สวัสดีค่ะเราชื่อณิชา(นามสมมุติ) เราเป็นคนที่ไม่หยุดนิ่งเเละรู้สึกว่าตัวเองอยากทำไปซะทุกอย่างเเต่พอมาหลังๆเรารู้สึกเริ่มเหนื่อยใจท้อเเละหมดกำลังในการลุกขึ้นไปทำสิ่งเหล่านั้น อย่างเเรกต้องบอกก่อนเลยว่าเราเป็นประธานนักเรียนโรงเรียนเเห่งหนึ่งเมื่อตอนม.3 เเละเมื่อเราย้ายมาร.รใหม่ตอนม.4เราก็ได้เป็นประธานนักเรียนอีกซึงเราไม่รู้เลยว่าโชคชะตาของเราจะเป็นอย่างไรเมื่อเราได้เป็นประธานนักเรียนในสมัยมัธยมปลายเมื่อเราเริ่มเข้ามาทำงานของสภาในสมัยของม.4เทอมเเรกเรารู้สึกว่ามีงานเข้ามาปกติไม่มาก เเละคล้ายๆกับตอนม.3เเบบที่เราเป็นเเต่เมื่อเริ่มเข้าเทอม2งานเข้ามาไม่ได้หยุดไม่เป็นอันเรียนเลยถูกกดดันต่างๆนาๆ555รู้สึกอยากให้ชีวิตมันขำเเบบตื่นมาก็เริ่มใหม่เเต่มันไม่ใช่เราจะต้องมีความรับผิดชอบที่มากขึ้นต้องอดหลับอดนอนเพื่อปั่นงานวันเสาร์อาทิตย์ไม่ค่อยได้หยุดบางครั้งการทำอะไรเเบบนี้ก็รู้สึกเหนื่อยเเย่มากเลยที่เรากำลังทำอะไรอยู่ไม่รู้เเล้วเกิดข้อผิดพลาดมากมายที่เเก้ไขได้เเต่ต้องใช้เวลาทุกข้อผิดพลาดที่พยายามเเก้ไขนั้นเป็นสิ่งที่เราควรมาทำในเวลานี้จริงๆหรอในความคิดของเราเราคิดว่าเห้ยน้มันหนักมากกกของมาก555เเละอยากจะยกออกภายในตอนม.5 เเต่ไม่อยากวางมือเลยเพราะเป็นสิ่งที่รัเเต่ในเมื่อมันเหนื่อยใจขนาดนี้ก็จำเป็นที่จะต้องวางมือ เพื่อนๆพอที่จะมีเเนวทางเเก้ไขความเหนื่อยใจตรงนี้บางไหมคะ