สวัสดีค่ะ
จขกท. มาตั้งกระทู้นี้เพราะรู้สึกว่าตัวเองสมควรแก้ไขนิสัยนี้ค่ะ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะแก้ไขยังไงเลยมาสอบถามความเห็นจากหลายๆท่านในพันทิป
ตัวเรามีนิสัยรู้สึกน้อยใจ หรือว่าไม่สบายใจค่ะเวลาเห็นคนที่รักและเอ็นดูเรา เช่น ญาติผู้ใหญ่ อาจารย์ พ่อแม่ ที่ปกติก็แสดงออกว่าเค้ารักเรา
แต่พอเค้าได้อยู่กับคนที่เค้ารักหรือเอ็นดูมากกว่า ก็จะแสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าเค้ารักอีกคนมากกว่า (เราจะรู้สึกแบบนี้เฉพาะเมื่อเห็นเค้าทำแบบนี้กับคนที่มีสถานะเดียวกับเรานะคะ เช่น ตัวเรากับเพื่อนอีกคนนึงในชั้น หรือว่า ตัวเรากับลูกพี่ลูกน้องของเราที่ไม่ใช่ลูกของญาติผู้ใหญ่ท่านนั้น เพราะถ้าหากเป็นลูกของเขามันก็เป็นสิ่งที่เข้าใจได้ค่ะว่าเค้าก็ต้องรักลูกเขามากกว่าเราอยู่แล้ว เราเลยไม่รู้สึกอะไร)
กลับกัน ถ้าหากเราเห็นคนที่ปกติก็ไม่ได้รักหรือเอ็นดูเราอยู่แล้ว ไปรักคนใกล้ตัวเราอีกคนนึง เรากลับไม่รู้สึกอะไรเลยค่ะ ไม่น้อยใจ ไม่อิจฉา รู้สึกน้อยใจแค่เฉพาะเวลาเห็นคนที่แสดงออกว่ารักเราไปรักคนอื่นมากกว่าเท่านั้น อาจเป็นเพราะพอเราเห็นเค้ารักเรา เราก็เลยรักเขาตอบ แต่พอเห็นว่าสุดท้ายเค้ายังรักคนอื่นมากกว่าเราซะอีก เลยรู้สึกเสียใจ น้อยใจ ผิดหวังขึ้นมา
แต่อย่างไรก็ตามเราไม่เคยแสดงออกให้ใครรู้เลยค่ะว่าเรารู้สึกน้อยใจเวลาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เก็บเอาไว้คนเดียวตลอด
บางครั้งเก็บมาคิดจนเครียดเลยค่ะ คิดว่าเราดีไม่พอรึเปล่า หรือว่าเราเก่งไม่พอ ถึงแม้จะรู้อยู่แล้วว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาบนโลก แต่บางครั้งก็รู้สึกว่ายังทำใจไม่ได้อยู่ดี รู้สึกเหมือนเป็นตัวสำรอง รู้สึกเหมือนโดนหลอกนิดๆ เราอยากหยุดนิสัยนี้ค่ะ ทุกวันนี้รู้สึกว่าเหนื่อยกับเรื่องนี้ อยากจะไม่ต้องมาใส่ใจเรื่องนี้อีก ไม่ทราบว่าทุกท่านคิดเห็นอย่างไรคะ มีวิธีแก้ไขแนะนำบ้างไหม
กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกที่มาตั้งปรึกษาแล้วเขียนซะยาวขนาดนี้ หากอ่านไม่รู้เรื่อง เนื้อหาวกไปวนมา ต้องขออภัยด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
ทำยังไงถึงจะทำใจได้กับการต้องเป็นที่สองในใจใครซักคนคะ
จขกท. มาตั้งกระทู้นี้เพราะรู้สึกว่าตัวเองสมควรแก้ไขนิสัยนี้ค่ะ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะแก้ไขยังไงเลยมาสอบถามความเห็นจากหลายๆท่านในพันทิป
ตัวเรามีนิสัยรู้สึกน้อยใจ หรือว่าไม่สบายใจค่ะเวลาเห็นคนที่รักและเอ็นดูเรา เช่น ญาติผู้ใหญ่ อาจารย์ พ่อแม่ ที่ปกติก็แสดงออกว่าเค้ารักเรา
แต่พอเค้าได้อยู่กับคนที่เค้ารักหรือเอ็นดูมากกว่า ก็จะแสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าเค้ารักอีกคนมากกว่า (เราจะรู้สึกแบบนี้เฉพาะเมื่อเห็นเค้าทำแบบนี้กับคนที่มีสถานะเดียวกับเรานะคะ เช่น ตัวเรากับเพื่อนอีกคนนึงในชั้น หรือว่า ตัวเรากับลูกพี่ลูกน้องของเราที่ไม่ใช่ลูกของญาติผู้ใหญ่ท่านนั้น เพราะถ้าหากเป็นลูกของเขามันก็เป็นสิ่งที่เข้าใจได้ค่ะว่าเค้าก็ต้องรักลูกเขามากกว่าเราอยู่แล้ว เราเลยไม่รู้สึกอะไร)
กลับกัน ถ้าหากเราเห็นคนที่ปกติก็ไม่ได้รักหรือเอ็นดูเราอยู่แล้ว ไปรักคนใกล้ตัวเราอีกคนนึง เรากลับไม่รู้สึกอะไรเลยค่ะ ไม่น้อยใจ ไม่อิจฉา รู้สึกน้อยใจแค่เฉพาะเวลาเห็นคนที่แสดงออกว่ารักเราไปรักคนอื่นมากกว่าเท่านั้น อาจเป็นเพราะพอเราเห็นเค้ารักเรา เราก็เลยรักเขาตอบ แต่พอเห็นว่าสุดท้ายเค้ายังรักคนอื่นมากกว่าเราซะอีก เลยรู้สึกเสียใจ น้อยใจ ผิดหวังขึ้นมา
แต่อย่างไรก็ตามเราไม่เคยแสดงออกให้ใครรู้เลยค่ะว่าเรารู้สึกน้อยใจเวลาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เก็บเอาไว้คนเดียวตลอด
บางครั้งเก็บมาคิดจนเครียดเลยค่ะ คิดว่าเราดีไม่พอรึเปล่า หรือว่าเราเก่งไม่พอ ถึงแม้จะรู้อยู่แล้วว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาบนโลก แต่บางครั้งก็รู้สึกว่ายังทำใจไม่ได้อยู่ดี รู้สึกเหมือนเป็นตัวสำรอง รู้สึกเหมือนโดนหลอกนิดๆ เราอยากหยุดนิสัยนี้ค่ะ ทุกวันนี้รู้สึกว่าเหนื่อยกับเรื่องนี้ อยากจะไม่ต้องมาใส่ใจเรื่องนี้อีก ไม่ทราบว่าทุกท่านคิดเห็นอย่างไรคะ มีวิธีแก้ไขแนะนำบ้างไหม
กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกที่มาตั้งปรึกษาแล้วเขียนซะยาวขนาดนี้ หากอ่านไม่รู้เรื่อง เนื้อหาวกไปวนมา ต้องขออภัยด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ