ชีวิตคู่ต่างล้วนแล้วก็ต้องการสิ่งที่สมบรูณ์แบบกันและกันมาที่สุด อยู่กันจนแก่เฒ่า เข้าใจกัน ตักเตือนซึ่งกันและกัน
และหันหน้าคุยกันเมื่อมีปัญหา  ชีวิคู่ผมก็คิดแบบนั้นเช่นกันแต่ไม่ทราบว่าทุกคู่มีความคิด  แว๊ปเข้ามาในหัว สักแปปเป็นความคิดที่  "  อยากหลุดพ้นอยากอยู่ในชีวิตที่ตัวเองไม่ต้องเกรงอะไรไร้ความรุ้สึกว่ามีเจ้าของของชีวิตร่วม "  อะไรแบบนี้ สำหรับผมมีครับซึ่งถามว่ามีแรงจูงใจอะไรที่ทำให้คิดแบบนี้   มีมือที่สามหรอ  เปล่าน่ะครับไม่มีเลยอยู่ดีก็แอบนั้งมองเค้า แล้วความคิดนั้นก็พุดขึ้นมาแว๊ปนึง   เริ่มจะหมดรักหรือเฉยๆก็ไม่น่ะครับ หรือคิดนั้นที่เกิดขึ้นมามันเป็นเพราะตอนช่วงแรกๆแฟนผมขี้หึงขี้หวาดระแวงจะเค้าจะเกือบเป็นประสาทหลอนตลอดเวลาว่าผมจะมีคนอื่นเพราะตอนนั้นเค้าท้องได้ 2-3 เดือนผมต้องไปทำงานต่างจังหวัด  ปีนึงกลับได้แค่ครั้งเดียว5 วันจนทุกวันนี้มันพาลโทรไปหาเพื่อนร่วมงานตามจิกตามเช็คบล๊อกเฟสทุกอย่างชีวิตผมมันต้องเข้าถึงทุกอย่างทั้งที่สุดท้ายมันไม่มีอะไร  จนบางครั้งผมพูดอะไรที่เยอะน่อย ถามจุกจิกเช่น  สมัคงานตรงนี้ตรงนั้นรึยัง เค้าเปิดอยุ่ทำรึยัง  คือที่ถามนี้เรากลัวเค้าพลาด  เพราะเค้าเองก็บ่นว่าอยากทำงาน ๆอยู่เรื่อย พูดหรือถามลึกน่อยอยู่ดีๆ   มันตะโกนว๊ากออกมา   ผมเองได้ยินแล้วเหนื่อยเหมือนจะประสาทอ่อนบ่อยครั้ง    เคยคุยกันถามเป็นอะไรถึงหลุดมาขนาดนั้นเค้าก็ชอบพูดไม่ไม่มีอะไร เครียดนิดน่อย เราอธิบายก็บอกพูดไม่หมด  จนทำให้ผมเกิดมีความคิดแบบนั้นขึ้นในหัวเวลาที่มองเค้า   ชีวิตคู่ท่านอื่นเคยไหม๋ครับกับปัญหาแบบนี้ของชีวิตคู่  แชร์ความรุ้สึกกันน่ะครับวีธีการจัดการ   น้อมรับคำแนะนำเสมอครับ     ขอบคุณครับ