คือเราเคยโดนคนคุย / คนที่เราเเอบชอบ ปฎิเสธค่ะ เพราะ เราไปเเบบ พูดจาไร้มารยาทไปนิดนึง กับ เรื่องการเป็นห่วง ทำให้เราโดนปฏิเสธมาค่ะ เเบบเขาไม่ค่อยพอใจเรื่องมารยาทที่เวลาเขาพูดดีเเต่เราพูดหยาบ คือตอนนั้นร้องไห้หนักมาก เป็นเดือนเลยค่ะ เศร้ามากรู้สึกผิดมากๆเลยค่ะ คือเรารักเขามากค่ะคือไม่เคยเทใจให้ใครขนาดนี้ เราเลยเริ่มปรึกษา พี่สาวหลายๆคน ที่อยู่กทม. กับพี่เขา
พยายามเเบบทักไปชวนคุยเหมือนเดิม มอนิ่ง / ฝันดี อะไร อย่าลืมกินข้าวนะ เเต่เขาก็ยังพิมเฉยเย็นชา ಥ‿ಥ
ก็ผ่านไปซักจะเดือน ตอนเเรกว่าจะถอยเเล้วค่ะ เเบบ เหนื่อยมาก ตอนเเรกตั้งเป้าหมายว่า อยากจะไปงานปัจฉิมเขาอีกไม่ถึงปี ตอนนั้นมันเหนื่อยสับสนมาก เเต่ด้วยความที่เราหวังไว้ เราเลยพูดกับตัวเองว่า " ถ้าเขาเป็นรักสุดท้ายที่เรารักมาก เขาคงจะกลับมาหาเราเอง " นั่นเเหละค่ะ พอผ่านมาซัก 2เดือน
เข้าช่วงเรียนออนไลน์อยู่ดีๆเขาก็เริ่มทักมาคุยกับเรา เราก็เริ่มเปลกใจ มีบางครั้งก็ถามยังอยากกลับมาคบ
กับพี่อยู่มั้ย อะไร เเละ ก็ มีประโยคนึงคือ สะดุดมาก เเบบดีใจมากค่ะ " ขอบคุณที่ยังรอนะ " ชอบความที่เเบบเรารออะไรประมาณนี้ หลังจากนั้น เราก็กลับมา สถานะคนคุย / หวานใจไรเอยงี้ค่ะ ! พอผ่านไปซัก 3 เดือน เขาก็มาขอเราเป็นเเฟนค่ะ คือ มันจะเรียกว่าโชคชะตา หวนกลับมาหาเรามั้ยคะ ? เเบบ คือโชคชะตาให้โอกาสเราหรอ ? ประมาณนี้ค่ะ