**เล่าเรื่องยาวหน่อยขอพื้นที่ระบายความรู้สึดหน่อยนะ**
ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าเราเป็นคนที่อดทนกับอะไรเก่งมากคือรู้ตัวเองเลยอะ เรามีครอบครัวอาศัยอยู่บ้านแฟนคือยังไม่ได้แยกออกไปมีบ้านเป็นของตัวเอง ในบ้านก็มีพ่อกับแม่ เรามีลูกแล้ว2คน ปัญหาที่เราเจอและต้องทนอยู่ทุกวันๆคือ นิสัยของแม่ยาย แกจะเป็นคนที่ขี้เกียจมากๆ ขี้เกียจงานบ้าน งานในครัวชนิดที่ว่ายอมให้บ้านหรือมุมใดมุมนึงในบ้านสกปรกแกก็ยังทนดูได้ซึ่งเราทนดูไม่ได้อะเราก็ต้องทำเองทุกครั้ง พองานในครัวเวลาเข้ามาล้างจาน ก็ล้างแต่จานหม้อไม่ขัดตั้งทิ้งไว้ต่อ (เราทำเป็นไม่เห็นไม่ขัดไม่ล้างเพื่อที่จะดูว่าแกจะล้างหม้อใบนั้นมั้ย ซึ่งก็ไม่ขัดอีกอะ) ทำกับข้าวยิ่งแล้วใหญ่พอถึงเวลาเข้าครัวหาเรื่องปวดหัว ไม่ปวดหัวก็ตีเนียนขับรถหายไปเป็นชั่วโมง กับมาอีกทีมาบ่นหิวข้าวแล้วก็มากินข้าว ซึ่งเราก็ทำไว้เรียบร้อยแล้ว เป็นแบบนี้มาตลอด คิดดูสิว่า4ปีที่แกเป็นอยู่แบบนี้ จะมีบ้างที่มาช่วยเราทำกับข้าวแต่งานบ้านปัดกวาด เช็ดถูคือไม่เอาเลย คือภาระการทำการบ้าน ทำกับข้าวส่วนใหญ่คือเราทำ คือเราก็ไม่ได้เหนื่อยอะไรหนักหรอกแต่อยากให้ช่วยกันบ้าง คือเรารุ้สึกเหมือนถูกไปขอมาเป็นคนใช้ยังไงยังงั้นเลยเลยอะ และไม่นานเราก็มีลูกเล็ก2เดือน (ลูกคนที่2) แกก็ยังไม่ช่วยแบ่งเบาเราเลย เราไปคลอดนอนรพ.สามวันกลับมา เราก็ยังคงต้องทำเองทุกอย่าง และทุกอย่างที่ต้องทำคือต้องพาลูกนอนก่อนทุกครั้งคือแกก็ไม่ได้ช่วยดูด้วยจะช่วยก็ตอนมันตื่นคือมาเล่นมาชมหลานแหละ
เราต้องทนกับพฤติกรรมแบบนี้มาตลอดตั้งแต่ที่เข้ามาอยู่ในบ้าน บ้างทีแกขี้เกียจจนต้องหาเรื่องบอกว่าตัวเองเจ็บขา ปวดแขน เวียนหัว ใช้มุกนี้ทุกที คือตอนนี้แกรับหน้าที่ดูแลลูกเราคนโตซึ่งมันก็4ปีแล้วรู้เรื่องทุกอย่างแล้ว แล้วแกก็ยังบ่นเหนื่อย เด็กมันซนตามวัยของมัน
เราไม่เข้าใจว่าทำไมแกถึงได้เป็นแบบนี้เอาเปรียบเราตลอด และพอเราพูดกับแฟน แฟนก็บอกเป็นหน้าที่เราอยู่แล้ว เราอึดอัดมากที่พูดระบายกับใครไม่ได้เลย ที่สำคัญคือแกชอบพูดอะไรไม่คิดชอบพูดให้เราคิดมาก หนักใจสุดๆ เราพยายามอดทนแต่บ้างทีมันก็สุดจะทนเราไปร้องในห้องอยู่บ่อยๆ จะโทรไปที่บ้านก็กลัวพ่อ แม่จะเป็นห่วง
บ้านเราอยู่คนละจังหวัดกับบ้านแฟนจะไปทีก็ไกลเกิน ตอนนี้เราท้อมาก คิดไม่ออกเลยว่าจะเอาชนะคนแบบนี้ได้ยังไง จะต้องทำไงให้เค้าเปลี่ยนตัวเอง จะต้องทำไงถึงจะอยู่ร่วมกับคนแบบนี้ได้โดยไม่คิดอะไรให้มันเหนื่อยบอกเราหน่อย
ขอบคุณนะ คนที่อ่านจนจบ
จะสร้างบ้านตอนนี้ก็ตกงานเงินเก็บก็ใกล้หมด
รู้ท้อมากๆทำไงดี
ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าเราเป็นคนที่อดทนกับอะไรเก่งมากคือรู้ตัวเองเลยอะ เรามีครอบครัวอาศัยอยู่บ้านแฟนคือยังไม่ได้แยกออกไปมีบ้านเป็นของตัวเอง ในบ้านก็มีพ่อกับแม่ เรามีลูกแล้ว2คน ปัญหาที่เราเจอและต้องทนอยู่ทุกวันๆคือ นิสัยของแม่ยาย แกจะเป็นคนที่ขี้เกียจมากๆ ขี้เกียจงานบ้าน งานในครัวชนิดที่ว่ายอมให้บ้านหรือมุมใดมุมนึงในบ้านสกปรกแกก็ยังทนดูได้ซึ่งเราทนดูไม่ได้อะเราก็ต้องทำเองทุกครั้ง พองานในครัวเวลาเข้ามาล้างจาน ก็ล้างแต่จานหม้อไม่ขัดตั้งทิ้งไว้ต่อ (เราทำเป็นไม่เห็นไม่ขัดไม่ล้างเพื่อที่จะดูว่าแกจะล้างหม้อใบนั้นมั้ย ซึ่งก็ไม่ขัดอีกอะ) ทำกับข้าวยิ่งแล้วใหญ่พอถึงเวลาเข้าครัวหาเรื่องปวดหัว ไม่ปวดหัวก็ตีเนียนขับรถหายไปเป็นชั่วโมง กับมาอีกทีมาบ่นหิวข้าวแล้วก็มากินข้าว ซึ่งเราก็ทำไว้เรียบร้อยแล้ว เป็นแบบนี้มาตลอด คิดดูสิว่า4ปีที่แกเป็นอยู่แบบนี้ จะมีบ้างที่มาช่วยเราทำกับข้าวแต่งานบ้านปัดกวาด เช็ดถูคือไม่เอาเลย คือภาระการทำการบ้าน ทำกับข้าวส่วนใหญ่คือเราทำ คือเราก็ไม่ได้เหนื่อยอะไรหนักหรอกแต่อยากให้ช่วยกันบ้าง คือเรารุ้สึกเหมือนถูกไปขอมาเป็นคนใช้ยังไงยังงั้นเลยเลยอะ และไม่นานเราก็มีลูกเล็ก2เดือน (ลูกคนที่2) แกก็ยังไม่ช่วยแบ่งเบาเราเลย เราไปคลอดนอนรพ.สามวันกลับมา เราก็ยังคงต้องทำเองทุกอย่าง และทุกอย่างที่ต้องทำคือต้องพาลูกนอนก่อนทุกครั้งคือแกก็ไม่ได้ช่วยดูด้วยจะช่วยก็ตอนมันตื่นคือมาเล่นมาชมหลานแหละ
เราต้องทนกับพฤติกรรมแบบนี้มาตลอดตั้งแต่ที่เข้ามาอยู่ในบ้าน บ้างทีแกขี้เกียจจนต้องหาเรื่องบอกว่าตัวเองเจ็บขา ปวดแขน เวียนหัว ใช้มุกนี้ทุกที คือตอนนี้แกรับหน้าที่ดูแลลูกเราคนโตซึ่งมันก็4ปีแล้วรู้เรื่องทุกอย่างแล้ว แล้วแกก็ยังบ่นเหนื่อย เด็กมันซนตามวัยของมัน
เราไม่เข้าใจว่าทำไมแกถึงได้เป็นแบบนี้เอาเปรียบเราตลอด และพอเราพูดกับแฟน แฟนก็บอกเป็นหน้าที่เราอยู่แล้ว เราอึดอัดมากที่พูดระบายกับใครไม่ได้เลย ที่สำคัญคือแกชอบพูดอะไรไม่คิดชอบพูดให้เราคิดมาก หนักใจสุดๆ เราพยายามอดทนแต่บ้างทีมันก็สุดจะทนเราไปร้องในห้องอยู่บ่อยๆ จะโทรไปที่บ้านก็กลัวพ่อ แม่จะเป็นห่วง
บ้านเราอยู่คนละจังหวัดกับบ้านแฟนจะไปทีก็ไกลเกิน ตอนนี้เราท้อมาก คิดไม่ออกเลยว่าจะเอาชนะคนแบบนี้ได้ยังไง จะต้องทำไงให้เค้าเปลี่ยนตัวเอง จะต้องทำไงถึงจะอยู่ร่วมกับคนแบบนี้ได้โดยไม่คิดอะไรให้มันเหนื่อยบอกเราหน่อย
ขอบคุณนะ คนที่อ่านจนจบ
จะสร้างบ้านตอนนี้ก็ตกงานเงินเก็บก็ใกล้หมด