มีเรื่องจะมาเล่าให้ฟังครับ ผมเป็นคนรุ่นใหม่อายุแค่ 20 ต้นๆ แต่มีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ครับ ผมจะมาเล่าให้ฟัง
บ้านของผมเป็นธุรกิจครอบครัวเกี่ยวกับร้านอาหารที่มีชื่อเสียงและมักจะมีลูกค้ามาอุดหนุนเป็นประจำครับ มีสูตรประจำร้านตายตัวตั้งแต่รุ่นปู่ พ่อ และปัจจุบันผมกำลังจะได้รับช่วงต่อ ผมมีเป้าหมายที่จะขยายร้ายให้มีผู้คนรู้จักมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการเพิ่มสาขา หรือ นำร้านอาหารไปเปิดต่างประเทศ พวกนี้คือเป้าหมายและความฝันของผม ผมพยายามเรียนรู้เกี่ยวกับธุรกิจ และ พยายามที่จะหาประสบการณ์เกี่ยวกับการขายตลอดตั้งแต่สมัยเรียน มัธยม และมีประสบการณ์ทำงานมาตลอด เมื่อปีที่แล้วโควิดระบาดใหม่ๆ ผมจึงตัดสินใจหาประสบการณ์ทำงานในการทำงานเพิ่มขึ้นนอกจากการเรียนหนังสือ และผมมองเห็นว่าปีหน้าปัญหาโควิดก็คงยังแก้ไม่หายขาด ผมจึงตัดสินใจ ดรอปเรียนมา 1 ปี เพื่อหาประสบการณ์การทำงานดีกว่า การเรียนออนไลน์ที่บ้าน
แต่จู่ๆพอมาปีนี้ ตั้งแต่โควิดระบาดจนถึงกลางปี ผมรู้สึกแย่มาก ร้านของผมยอดขายลดลง และ เศรษฐกิจก็แย่มากขึ้นเรื่อยๆ แทบไม่มีอนาคตในสายตาผม ผมท้อแท้และสิ้นหวังมาก ผมกลัวมากครับ กลัวว่าทุกอย่างจะเปลี่ยนแปลง ผมเริ่มเหลวไหลลงเรื่อยๆ จากมีระเบียบ แบบแผนที่วางเอาไว้ก็เละไม่เป็นท่า ไม่อ่านหนังสือ ไม่ศึกษาหาความรู้เพิ่ม จากเป็นคนที่ชอบอ่านก็ไม่อ่าน ทำตัวแย่มาก จนแม้แต่ตัวเองก็สังเกตได้ ผมควรทำยังไงดีครับ ผมมองไม่เห็นอนาคตตัวเองแล้ว ทำยังไงดีครับ