จุดเริ่มต้นของความหายนะ คือเเม่เราเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งเรามีพี่น้อง2คนเราเป็นน้อง ตั้งแต่เกิดมาพบเจอแต่ความลำเอียงของพ่อที่รักพี่  เรากับพี่เลยกลายเป็นไม่ถูกกันด้วยการยุยงของพ่อกับแฟนพี่ แม่ก็หนักใจกับเรื่องนี้มาตลอดสำหรับเราทำดีแค่ไหน ดูแลแค่ไหน ก็ไม่เคยมองเราว่าดี เราน้อยใจจนกลายเป็นความชินชาแหละ นับแต่แม่ป่วยหนักแม่ได้เอาทรัพย์สมบัติมาให้เราคือที่อยู่ปัจจุบัน มีบ้าน2หลัง คนละริมมีพื้นที่ตรงกลางเพื่อแบ่งกัน แม่ฝากฝังให้เราแบ่งที่ให้เท่าๆกัน ระยะเวลาที่แม่ป่วยหนัก1เดือน(ก่อนโควิดรอบ2เดือนกุภาพันธ์) พี่กับแฟนมาเยี่ยมแม่เพียง3ครั้งให้เหตุผลว่าเหนื่อยทั้งๆที่ไม่ได้ทำงาน เราก็ไม่ว่าไรส่วนตัวเราทำงานเรามาทุกเย็นด้วยความที่เรารักแม่เรามากเรากับแม่คุยกันตลอดแบ่งปันอาหารรวมทั้งเงินทอง เราและพี่น้องแม่(คือป้าและน้า)รวมแฟนเราด้วย6คนไปหาแม่ทุกวันกลัวแม่เหงาจนแม่เสียเมื่อเดือนมีนาคม เรากับญาติเสียใจมากร่วมกันจัดงานศพให้แม่โดยที่พ่อและพี่มาเป็นแขกคอยเก็บซองแต่เงินจัดงานคือเรากับป้าเราก็ไม่ว่าอะไรเพราะไม่อยากยุ่ง แค่เพียงเผาศพแม่ผ่านมา1วัน พ่อกับพี่สาวก็มาทวงเงินทวงโฉนดเราก็ไม่ให้ ทะเลาะกันยันขึ้นศาล( เราชวนพี่ไปแบ่งที่แต่เค้าไม่ยอม)คือเราก็งงว่าทำไมไม่แบ่งในเมื่อแบ่งเท่ากัน แต่พ่อบอกพี่ว่าทำถูกแล้ว ผ่านมา3เดือนขึ้นศาลไป1ครั้งตกลงว่าในเดือนกันยายนต้องไปแบ่งแต่นี่ยังไม่สิ้นเดือนสิงหาคมเลยเค้าเอาช่างมาทำบ้าน เรากับน้าก็เข้ามาถามพี่ว่าทำอะไรรอแบ่งก่อนไหมพี่ก็ด่าเรากับน้าแถมพ่อเรายังเอามีดมาไล่ฟันเราอีกหาว่าเราหัวหมอ(ตรงไหนที่หัวหมอ) เราต้องแจ้งตำรวจมาระงับเหตุ
มันไม่จบง่ายๆเพราะแฟนพี่สาวเข้ามาก้าวก่ายเรื่องมรดกของแม่ตลอด ทำไมพ่อถึงเข้าข้างพี่สาว เรามันไม่ดีตรงไหนเราทำงานมีลูก2คนดูแลครอบครัวด้วยตัวเองไม่เคยเดือดร้อนพ่อแม่ ผิดกับพี่และแฟนเค้าไม่ทำงานให้พ่อเราส่งลูกเค้าเรียนด้วยซ้ำ คือถ้าเค้าไม่รักเราหรือไม่นับเราเป็นลูกเราก็โอเคร
หลายคนอาจจะคิดว่าเราอกตัญญูเราก็ไม่ว่าหรอก เราโคตรอิจฉาคนที่มีพ่อที่น่ารักจัง ดูแลพ่อแม่ในยามที่แกมีชีวิตอยู่คือควรทำนะเราคงไม่มีโอกาสดูแลทั้งแม่และพ่อแล้ว(ก็พ่อไม่เอาเราอ่ะ)
แค่อยากระบาย เวลาพูดให้ใครฟังเราก็ดูแย่ตลอด จะมีคำพูดว่าเราตลอด นั้นพ่อแกนะ พ่อทำไรก็ปล่อยแกไป คนเนรคุณไม่รักพ่อ  เออ พ่อทำไรกับเราไม่เคยผิดหรอก😢😢