เราไว้ใจเชื่อใจตลอด  ตลอดเวลาที่คบกันมา ไม่เคยเชคโทรศัพท์ ไม่เคยตามหรืออะไรทั้งนั้นเพราะไม่คิดว่าจะมีอะไร เมื่อคืนอะไรไม่รู้ดลใจให้เราไปเชคมือถือ แล้วก็เจอ จริงๆ ทั้งรูป ทั้งเสียง ทั้งคลิปเห้อ  มานั่งคิด นั่งปลงนะว่าจะเอาไงกับชีวิตตัวเองดีพยายามมากเลยนะที่จะไม่ร้องไห้ ค่อยๆตั้งสติ 
พอตั้งสติได้แล้วเราเลยเรียกเขามาคุย พยายามทำมาดนิ่งๆ ทั้งที่ในใจเราไม่ไหวมากๆ 
เรา : ชั้นรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้วนะ ว่าเธอทำอะไรไว้บ้าง
แฟน : เรื่องอะไร
 เราไม่พูดอะไร แต่เอาภาพที่เราปริ้นจากมือถือเขาให้เขาดู  เขาดูนิ่ง อึ้งไป  เราเลยถามว่าจะเอาไงต่อ เขาเงียบและบอกว่าจะเลือกเรา เขาเพิ่งเริ่มคุยกับคนนั้นแค่ 5 เดือน และมีอะไรกันแล้ว เราเลยบอกเขาว่า ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ไปเจอกันที่อำเภอ ทำเรื่องให้จบเรียบร้อยผู้หญิงคนนั้นจะได้ไม่ต้องหลบๆซ่อนๆ และเราจะได้เป็นอิสระ  เขาบอกเขาไม่ยอมหย่า เขาไม่ให้เราไป ให้เราเห็นแก่ความรักที่คบมานานและเพิ่งทำความผิดครั้งแรก  (มีเวลาให้คิดให้ตัดใจตั้ง5 เดือนแต่ไม่ทำ)เราเสียใจนะ เสีบดายมากเวลาที่คบกัน จนแต่งงานกัน เวลาเหล่านี้มันมีค่ามาก แต่ขอจบ ณ ตรงนี้เลยแล้ว เพราะสุดท้ายมันไม่ได้มีค่ามีความหมายอะไรที่จะยึดเหนี่ยวจิตใจคนไว้ได้  ทำไม ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ฉันเป็นคน ฉันมีศักดิ์ศรี ทำไมฉันต้องให้คนผิดตัดสินใจในเมื่อฉันเลือกเดินออกมาเองก็ได้  ก็แค่เสียคนที่ไม่ซื่อสัตย์คนนึงไป  เห้ออออออออ เราออกจากบ้านมาเมื่อวาน เอาของมาจำนวนนึง เขาโทรมาจะร้อยสายแล้ว ไม่อยากรับ อยากจะตัดให้มันจบๆไป พยายามทำใจให้เข้มแข็งอยู่
 
กำลังร่างข้อตกลงเรื่องทรัพย์สินอยู่ แต่น้ำตามันมาจากไหนไม่รู้  
แค่อยากระบาย 
กอดหน่อยนะ