เราอยู่กินกับแฟนมา 6 ปีอยู่ด้วยกันตั้งแต่ไม่มีอะไร ตอนลำบากก็ลำบากด้วยกัน แต่ไม่กี่เดือนก่อนเริ่มมีเงิน ซื้อบ้าน ผ่อนรถ (รถเราไม่ได้ช่วยดาว)
แฟนเรามีหน้าที่ผ่อนรถยนต์ ส่วนเราจะคอยซัพพอตเค้า ในเรื่องกิน อยู่ เติมมัน ค่าใช้จ่ายต่างๆ เราคิดว่าเราเป็นส่วนนึ่งในทุกๆอย่าง ซึ่งตั้งแต่ชีวิตเราแฮปปี้ น้องชายแฟนจะเข้ามาหว้าวุ่นตลอด ยืมเงินบ้าง ยืมรถบ้าง ตอนแรกเราก็เห็นใจ *เพราะน้องแฟนเคยสบายมาก่อนตอนนี้น้องแฟนเริ่มหมดตัว ขายรถทิ้ง เหลือแต่ตัว*
แต่ช่วง 2-3เดือนมานี้ หนักมากๆ ยืมรถทุกวัน น้ำมันก็ไม่เติมคืน แล้วเราก็เติมเราเลยทนไม่ไหววั่นวายมาก เราเลยพูดกับแฟน คุยกันไม่ถึงอาทิตย์กลับมายืมใหม่ เราเลยชั่ง ในขณะที่น้องแฟนขับรถสบายใจ เราขี่มอไซต์ส่งของบ้างล่ะ ขี่รถตากฝนบ้างล่ะ ดึกๆดื่นนๆ ขับรถกลับบ้านบ้างล่ะ ละวันนี้น้องแฟนให้ผัวเราขับรถเอาไปให้เพราะจะยืม เราเลยบอกผัวว่า จะยืมก็ขี่มอไซมาเอาเอง ผัวเราบอกเดี๋ยวน้องตากฝน……………
ในใจเราคืองง ที่เราลำบากไม่เคยบอกน้องคุณเลยว่าเดี๋ยวเราขี่รถตากฝนต้องไปรับหรืออะไรก็ได้ปล่อยให้เราลำบากตลอด เราเลยละเบิดออกมาว่า เราไม่สำคัญหรือยังไง เราขี่รถดึกๆ ขี่รถตากฝน ขี่รถไปไหนคนเดียวดึกๆ ไม่เคยเหนเป็นห่วง กับแค่น้องเอารถเองมันลำบากหรือยังไง ผุวเลยตอบว่า……แล้วทำไมต้องเอาตัวมาเปรียบเทียบกับน้องกูด้วย………
เราจุกเลย จุกมากๆ เรารู้นะ ว่าพี่น้องรักกัน แต่เราคิดว่านี่เราอยู่กันแบบครอบครัวแล้วนะ เราแยกออกมาแล้ว
คุณซัพพอตน้องคุณเราไม่ว่าแต่บางอย่างมันมากไป ในใจตอนนี้คืออยากเลิกนะแต่ก็ยังรัก รู้สึกว่าผช คนนี้ไม่รักเราเลย ไม่เหนใจเราเลย ทำไมเห้นใจแต่คนในครอบครัวตัวเอง

และมันก็มีหลายเหตุการณ์ แต่เราไม่เคยไปด่าครอบครัวผัวนะคะ ไม่เคยจาบจ้วง ถ้าไม่เข้าใจก็แค่ถามคุยกัน มีเรื่องนี้แหละค่ะที่เป็นปัญหายาว คุยกันก็แล้วบอกว่าจะไม่ให้ยืม ก็ยังเหมือนเดิม

ครอบครัวไหนเป็นแบบนี้ไหมคะ แล้วมีความคิดเห็นว่ายังไงบ้าง หรือเราเองที่ผิด