เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้…เกิดขึ้นเมื่อผมอายุ 21ปี

ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดครับ แต่เข้ามาเรียนใน กทม.
ช่วงที่ผมอยู่ปี 4 ผมอยากบวชทดแทนคุณ พ่อ แม่ ครับ
จึงกลับไปบวชที่บ้านเกิดที่ภาคอีสาน…

ก่อนวันที่ผมบวช1วัน เพื่อนสนิทของผมเสีย เพราะรถล้มแล้วไม่มีคนเห็นครับ หรือที่เรียกกัน “ตายโหง”

ผมไม่มีโอกาสได้ไปงานศพเพื่อนเนื่องจากผม เป็นนาคและอยู่ที่วัดเพื่อเขเาพิธีอุปสมบทในวันรุ่งขึ้น
ผมได้แต่คิดในใจ นึกถึงเพื่อน และพูดกับเพื่อนในใจว่า ไปดีนะเพื่อน…กูไม่ได้ไปส่งนะ

หลังจากบวช

คืนที่ 1 จำวัด

ผมนอนในกุฏิไม้ ในห้องขนาด 6x4เมตร ด้านล่างเป็นใต้ถุน พื้นไม้เป็นแผ่นๆต่อกันตามลักษณะบ้านไม้ทั่วไป เวลาเราเดินก็จะได้ยินเสียงดัง แอด แอด เป็นเสียงแผ่นไม้เบียดกัน เนื่องจากเป็นกุฏิเก่า

หากเปิดประตูเข้ามา ทางซ้ายมือจะมีเก้าอี้วางอยู่1ตัว ขวามือมีจีวรแขวนกั้นไว้เป็นเหมือนห้องเล็กๆ เอาไว้เก็บของ ที่นอนของผมอยู่ด้านในสุดขวามือ บนหัวนอนคือหน้าต่าง ห้องของผมมองออกจากหน้าต่างคือเมรุเลยครับ

เวลาประมาณตี2 ตี3 ผมยังไม่หลับ อาจจะเป็นเพราะไม่ชินที่นอนเท่าไหร่ ก็นอนพลิกไป พลิกมา

สายตาของผมเหลือบมองไปที่ประตู

ผมเห็นเงาดำ รูปร่างนั้นชัดเจนว่าเป็นเพื่อนผมที่เสียไป กำลังค่อยๆเดินเข้ามา เค้าหยุดอยู่กลางห้องและมองหน้าผม ผมได้สบตากับเค้า และผมก็พูดขึ้นว่า ตอนนี้บวชแล้วนะ ต่างคนต่างอยู่ เดี๋ยวทำบุญไปให้ แล้วผมก็พลิกตัวหันหน้าเข้ากำแพง ผ่านไปสักพักผมก็หันกลับมาดุ ปรากฎว่าเงาที่ชัดเจนนั้นหายไปแล้ว…


คืนที่3 คำสอนของหลวงพ่อ

“อย่าเก็บของที่กินไว้ในห้อง กินอะไรก็ทิ้งข้างนอกให้เสร็จ” หลวงพ่อพูดกับผมก่อนที่จะจำวัด

ตอนกลางคืนอาจจะเพราะยังไม่ชินกับความหิว ผมจึงหยิบนมขึ้นมากิน1กล่อง หลังจากกินเสร็จแล้วก็ใส่ไว้ในถุงขยะทีาแขวนไว้กับเก้าอี้ในห้อง(คือมันดึกแล้ว ผมก็ไม่กล้าเอาออกไปทิ้ง คิดว่าไม่น่าจะมีอะไร)

เวลาเดิมเลยครับสัก ตี2 ตี3…ซึ่งผมก็สลึมสลือแล้ว

ผมได้ยินเสียง

ก็อบๆ แก๊บๆ ดังมาจากแถวๆเก้าอี้ ก็คือหน้าประตูนั้นเอง

ผมนี่ใจหายเลย นึกว่า หนู หรือ แมลงสาป มาอยู่ตรงถุงขยะ (คือผมไม่ชอบพวกนี้อยู่แล้ว)

สายตาก็เลื่อนไปที่ต้นเสียงอัตโนมัติเลยครับ

ผิดคาด…มันไม่ใช่ หนูหรือแมลงสาป อย่างที่คิด

แต่กลับเป็น เงาดำในความมืด แต่ชัดเจนครับเงานั้นเป็นรูปร่างคน

เค้ากำลัง คุ้ยขยะที่ผมแขวนไว้บนเก้าอี้
ลักษณะคือ เค้านั่งยองๆนะครับ
มือที่ยาวผิดรูป ก็คุ้ยๆ ขย้ำๆ ถุงพลาสติดเสียงดัง เหมือนเค้าควานหาของกิน แล้วหยิบมาเข้าปากตัวเอง

ตอนนั้นคือกลัวมากครับ นอนหรี่ตามอง ตัวแข็งไม่กล้าขยับตัว (กลัวเค้ารู้ตัว)

ผ่านไปสัก 5นาที (ประมาณนะครับ ความรู้สึกอย่างกับ5ชั่วโมง)

เงาดำนั้นเริ่มจางไป เสียงก็หายไป

ผมรีบลุกขึ้นแล้วรีบเอาถุงออกไปทิ้งถังขยะนอกห้องเลยครับ

ตอนผมเปิดประตูออกไป พระพี่เลี้ยงที่อยู่ห้อง1 ก็เปิดประตูออกมา(ผมอยู่ห้อง3ครับ) ท่านบอกว่าได้ยินเสียงเหมือนคนขุ้ยถุงพลาสติกนานมาก ดังมาก พอเงียบเลยออกมาดู ผมเลยเล่าให้ท่านฟังว่าเจออะไร

ท่านเลยบอกว่าห้ามเอาขยะไว้ในห้อง แต่ท่านก็เดาไว้แล้วว่าเสียงที่ได้ยินน่าจะเป็นเหตุการณ์อย่างที่ผมเจอ

เพราะท่านบอกว่า ผม ไม่ใช่คนแรก

หลังจากนั้นผมก็ไม่เจอเหตุการณ์แปลกๆ อีกเลยครับ ผมบวชอยู่ประมาณ15วันครับ…