นอนตอน5ทุ่ม เราก็เลยเถียงแกว่า นอนตอนนั้นมันอ่านหนังสือไม่ได้อะไรหรอกเพราะว่ามันได้อ่านนิดเดียวค่ะ
แล้วแกว่าเลยค่ะ
ประมาณว่า อายุ18แล้วยังให้กูมานึ่งข้าวให้กิน อยู่สะดวกสบาย ไม่ทำงานบ้านอะไรเลย ไม่ดีซักอย่าง พ่อแม่ลำบากยังไม่ช่วยแบ่งเบา ตื่นเช้ามาลุกมากินแล้วก็นอน ...ไม่ไปดูลูกคนอื่น คนที่เค้าจบเป็นครูเป็นนาย เค้าก็ทำงานบ้านกันทั้งนั้นแหละ..
เราก็เถียงแกทุกคำเพราะว่าเราไม่ได้ไม่ทำเลย ในความคิดของเราคิดว่าเราไม่ผิด เราเถียงแกจนแกเดินมาตบหน้าเรา2ครั้งเราไม่ได้เถียงโดยใช้น้ำเสียงดังหรืออะไรนะคะ แค่เราพูดในมุมมองของเรา แต่มีข้อเสียของตัวเองคือเราชอบเถียง เพราะเราคิดว่าเราอธิบายในมุมชองเรามันทำให้เรื่องทุกเรื่องหนักขึ้นค่ะ
ในความคิดของเราที่เราเอามาเถียงแกเพราะว่า เราต้องอ่านหนังสือดึก แต่แกให้นอนไวเพราะจะได้ลุกมาทำงานบ้าน เราก็ไม่ทำค่ะ เราก็อ่านหนังสือแล้วนอนดึกต่อเพื่อที่จะสอบเข้าคณะเภสัช เป็นคณะที่แม่อยากให้เข้า เพราะแม่อยากเปิดร้านขายยา เราเลยตั้งใจเพื่ออยากสอบเข้าให้ได้ เราเลยนอนดึกแล้วตื่นสายไม่ได่ช่วยแกค่ะ แต่แกก็คิดว่าเราเล่นเกมแล้วนอนดึกค่ะ
เราทะเลาะเรื่องนี้กันมาหลายครั้งแล้วค่ะ เรื่องไม่ช่วยงานบ้าน แต่เราก็พูดในมุมมองของเราตลอด แต่รอบนี้มันหนักกว่าค่ะ
พอแม่เดินมาตบหน้าเราแล้ว แม่ก็ร้องไห้แล้วโทษตัวเองว่า สอนลูกไม่ได้ จะทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องมายุ่งกับกู
เรารู้สึกผิดมากค่ะ เราก็เลยไปกอดขอโทษแม่แล้วค่ะ แต่ดูเหมือนแม่จะไม่ได้อะไร เอาแต่ร้องไห้ค่ะ
เราควรทำไงดีคะ
พึ่งทำแม่ร้องไห้ค่ะ
คือเราทำแม่ร้องไห้แล้วโทษตัวเองว่าสอนลูกไม่ดี ทำอะไรก็ทำเลย กูไม่บอกแล้ว ประมาณนี้ค่ะ
คือเริ่มเรื่อง คือเราตื่นสายค่ะประมาน7:30น. แล้วไม่ได้นึ่งข้าว เป็นพ่อหรือแม่ที่นึ่ง พอเราตื่นมาเราก็แค่ล้างจานที่ค้างจากมื่อคืนแล้วก็ทำความสะอาดในครัวแค่นั้นค่ะ กวาดบ้านถูบ้านจะทำเป็นบางวันค่ะ
ด้วยความที่เราเป็นเด็ก ม.6 ค่ะ ความกดดันในเรื่องต่างๆมันมันมีอยู่แล้ว ต้องอ่านหนังสือดึก ทั้งงานค้างจากเรียนออนไลน์ กว่าจะอ่านเสร็จทำงานเสร็จ ก็ปาไปเที่ยงคืนแล้ว พอเราอ่านเสร็จเราก็เล่นเกมต่อค่ะเพื่อคลายเครียด
เล่นเสร็จก็ตี1กว่าๆ เรานอนดึกแบบนี้ทุกวัน
แต่ก่อนหน้านี้นอนดึกเราก็ตื่น6:00น.มาทำงานบ้านทุกอย่างแล้วก็นอนต่อค่ะ แต่2-3วันนี้เราตื่น7:30-8:00น.ค่ะ เลยทำได้แค่ล้างจานกับทำความสะอาดในครัวค่ะ
วันนี้เราตื่น 7:34น. เพราะแม่ด่าปลุกว่าไม่ช่วยทำงานบ้านเลย จะตัดอินเทอร์เน็ตตั้งแต่5ทุ่ม แล้วให้นอนตอน5ทุ่ม เราก็เลยเถียงแกว่า นอนตอนนั้นมันอ่านหนังสือไม่ได้อะไรหรอกเพราะว่ามันได้อ่านนิดเดียวค่ะ
แล้วแกว่าเลยค่ะ
ประมาณว่า อายุ18แล้วยังให้กูมานึ่งข้าวให้กิน อยู่สะดวกสบาย ไม่ทำงานบ้านอะไรเลย ไม่ดีซักอย่าง พ่อแม่ลำบากยังไม่ช่วยแบ่งเบา ตื่นเช้ามาลุกมากินแล้วก็นอน ...ไม่ไปดูลูกคนอื่น คนที่เค้าจบเป็นครูเป็นนาย เค้าก็ทำงานบ้านกันทั้งนั้นแหละ..
เราก็เถียงแกทุกคำเพราะว่าเราไม่ได้ไม่ทำเลย ในความคิดของเราคิดว่าเราไม่ผิด เราเถียงแกจนแกเดินมาตบหน้าเรา2ครั้งเราไม่ได้เถียงโดยใช้น้ำเสียงดังหรืออะไรนะคะ แค่เราพูดในมุมมองของเรา แต่มีข้อเสียของตัวเองคือเราชอบเถียง เพราะเราคิดว่าเราอธิบายในมุมชองเรามันทำให้เรื่องทุกเรื่องหนักขึ้นค่ะ
ในความคิดของเราที่เราเอามาเถียงแกเพราะว่า เราต้องอ่านหนังสือดึก แต่แกให้นอนไวเพราะจะได้ลุกมาทำงานบ้าน เราก็ไม่ทำค่ะ เราก็อ่านหนังสือแล้วนอนดึกต่อเพื่อที่จะสอบเข้าคณะเภสัช เป็นคณะที่แม่อยากให้เข้า เพราะแม่อยากเปิดร้านขายยา เราเลยตั้งใจเพื่ออยากสอบเข้าให้ได้ เราเลยนอนดึกแล้วตื่นสายไม่ได่ช่วยแกค่ะ แต่แกก็คิดว่าเราเล่นเกมแล้วนอนดึกค่ะ
เราทะเลาะเรื่องนี้กันมาหลายครั้งแล้วค่ะ เรื่องไม่ช่วยงานบ้าน แต่เราก็พูดในมุมมองของเราตลอด แต่รอบนี้มันหนักกว่าค่ะ
พอแม่เดินมาตบหน้าเราแล้ว แม่ก็ร้องไห้แล้วโทษตัวเองว่า สอนลูกไม่ได้ จะทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องมายุ่งกับกู
เรารู้สึกผิดมากค่ะ เราก็เลยไปกอดขอโทษแม่แล้วค่ะ แต่ดูเหมือนแม่จะไม่ได้อะไร เอาแต่ร้องไห้ค่ะ
เราควรทำไงดีคะ