อยากขอร้อง…ให้เธอโทรมาหาหน่อย
อาจไม่ต้องบ่อยอย่างน้อยอาทิตย์ละครั้ง
แต่ฉันทำได้แค่เพียง…บอกเธออยู่ในใจลำพัง
เพราะไม่กล้าพลั้งพูดบอกเธอตามดั่งใจ
ก็อยากให้เธอโทรมาหาบ้าง
ช่วยหาเวลาว่าง…โทรถึงกันหน่อยได้ไหม
แต่…รู้ดี…คงไม่มีวันนั้นฉันคงได้แค่ฝันไป
เพราะเบอร์โทรใหม่…ฉันไม่เคยให้กับเธอเลย…
ชอบวรรคสุดท้ายของกลอนนี้จัง…^ _ ^ กลอนบทนี้เขียนขึ้น ในเช้าวันหนึ่งที่กำลังนั่งอยู่บนรถเมล์ เดินทางไปทำงาน เพราะอยากให้คน ๆ หนึ่งโทรมาหาเรามาก ๆ ฉันเคยขอของขวัญวันเกิดเขาอย่างหนึ่ง ไม่ใช่เงินทอง ไม่ใช่ของขวัญที่มีราคาอะไร สิ่งที่ฉันขอเขาก็ คือ ขอให้เขาโทรมาอวยพรวันเกิดฉัน… แม้เขาจะได้สัญญาอย่างดิบดี ว่าจะโทรมาก็ตาม แต่เขาก็ไม่เคยทำตามสัญญาที่เคยให้แม้แต่ครั้งเดียว จนฉันรู้แล้วว่า เขาคงไม่มีวันที่จะทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้หรอก และเขาก็คงลืมแล้ว….
เขาเป็นคนที่คุยสนุก มุกตลอด แต่ไม่ทะลึ่งหรือลามกหรอกนะ คุยกับเขาทีไรต้องหัวเราะทุกที รู้สึกมีความสุขมาก เขาสุภาพ พูดจาดี ฉันรู้สึกเสมอ เราสนุกสนานได้ โดยที่เราไม่ต้องทะลึ่งหรือลามกเลย ที่สำคัญเขามีความรู้และปฏิบัติตามหลักศาสนาของเขาได้เป็นอย่างดี จนฉันรู้สึกประทับใจในความมั่นคงต่อศาสนาของเขา
ตั้งแต่รู้จักกันมา เราคบกันแบบพี่น้องตลอด เวลามีเรื่องกันฉันรู้สึกว่า เขาไม่เคยแคร์และใส่ใจความรู้สึกของเราเลยแม้แต่ครั้งเดียว เขามีสิทธิ์ที่จะว่า ๆ ๆ เราได้ แต่เราไม่มีสิทธิ์ที่จะว่าเขาเลย เขาจะไม่รับฟัง และใช้ถ้อยคำที่ทำร้ายจิตใจเราอย่างมาก เขาเป็นฝ่ายถูกตลอด เขาไม่เคยรู้เลยว่าสิ่งที่เขาทำนั้น ทำร้ายจิตใจใครบ้างหรือเปล่า…
การที่ได้รู้จักคน ๆ นี้ ทำให้ฉันรู้อย่างหนึ่งว่า แม้เราไม่ใช่คนผิด ต่อให้เราเป็นฝ่ายถูกต้องก็ตาม หากเรารู้…ว่าเราเป็นคนทำให้เขาเสียใจ เสียความรู้สึก เราก็เป็นคนที่ “ขอโทษ” คน ๆ นั้นก่อนได้ หากเรายังแคร์ความรู้สึกของคน ๆ นั้น
การกล่าวคำขอโทษ ไม่จำเป็นว่า เราต้องเป็นฝ่ายผิดเสมอไป…
การเป็นเพื่อนกันในความรู้สึกของฉัน หมายถึง การยอมรับในความเป็นเขา การให้อภัย และอื่น ๆ อีกมากมาย แต่กับคนที่เขาไม่เคยแคร์ความรู้สึกของเราเลย ฉันเลือกการจากกันดีกว่า… เราจะได้ไม่ต้องเจ็บคนเดียว
Happy birthday to you เป็นเสียงริงโทนของโทรศัพท์ของฉัน ที่ตั้งไว้สำหรับเขา หากวันหนึ่งเขาจะโทรมา แต่มันก็ไม่เคยดังขึ้นเลย ตั้งแต่วันที่ฉันแอดเบอร์โทรของเขาไว้ในเครื่องโทรศัพท์ จนถึงวันที่ฉันลบเบอร์ของเขาออกไป
…ณ วันนี้ ฉันไม่ได้ติดต่อกับเขาอีกแล้ว…
*****************************
เขียนกลอนบทนี้ไว้นานมากแล้ว เลยเอามาให้อ่านเล่นค่ะ ^____^
ขอให้เพื่อน ๆ ปลอดภัย ตอนนี้โควิดคลืนคลานใกล้เราเข้ามาทุกที วันนี้คนรู้จักติดโควิดไปแล้ว เป็นรุ่นน้องที่ขายของในตลาดที่เราไปซื้อของประจำ
อยากให้เธอโทรมาหาหน่อย...
อาจไม่ต้องบ่อยอย่างน้อยอาทิตย์ละครั้ง
แต่ฉันทำได้แค่เพียง…บอกเธออยู่ในใจลำพัง
เพราะไม่กล้าพลั้งพูดบอกเธอตามดั่งใจ
ก็อยากให้เธอโทรมาหาบ้าง
ช่วยหาเวลาว่าง…โทรถึงกันหน่อยได้ไหม
แต่…รู้ดี…คงไม่มีวันนั้นฉันคงได้แค่ฝันไป
เพราะเบอร์โทรใหม่…ฉันไม่เคยให้กับเธอเลย…
ชอบวรรคสุดท้ายของกลอนนี้จัง…^ _ ^ กลอนบทนี้เขียนขึ้น ในเช้าวันหนึ่งที่กำลังนั่งอยู่บนรถเมล์ เดินทางไปทำงาน เพราะอยากให้คน ๆ หนึ่งโทรมาหาเรามาก ๆ ฉันเคยขอของขวัญวันเกิดเขาอย่างหนึ่ง ไม่ใช่เงินทอง ไม่ใช่ของขวัญที่มีราคาอะไร สิ่งที่ฉันขอเขาก็ คือ ขอให้เขาโทรมาอวยพรวันเกิดฉัน… แม้เขาจะได้สัญญาอย่างดิบดี ว่าจะโทรมาก็ตาม แต่เขาก็ไม่เคยทำตามสัญญาที่เคยให้แม้แต่ครั้งเดียว จนฉันรู้แล้วว่า เขาคงไม่มีวันที่จะทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้หรอก และเขาก็คงลืมแล้ว….
เขาเป็นคนที่คุยสนุก มุกตลอด แต่ไม่ทะลึ่งหรือลามกหรอกนะ คุยกับเขาทีไรต้องหัวเราะทุกที รู้สึกมีความสุขมาก เขาสุภาพ พูดจาดี ฉันรู้สึกเสมอ เราสนุกสนานได้ โดยที่เราไม่ต้องทะลึ่งหรือลามกเลย ที่สำคัญเขามีความรู้และปฏิบัติตามหลักศาสนาของเขาได้เป็นอย่างดี จนฉันรู้สึกประทับใจในความมั่นคงต่อศาสนาของเขา
ตั้งแต่รู้จักกันมา เราคบกันแบบพี่น้องตลอด เวลามีเรื่องกันฉันรู้สึกว่า เขาไม่เคยแคร์และใส่ใจความรู้สึกของเราเลยแม้แต่ครั้งเดียว เขามีสิทธิ์ที่จะว่า ๆ ๆ เราได้ แต่เราไม่มีสิทธิ์ที่จะว่าเขาเลย เขาจะไม่รับฟัง และใช้ถ้อยคำที่ทำร้ายจิตใจเราอย่างมาก เขาเป็นฝ่ายถูกตลอด เขาไม่เคยรู้เลยว่าสิ่งที่เขาทำนั้น ทำร้ายจิตใจใครบ้างหรือเปล่า…
การที่ได้รู้จักคน ๆ นี้ ทำให้ฉันรู้อย่างหนึ่งว่า แม้เราไม่ใช่คนผิด ต่อให้เราเป็นฝ่ายถูกต้องก็ตาม หากเรารู้…ว่าเราเป็นคนทำให้เขาเสียใจ เสียความรู้สึก เราก็เป็นคนที่ “ขอโทษ” คน ๆ นั้นก่อนได้ หากเรายังแคร์ความรู้สึกของคน ๆ นั้น
การกล่าวคำขอโทษ ไม่จำเป็นว่า เราต้องเป็นฝ่ายผิดเสมอไป…
การเป็นเพื่อนกันในความรู้สึกของฉัน หมายถึง การยอมรับในความเป็นเขา การให้อภัย และอื่น ๆ อีกมากมาย แต่กับคนที่เขาไม่เคยแคร์ความรู้สึกของเราเลย ฉันเลือกการจากกันดีกว่า… เราจะได้ไม่ต้องเจ็บคนเดียว
Happy birthday to you เป็นเสียงริงโทนของโทรศัพท์ของฉัน ที่ตั้งไว้สำหรับเขา หากวันหนึ่งเขาจะโทรมา แต่มันก็ไม่เคยดังขึ้นเลย ตั้งแต่วันที่ฉันแอดเบอร์โทรของเขาไว้ในเครื่องโทรศัพท์ จนถึงวันที่ฉันลบเบอร์ของเขาออกไป
…ณ วันนี้ ฉันไม่ได้ติดต่อกับเขาอีกแล้ว…
*****************************
เขียนกลอนบทนี้ไว้นานมากแล้ว เลยเอามาให้อ่านเล่นค่ะ ^____^
ขอให้เพื่อน ๆ ปลอดภัย ตอนนี้โควิดคลืนคลานใกล้เราเข้ามาทุกที วันนี้คนรู้จักติดโควิดไปแล้ว เป็นรุ่นน้องที่ขายของในตลาดที่เราไปซื้อของประจำ