เป็นกันมั้ยอยากระบายสิ่งที่อัดอั้นใจให้กับ คนอื่นฟัง แต่ไม่รู้จะระบายกับใคร ถึงมีคนให้ระบายก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่อัดอั้นใจคืออะไร แต่พออยู่คนเดียวกับรู้ว่าอยากระบายเรื่องอะไร เรารู้สึกอัดอั้น เครียด เหนื่อย บางทีก็สับสน ว่ากุทำทำไม ทำไปเพื่ออะไร เรามีความฝันและความมุ่งมั่น เราตั้งใจจะทำในสิ่งที่เราอยากทำก็คือขายของ ก็ขอแม่ขายอันนู้นอันนี้ แต่พอเอามาขายแล้วขายไม่ได้ พอทีนี้ก็อยากไปเปิดบิลตัวนี้อีก แล้วก็ไปขอแม่ แลเวก็บอกแม่ว่าขะพยายามขายให้ได้ อยากให้ เราเป็นแบบนี้ 1-2 ครั้ง เข้าใจแม่แหละ แต่ไม่เข้าใจตัวเอง ว่าทำไมเป็นแบบนี้ บางทีหงุดหงิดแม่พออยู่คนเดียวก็ร้องไห้ทุกครั้ง รู้สึกเกลียดตัวเอง ได้แต่โทดตัวเอง เอาคนอื่นมาเป็นจุดศูนย์กลางตลอดไม่เคยสนใจตัวเอง ให้กำลังใจแต่คนอื่น ทำเหมือนตัวเองเข้มแข็ง
แต่ใครจะรู้ว่าจริงๆแล้ว มันเจ็บขนาดไหน ที่แคร์คำพูดของคนอื่นไปทั่ว แคร์คำพูดที่แย่ๆจนเก็บมาคิด เบื่อตัวเอง
(อ่านรู้เรื่องกันมั้ย คิดอะไรก็พิมพ์แบบนั้น
อาจจะพิมพ์วกไปวนมา🙏)