เรากับสามีแต่งงานกันมา 3 ปี มีลูก 1 คน แต่ตอนนี้เรารู้สึกเบื่อ เหนื่อยกับสามี เหมือนเราไม่ได้รักเค้าแล้ว คือก่อนหน้านี้เราก็ไม่รู้ว่าเรารักเขาไหม คือเราแต่งกันเพราะผู้ใหญ่แนะนำมา คุยกันสักพักเลยตกลงแต่งงานกัน แต่หลังแต่งเราไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่จากเขาเท่าไหร่ และเค้าก็ไม่ได้ให้เงินเราใช้เพราะเค้ามีภาระผ่อนรถที่บ้าน เงินเดือนเค้าก็เหลือน้อยนิด แต่เราไม่ซีเรียสเพราะเราก็มีเงินเดือน แต่พอเราต้องผ่อนรถ และมีลูก ภาระก็มาหนักที่เรา จนตอนนี้เรารับผิดชอบเองทุกอย่าง แถมเค้าก็ออกจากงานไม่มีรายได้ก็มาใช้เงินเรา แถมครอบครัวเค้ายังมายืมเงินเราอีก เราก็ให้ทุกครั้งเพราะไม่อยากใจดำ เราบอกให้เค้าไปหาสมัครงาน แม่เค้าก็จะเบรคไม่ให้ทำตรงนั้นตรงนี้ คือสามีเราเหมือนพวกเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ไม่ค่อยจะสู้งาน ทำงานหนักๆไม่ได้ เลือกงานทั้งที่ตัวเองจบแค่ ม.ปลาย (ก่อนหน้านี้เค้าทำงานโรงงาน แต่ต้องออกจากงานย้ายตามเราไปอยู่ที่อื่น) จนตอนนี้มีโควิดงานก็หายาก เราเบื่อที่เค้าไม่รู้จักโต พ่อแม่เค้าก็ความคิดไม่ค่อยเป็นผู้ใหญ่ แถมเค้าชอบกลับไปบ้านตัวเองไปอยู่นานหลายวัน เค้าบอกว่าอยู่บ้านเราแล้วอึดอัดไม่เป็นส่วนตัว พอกลับมาก็แค่อยากมาหลับนอนกับเรา แล้วก็ไป เรารู้สึกว่าเค้าเห็นเราเป็นแค่ภรรยาที่ไว้ระบายความใคร่แค่นั้นเหรอ ลูกทางบ้านเราก็เลี้ยงให้ เค้าไม่ทำงานแทนที่จะมาอยู่ดูแลลูกแบ่งเบาภาระแม่เรา เราทั้งเบื่อและอึดอัดกับสามีเรา เค้าบอกว่ารักเราไม่เคยคิดจะมีคนอื่น แต่แต่งงานกันมา เค้าไม่เคยทำให้เรารู้สึกเลยว่าเราโชคดีที่มีเขา ไม่เคยรู้สึกอบอุ่น ไม่เคยรู้สึกว่าเราขาดเขาไม่ได้ เพราะเราพึ่งตัวเองตลอด เราอยากเลิกกับเขา ให้มันโล่งๆไป อยากเป็นอิสระ แต่ติดที่เรามีลูกเราสงสารลูก ที่ผ่านมาเค้าเคยถามเราหลายครั้งว่าเรารักเขาไหมแต่เราตอบไม่ได้ เราแค่รู้สึกว่าอยู่กันเพราะความผูกพันธ์และหน้าที่ มันยังไปไม่ถึงขั้นรักแต่มันก็มาเจอปัญหาทำให้ความรู้สึกมันลดลงมาอีก ตอนนี้เค้าอยู่บ้านเค้ามันทำให้เรายิ่งเหินห่าง เค้าเคยบอกให้เราลองมองหาคนที่ดีกว่าเขาไหม เพราะเค้าทำหน้าที่สามีที่ดีไม่ได้ไหนจะต้องดูแลครอบครัวเขาอีก แต่เราก็ยังให้โอกาสเค้าได้พัฒนาตัวเอง เค้าก็สมัครเรียนต่อ แต่ก็ยังไม่ได้งาน เราก็ให้เงินเราจ่ายค่าเทอมไปก่อน เราไม่รู้ว่าเราจะรอเค้าได้ถึงเมื่อไหร่ พอเค้าบอกว่าเค้าจะกลับมาอยู่บ้านเรา ความรู้สึกเราคือมาได้นะแต่เราไม่อยากมีอะไรกับเค้าแล้ว เราเองก็สงสารเขาไม่รู้จะทำยังไงดี เราไม่กล้าบอกใครเลยว่าเราอยากเลิก แต่เราก็กลัวหลายๆอย่าง ถ้าไม่มีลูกเราจะไม่กลัวเลยที่จะกลับมาอยู่คนเดียว
*แต่มีเรื่องนึงตอนที่เค้าไม่ได้อยู่ที่นี่ มีคนเข้ามาจีบมาคุยกับเรา แต่เรื่องของเรากับเค้าเป็นไปไม่ได้นะคะ เราต่างกันมากจริงๆ ทั้งอายุและสังคม (เราคิดเรื่องเลิกกับสามีก่อนที่ผู้ชายคนนี้จะเข้ามานะคะ) มันก็ทำให้เราคิดว่าเราเลิกกับคนนี้ แล้วอาจมีคนที่ดีกว่านี้ไหม ถ้ามีแล้วไม่ดีเราอยู่คนเดียวได้ เราเลี้ยงลูกเราได้ แต่เราก็ไม่รู้ว่าจะได้เจอคนดีกว่าสามีเราไหมหรือเข้ากับลูกเราได้ไหม รักลูกเราจริงไหม ตัวเราก็เลข 3 แล้ว ไม่ได้สวยรึหุ่นดีอะไรเลย เราควรทำไงดี จะอยู่ก็อึดอัด จะจบก็กลัว