สวัสดีค่ะ คือเราเป็นผู้หญิงค่ะเเฟนก็เป็นผู้หญิง คบกันมาจะ8เดือนแล้ว ที่นี้ปัญหาก็เข้ามาเเทรกค่ะคือเขาอยากไปอยู่กับลุงที่อเมริกาเพราะเขาอยากมีชีวิตที่ดีกว่านี้ เขาจะให้ลุงทำเรื่องย้ายเขาค่ะ เเต่เขาบอกว่าเเฟนลุง(ป้า)เป็นคนไม่ค่อยเอาพี่เอาน้องเหมื่อนกลัวจะไปเอาเงินไรงี้อ่ะค่ะ เเฟนก็เลยขอให้ลุงเขาหาฝรั่งมาเเต่งเพื่อที่จะได้ไปอยู่บ้านฝ่ายชายเพราะเขาจะได้ช่วยเรื่องเรียนเรื่องการเงิน เเล้วเขาก็อยากได้สัญชาติด้วยค่ะ เขาบอกกับเราว่าจริงๆเขาไม่ได้อยากเลิกกับเราเขารักเรา เเต่ที่เขาทำก็เพื่อตัวเขาเองเพื่อครอบครัว  เรียนจบไปก็ไม่รู้จะทำอะไรมันตันไปหมดไม่รู้จะไปต่อทางไหน  คือตอนนั้นเราฟังก็รู้เหมือนอะไรมันมาปักที่อกเลยค่ะ จุกไปหมด ร้องไห้ตลอด เราตกลงกันว่าจะเลิกกันเปลี่ยนสถานะมาเป็นพี่น้องหลังวันเกิดเขาเดือนกันยายน ไม่ก็สิ้นปี ที่ทำเเบบนี้เพราะระหว่างนั้นเขาต้องคุยศึกษาดูใจกับฝรั่งที่ลุงเขาจะหามาเเต่งให้ เขาบอกว่าเราจะทำใจได้หรอถ้าเขาต้องไปคุยกับฝรั่ง เเน่นอนค่ะเราทำใจไม่ได้เเต่เราปากเเข็งว่าทำใจได้สิ่ เธอเลือกเเล้วนิ่ เเต่ที่จริงเราตันไปหมดเลยค่ะความรู้สึกตอนนั้น ถึงจะรั้งไม่ให้เขาไปมันก็ดูเห็นแก่ตัวไป เเต่เราอยู่ด้วยกันมาจนใกล้จะครบปีมันก็นึกถึงถ้าไม่มีเขาแล้วเราคงขาดอะไรไปเลย นึกถึงคำสัญญาที่ให้กัน นึกถึงสิ่งที่เราผ่านมาด้วยกัน ก็ทำใจไม่ได้แล้วค่ะ เราบอกกับเขาว่าจะตั้งใจเรียนทำงานหาเงินเเล้วมาดูเเล เเต่เขาคงไม่รอเราแล้วล่ะ เขาบอกว่าเขายินดีที่จะเห็นเรามีความรักครั้งใหม่ มีคนที่รักเราจริงๆพร้อมอยู่กับเรา เเต่เราไม่ได้ต้องการหาใครมาเเทนเขาใหม่ค่ะ  เราฝืนเข้มเเข็งได้เเต่กลั้นน้ำตาไม่อยากร้องไห้ให้เขาเห็น กลัวเขารู้สึกผิดกับตัวเองที่ต้องทิ้งเรา

  เราควรปล่อยเขาไปเจออนาคตที่ดีกว่าใช่ไหมคะ?