อย่าถือสาเจ้าของกระทู้เลยนะคะ แค่อยากแชร์และอยากระบายความรู้สึกออกมา 🙏
หลายครั้งที่เรื่องเก่าๆมันเกิดขึ้นมาในหัวให้ย้อนกลับไปคิด ถึงแม้ทุกวันนี้ความจริงจะกระจ่างไปนานแล้ว แต่คนที่โดนเขาทำร้ายความรู้สึกมันอยากที่จะลืม
หลายครั้งที่เฝ้าแต่ถามตัวเองเวลาสมองมันทำให้คิดขึ้นมาอีก ว่าสาเหตุของคนจะไปแบบไม่บอกลา ตอนนั้นคิดอะไรอยู่ ไม่มีสัญญาณเตือนถึงความเปลี่ยนแปลง แต่แค่หายไปเฉยๆ
หลายครั้งที่ภาพจำมันย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์วันนั้น วันที่รู้ความจริง วันที่เราเสียใจ วันที่เราร้องไห้ เขากลับถามร้องไห้ทำไม แล้วจะให้ฉันนั่งยิ้มหัวเราะหรอ!!
และหลายครั้ง ถึงแม้เวลาทันจะผ่านไปนานแล้ว ไม่เสียใจบ่อยเหมือนเดิมแล้ว แต่ถ้าวันไหนความรู้สึกมันดาวน์อีก มันก็ทำให้ต้องกลับมาเจ็บกับเรื่องเดิมซ้ำอีกอยู่ดี
เหนื่อยกับคำถามเดิมๆ ที่ตอบตัวเองไม่ได้ว่าทำไมไม่ลืม
หลายครั้งที่เรื่องเก่าๆมันเกิดขึ้นมาในหัวให้ย้อนกลับไปคิด ถึงแม้ทุกวันนี้ความจริงจะกระจ่างไปนานแล้ว แต่คนที่โดนเขาทำร้ายความรู้สึกมันอยากที่จะลืม
หลายครั้งที่เฝ้าแต่ถามตัวเองเวลาสมองมันทำให้คิดขึ้นมาอีก ว่าสาเหตุของคนจะไปแบบไม่บอกลา ตอนนั้นคิดอะไรอยู่ ไม่มีสัญญาณเตือนถึงความเปลี่ยนแปลง แต่แค่หายไปเฉยๆ
หลายครั้งที่ภาพจำมันย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์วันนั้น วันที่รู้ความจริง วันที่เราเสียใจ วันที่เราร้องไห้ เขากลับถามร้องไห้ทำไม แล้วจะให้ฉันนั่งยิ้มหัวเราะหรอ!!
และหลายครั้ง ถึงแม้เวลาทันจะผ่านไปนานแล้ว ไม่เสียใจบ่อยเหมือนเดิมแล้ว แต่ถ้าวันไหนความรู้สึกมันดาวน์อีก มันก็ทำให้ต้องกลับมาเจ็บกับเรื่องเดิมซ้ำอีกอยู่ดี