เรื่องมีอยู่ว่าเพื่อนกลับมาจากงานศพตาแล้วเพื่อนเปิดรูปในงานศพให้ดูเรามัน:)พูดไม่คิดไปบอกว่า หน้าญาติเขาคนนี้ดูเศร้าสุดเลยแล้วเพื่อนก็โกรธเราเข้าใจที่เพื่อนโกรธเพราะถ้าเป็นเราใครมาพูดแบบนี้ก็โกรธเหมือน

ถ้ามีคนหวังดีกลับเรา โดยการมาเตือนเราว่า เธอไม่ดีงี้งั้น โน้นนี่นั้น แล้วเราโกรธมาก ว่าใส่เขากลับทันดีเลย แถมยังไปพูดให้คนอื่น และ เพื่อน ๆ ของเรามองเขาในแง่ลบไปด้วย พอเวลาผ่านไป เรามารู้ที่หลังว่าเขา

คือเรามีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงค่ะเราสนิทกันมากและคุยกันทุกเรื่อง ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย แต่ว่าหลังๆมานี้เราชอบทำตัวให้เพื่อนโกรธและน้อยใจหลายครั้งเลยค่ะ เช่น พูดไม่รักษาน้ำใจบ้าง ไม่เข้าใจกันเรื่องงานบ้าง

คือวันนึงเราทั้งคู่กำลังเดินกลับบ้านจากโรงเรียนด้วยกันเหมือนเช่นทุกวัน ระหว่างที่เราทั้งคู่กำลังเดินละก็คุยไรกันไปเรื่อยตามประสาเพื่อนกัน ผมก็เป็นคนที่ชอบแกล้งเขา, หยอกเขาอยู่ทุกวันน่ะคับเพราะว่าเขาน่

คือ ปกติมันก็ชอบแกล้งอยู่แล้วค่ะ แต่เมื่อวานนี้แกล้งแรงมาก เราทนไม่ไหว เลยแอบไปร้องไห้คนเดียว และเราก็ไม่คุยกับมันอีกเลย มันขอโทษแล้วบอกว่าล้อเล่น แต่ว่าไม่เห็นถึงความรู้สึกผิด เหมือนพูดไปงั้นๆ ตอนนั้

ปกติเพื่อนกับคนคุยเพื่อนจะคุยดิสคอร์ดกันค่ะ แต่พวกเขาชอบมีปห.ทำให้เลิกคุยละก็กลับมาคุยกันได้ตลอด ก็เป็นหมาหลายครั้งอยู่ค่ะแต่รับได้ทุกครั้งเพราะชิน ละก็คนคุยของเพื่อนก็รู้จักกับเราค่ะเพราะเราเป็นคนเดี

คืออย่างงี้ค่ะ เราทะเลาะกับพ่อ เพราะเราทำตัวเหลวไหล เรายอมรับว่าเราผิด แต่เราก็โกรธพ่อที่มาตบหน้าเราตีเรา แล้วเขาก็สมน้ำหน้าค่ะ แต่ว่าวันนี้เขานั่งร้องไห้หนักมากค่ะ เรื่องเกิดเมื่อวานแต่วันนี้เขานั่งร

คือเราไม่ได้มาขายเพื่อนนะทุกคนแต่ว่าเราไม่เข้าใจ คือเรื่องมันมีอยู่ว่า เพื่อนเราลงสตอรี่แล้วมีคนมาดูเยอะแล้วเพื่อนเราก็ทักมาบอกว่าทำไงดีมีคนเข้ามาดู เข้ามาดูกันทำไม เข้ามาดูเพื่อ ละเราก็ตอบไปว่า ไม่อย