กระทู้นี้...ขอระบายหน่อยนะคะ 
ถ้าใจดี อยากแบ่งปันกำลังใจให้ ก็ขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูงค่ะ

จขกท.รู้สึกเหนื่อยๆมาหลายวันแล้วค่ะ รู้สึกจะยิ้มไม่ไหวแล้วล่ะค่ะ...รู้สึกว่า มันอัดอั้นตันใจเป็นที่สุด เท่าที่ผู้หญิงคนนึงจะอดทนได้แล้ว...จิตใจตอนนี้คือ บอบช้ำมากๆ...

อยากไปพักผ่อน ให้ร่างกายและจิตใจของตัวเอง ได้ restart ใหม่อีกครั้ง...รู้สึกว่า ชีวิตนี้ไม่ใช่ของตัวเอง
ทั้งๆที่มันเป็นของเราต่างหาก...

อะไรที่มันต้องพยายามอยู่ฝ่ายเดียว...มันก็คงไม่ไหวในที่สุดล่ะนะ.. รัก อย่างเดียว มันไม่พอ
ถ้ารักแบบนี้...อย่ารักใครเลยดีกว่า...

วันนี้...จขกท. พิมพ์อะไรไม่ออกเลยค่ะ อื้อไปหมด
แต่จะสัญญากับตัวเอง...ถ้าเป็นโสดอีกครั้ง
จะเลือกให้ดีที่สุด...ถ้าไม่ที่สุด 
จะขออยู่คนเดียว ไปตลอดสะดีกว่า....

เวรกรรมอะไรกันนะ...เฮ้ออออ