คือเรามีน้องสาวคนนึง เมื่อก่อนก็อยู่กันดีทะเลาะกันแหละแต่ไม่ได้ร้ายแรงอะไร พักหลังๆ แกเริ่มพูดคำหยาบ เมื่อก่อนไม่เคยพูด แต่เดี๋ยวนี้พูดจนมันเป็นเรื่องปกติ  เวร มีหมด สำหรับบางคนมันอาจจะไม่ได้มากมายอะไรแต่เราไม่ชอบ!! นิสัยนางก็เริ่มแย่ เห็นแก่ตัวมากๆๆ ที่สำคัญคือไม่เคยคิดถึงคนอื่นคิดแต่ตัวเองอะ ให้ตัวเองสบายก็พอ
เวลาตักเตือนอะไรแกก็บอกว่าอะไรอะ ทำเป็นสอน คือรู้สึกอยากตบมาก
แต่บางทีก็เป็นห่วงนางนะ นางบอกว่าเราเกิดมาทำไม ไม่มีเราทุกคนคงสบายใจ เราเป็นลูกพ่อกับแม่จริงๆรึปล่าว ไม่น่าเกิดมาเลยน่าจะตายๆไปซะ.😱
คือพ่อกับแม่เราก็เปรียบเทียบบ้างระหว่างน้องสาวเรากับเราอะนะ แต่นางคิดมากไปคนเดียวอะ ไม่ดูสิ่งที่ตัวเองทำเลย ตัวเองเป็นคนที่ทำให้พ่อแม่ต้องคอยเตือนคอยว่าเเบบนั้นเอง เราเคยถามนะ ไม่คิดจะเป็นคนดีของพ่อแม่บ้างหรอ นางบอกว่า นางทำไม่ได้หรอก ทำแล้วเดี๋ยวทุกคนจะบอกว่าแปลก...
คือมันเกี่ยวอะไรก่อน😤นางชอบคิดว่าคนอื่นจะมองยังไง จะว่าอะไรนางแบบนี้อะค่ะ
จะบอกว่านอกบ้านกับในบ้านนางต่างกันมากอยู่นอกบ้านไม่คุยกับใครเงียบมาก! ถ้ามีเราอยู่ด้วยนะนางก็จะตัวติดกับเรา บางทีก็รำคาญนะ😥แต่นางก็ไม่เคยปรับปรุงตัวเองเลย ถ้าอยู่ในบ้านเถียงกับแม่ตลอดเถียงอย่างกับเถียงเพื่อนแนะ บางทีแม่ก็เสียใจมากกับคำพูดแต่ละคำของนาง
เราก็ช่วยเหลืออะไรนางเยอะนะแต่นางไม่เห็นค่าเลย เวลาตากผ้า นางก็ไม่เคยเก็บผ้าของใครเลย เก็บแต่ของตัวเอง สมมติว่ามีเสื้อเราเข้าไปอยู่ในตะกร้านางตัวนึง นางก็ไม่ตากนะ ปล่อยไว้อย่างนั้นแหละ เฮ้อ     😩
ควรทำยังไงกับนิสัยดื้อๆ เห็นแก่ตัวของนางดีคะ?

ปล.ถ้าเราเขียนอะไรผิดพลาดก็ขออภัยด้วยค่ะ