เราอายุ 30 แล้ว แต่ยังไ่ม่มีแฟน และสำหรับเราเราคิดว่าเราอยู่คนเดียวได้ และยังไม่มีใครที่ทำให้เรารู้สึกว่า การมีแฟนหรือแต่งงานมันดีกว่าการอยู่เป็นโสด เราเลยไม่ได้โฟกัสเรื่องนี้ มีคนเข้ามาคุยบ้างแต่เรารู้สึกว่ายังไม่ใช่ คบไปก็ไม่รอด เราไม่เคยมองว่าความโสดมันเป็นปัญหาเรื่องหน้าอายเลยที่ 30 แล้วแต่ยังไม่มีแฟน 
แต่!!!ปัญหาคือ พ่อเราแกอยากให้เราแต่งงานได้แล้ว แกจริงจังมากถึงขั้นเครียดจนไปกินเหล้า ทั้งที่เลิกมาเป็นสิบๆปีแล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อนเราคงไม่คิดอะไรมาก คงค้านหัวชนฝา อาจถึงขั้นทะเลาะกันจนไม่คุยกับพ่อ แต่...พ่อเราเป็นโรคหัวใจไง เลยทำเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้ต้องค่อยๆคุยกับแก พยายามบอกไปแล้วว่าเราสามารถอยู่คนเดียว ดูแลตัวเองได้ แต่แกก็บอกว่าแกกลัวว่าถ้าเราแกตัวไปใครจะดูแล บลาๆๆๆ ตอนนี้กลายเป็นเราเครียดแทน เพราะเรายังไม่เจอคนที่ทำให้เรารู้สึกอยากอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต  เราจะทำยังไงหรือพูดยังไงดีให้แกเข้าใจ และไม่กระทบจิตใจแกจนเกินไป เพราะเราก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว เพราะยกเหตุผลอะไรไปแกก็ไม่เข้าใจ เราเครียดดดดดด