สวัสดีครับ ผมเชื่อนะครับว่าคนเราไม่ว่าใครก็คงเคยที่จะมีโอกาสได้ทำในสิ่งที่ไม่ดี และแน่นอนครับว่าสิ่งดีอีกมากมายเช่นกันที่เราต่างก็เคยทำในชีวิต แต่สำหรับผมครับ มีเหตุการณ์นึงที่เป็นประสบการณ์ที่ทำให้ตัวผมเองรู้สึกดีเวลานึกเรื่องราวเรื่องนี้ขึ้นมา มันอาจเป็นประสบการณ์ที่ใครหลายคนอาจจะเคยเจอ หรือใครหลายคนอาจจะเคยเป็น แต่ผมก็อยากให้เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์ให้กับทุกๆท่านโดยเฉพาะกับท่านสุภาพสตรีทุกๆคนไม่ว่าวัยไหนก็ตามครับ ปัจจุบันผมอายุ 28 ปีแต่เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงเมื่อประมาณน่าจะสักปี 2548-2549 ผมขออนุญาตเล่าให้ฟังเลยนะครับ *อาจมีคำพูดใดที่อาจฟังดูไม่เหมาะสมหรืออาจมีหยาบคายตามบทสนทนาเหตุการณ์จรืงไปบ้าง ต้องขอกราบขออภัยมา ณ.ที่นี้ด้วยนะครับ

..ผมไปเที่ยวกลางคืนที่ย่านรัชดา..

ในวันนั้นเป็นวันท้ายสัปดาห์ ซึ่งใครหลายคนหากยังจำกันได้ก็จะเรียกได้ว่าเป็นวันเที่ยวกลางคืนของเด็กมหาลัยโดยเฉพาะ ซึ่งผมในตอนนั้นเรียนอยู่ปีที่ 2 ณ.มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งนึง ย่านครองปะปา วันนั้นผมกับเพื่อนที่มหาลัยทและเพื่อนสมัย ม.ปลาย ที่อยู่ภาคเหนือหลายคนมาเที่ยวหาผมที่กรุงเทพพอดี เราตัดสินใจกันว่าเราคืนนี้เราจะไปเที่ยวกลางคืนกัน จากหลายความเห็นหลายย่านมากมายใน กทม. เราสรุปได้ว่าเราจะไปเที่ยวผับแห่งึลย่านรัชดากัน สมัยนั้นมีร้านๆนึงที่เป็นที่นิยม และนับว่าเป็นร้านดังอีกหนึ่งร้านในสมัยนั้นย่านนั้นของวัยรุ่นมากๆ ร้านนั้นมีชื่อว่า "Zxxd" ผมเชื่อว่าน่าจะมีใครหลายคนที่หากมีวัยใกล้เคียงกับผม ก็จะพอนึกออกบ้างไม่มากก็น้อย หลังจากเราทุกคนแต่งเนื้อแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เราทุกคนก็ออกเดินทางไปพร้อมกันด้วย TAXI ในช่วงเวลาที่กำลังพอดี

..เราถึงที่ร้านที่มีวัยรุ่นมากมายที่หน้าตาสวยๆหล่อๆเต็มไปหมด..

พอแท็กซี่ถึงที่หมาย เราทุกคนต่างหยิบบัตรประชาชนขึ้นมา และนับว่าเป็นเรื่องที่แปลกสำหรับผมตอนนี้ แต่กลับเป็นเรื่องที่ธรรมดามากในสมัยนั้นคือ "เด็ก 18 ก็เข้าผับได้แล้ว" ใช่ครับ เราแทบทุกคนไม่มีใครอายุถึง 20 เลย แต่เราก็ใช้บัตรประชาชนที่เรามีอยู่ให้การ์ดหน้าผับดูก่อนที่จะปั้มตรายางที่แขนแต่ล่ะคนอย่างไม่มีปัญหาอะไร เพื่อนผมที่ชื่ออ๊อฟ ผู้ที่เรียกได้ว่าเป็นขาประจำร้านก็เดินมุ่งหน้าพาเราทุกคนไปที่ๆโต๊ะที่อ๊อฟได้บอกกับเพื่อนทุกคนว่า "เชื่อกุ โต๊ะนี้เด่นแน่นอน!! แถวนี้หญิงตรึม!!!!" เราทุกคนหัวเราะไปพร้อมกับสีหน้าที่ดูมีความสุข ราวกับว่า "คืนนี้สนุกสนานแน่นอน"

หลังจากนั้นคนมากมายเริ่มทยอยเข้ามา จะแน่นเต็มผับไปหมด สาวๆสวยๆหนุ่มๆต่างพากันเต้นกันอย่างไม่ลืมหูลืมตา รวมทั้งโต๊ะผมที่ทุกคนเต้นกันอย่างสนุกสนาน ในผับเราจะเห็นว่าบ้างเต้นด้วยฤทธิ์สุรา บ้างก็เต้นด้วยวิธีเมาดิบ.. และผมเองก็เป็นคนนึงในนั้นที่ไม่ได้ดื่มเลยแม้แต่นิดเดียว ใช่ครับ ผมเมาดิบ..

[ขออนุญาตแทรกเพื่อเล่าเสริม]
ที่ผมไม่ดื่มใช่ว่าผมจะเป็นคดีหรืออะไรนะครับ ผมเองก็เป็นวัยรุ่นคนนึงที่เคยดื่เหล้าเมาสนุกสนานกันไปตามวัย แต่ด้วยสาเหตุบางอย่างที่ทำให้ผมเลิกดื่มเหล้าไปนับตั้งแต่ตอนมหาลัยปี 1 เทอม 2 เลยจนมาถึงวันนี้ครับ ไม่ใช่เลิกเพราะอยากเป็นคนดี ไม่ใช่เลิกเพราะว่ามีปัญหาสุขภาพหรือโรคภัยอะไร แต่ที่เลิกไปเพราะผมเจอปัญหาบางอย่าง จนทำให้ผมต้องเปลี่ยนตัวเองจนมีตัวเองมาทุกวันนี้ได้น่ะครับ ไว้หากมีโอกาสผมจะมาเล่าจุดเปลี่ยนชีวิตในครั้งนี้มาให้ทุกๆท่านฟังกันอีกทีนะครับ เดี๋ยวขอกลับไปเล่าประสบการณ์ชีวิตที่ทำให้รู้สึกภูมิใจว่า.. ผมยังเป็น "มนุษย์"ของผมต่อเลยนะครับ..

..ผมเห็นนางฟ้าลงมาจากสวรรค์..

ในขณะที่ผมกำลังเต้นเมาดิบพร้อมถือแก้วน้ำเปล่าผสมกับโค้กแบบเจือจางให้ได้สีที่เนียนละม้ายคล้ายเหล้า ไปกับเพื่อนๆหลายคนที่เต้นกันอย่างสนุกสนาน จู่ๆมาผู้หญิงกลุ่มนึงครับ ผมพูดแบบไม่อายเลยว่า "สวยและน่ารักมากๆๆ" ทั้งกลุ่มเป็นหญิงล้วนที่ดูดีทั้งกลุ่ม แต่มกลับมีผู้หญิงคนนึงที่โดดเด่นกว่าใครในกลุ่ม ใช่ครับ ผมเธอสีออกทองๆ ผิวเธอขาวแบบออร่า ตัดกับเสื้อสีเขียวลักษณะที่มีคล้องไหล่อยู่ข้างเดียว เหมือนเป็นเสื้อที่มีลักษณะใส่ไว้เพื่อโชว์เนื้อหนังแลดูโป๊ๆนิดๆ แบบกำลังน่าดูชม ผมจำภาพวินาทีนั้นได้แม่นยำเลยครับ กับภาพที่ผู้ชายมากมายต่างหันไปมองผู้หญิงคนนั้นพร้อมผองเพื่อน กำลังเดินไปบนชั้น 2 ของผับ (ลักษณะผับจะเป็นลักษณะกว้างๆ มีพื้นที่เต็มบริเวณชั้น 1 และชั้นสองที่จะมีระเบียงกันไว้ล้อมรอบ) ซึ่งคนจากชั้น 1 หรือคนที่ชั้น 2 ต่างสามารถมองเห็นกันและกันได้อย่างเด็นชัดเลยครับ ผ่านไปได้สักพัก ผมที่กำลังเต้นอยู่ก็เปลี่ยนจากเต้นเปลี่ยนนั่งที่เก้าอี้จากการเริ่มที่จะปวดขา ทันใดนั้นเอง.. นางฟ้าคนนั้นมองลงมาที่ผมด้วยระยะที่ไม่ใกล้ไม่ไกล แต่เห็นหน้ากันได้พอประมาณ เธอส่งยิ้มเบาๆมาให้ ผมจึงยิ้มหนักๆกลับไปหาเธอพร้อมโบกมือ ประมาณว่า "ฮายยยย"

เธอก็ยิ้มเบาๆพร้อมกับหันหน้าไปเต้นกับเพื่อนต่ออย่างสนุกสนาน ผมเองก็เลือกที่จะพอแล้วโดยการนั่งมองของสวยของงามรอบๆตัว เขย่าหัวเป็นจังหวะบ้างเล็กน้อยตาม พร้อมกับเงยหน้าข้นไปมองนางฟ้าคนนั้นบ้างเล็กน้อยจนสังเกตุได้ว่า เธอยกแก้วแล้วชงใหม่บ่อยมาก จนผมมั่นใจเลยว่าเธอกำลังเมาแล้ว จนกระทั้งเวลาเริ่มผ่านไปอย่างรวดเร็ว เร็วจนผมจำไม่ได้จริงๆว่าตอนนั้นกี่โมงแล้ว ก่อนที่อยู่ๆอ๊อฟเพื่อนผมชี้ให้ผมดูไปทางเธอคนนั้น พร้อมบอกว่า "เห้ยๆๆๆ เค้ายิ้มมาทางนี้เว้ยเห้ยยย" และทันใดนั้นเองครับ เธอค่อยๆเดินลงบันไดมาจากชั้น 2 มาทางที่โต๊ะของผม..



*รูปภาพนี้ไม่ได้มีความเกี่ยวพันใดๆกับผู้หญิงในเนื้อเรื่องที่เล่านะครับ แต่สิ่งที่ภาพกำลังทำมันคล้ายกับสิ่งที่ผมกำลังจะโยงไปสู่เหตุการณ์ต่อจากนี้น่ะครับผม

..เธอเดินเข้ามาทักทาย..

หลังจากที่เธอเดินเข้ามาพร้อมกับแก้วเหล้า เธอหยุดตรงหน้าผมพร้อมเอาหน้าเธอค่อยๆขยับมาที่หน้าของผม ผมเองก็เนียนทำนิ่งแล้วยิ้ม ก่อนที่เธอจะยื่นหน้าแล้วกระซิบที่ข้างหูผมว่า "มองอะไรหรอคะ" แล้วเธอก็ยิ้มครับ ผมก็พูดบอกไปว่า "เปล่าน้า ไม่ได้มองเลย" เธอบอกว่าเธอสังเกตุเห็นอยู่ หลังจากนั้นเธอจูงมือผมเดินขึ้นไปที่ชั้นสอง กับเพ่อนของเธอ ผมก็เดินตามไปเหมือนคนที่กำลังถูกสะกดจิตน่ะครับ มันใช่เลยจริงๆ เราเต้นอยู่ด้วยกันสักพัก เธอก็บอกเพื่อนเธอว่าเดี๋ยวเธอมานะ ก่อนเธอจะจูงมือผมออก

..เธอชวนผมออกมาจากผับ..

ผมตอนนั้นตัวเปล่าแม้กระทั่งโทรศัพท์มือถือกับกระเป๋าตังค์ ก็เอารวบรวมไว้ในกระเป๋าเพื่อนที่อยู่บนโต๊ะ ผมก็บอกเธอว่าเดี๋ยวก่อนๆ จะไปไหนครับ? เธอไม่พูดอะไร.. ก่อนที่ผมรู้ตัวอีกทีคือเราทั้งคู่เดินออกมาอยู่นอกผับแล้วน่ะครับ เธอบอกให้ผมยืนอยู่ตรงนี้นะ ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ ห้องน้ำผู้หญิงตอนนั้นมีหลายห้องเรียงยาวเข้าไป ตอนนี้สภาพเธอเมามากครับ เมาขนาดว่าตอนออกมาเธอเดินไปชนโต๊ะอื่นมาตลอดทางเลย ผมเห็นเธอเดินเซก่อนที่เธอจะเข้าห้องน้ำห้องแรกไป ผมก็ยังยืน งงๆ อยู่มาเรามาทำอะไรเนี่ย? เธอเข้าห้องน้ำนานมากครับ นานจริงๆ นานจนผมว่ามันแปลกไปแล้ว ใจคิดอยู่ว่าอยากจะเข้าไปอยู่กับเพื่อน อีกใจก็กลัวว่าเธอคนนี้คนที่มยังไม่รู้ชื่อเธอด้วยซ้ำไปจะออกมาแล้วไม่เจอผม คิดต่างๆนานา จนคิดว่าถ้าเพลงที่ผมกำลังได้ยินจากข้างในนี้จบ แล้วเธอยังไม่ออกมา ผมเดินไปเคาะเรียกเธอ แต่ทันใดนั้นเองครับ เธอเปิดประตูออกมา พร้อมกับโผล่หน้ามานิดนึงแล้วกวักมือเรียกผม

..เธอเรียกให้ผมเข้าไปอยู่กับเธอในห้องน้ำ.. (18+)

ผมรีบเดินไปหาทันทีเพราะรู้สึกเหมือนว่าเธออยากได้ับการชวนเหลือ (ถึงตอนนี้บางท่านอาจคิดว่าเธอน่าจะชวนไปทำอะไรในห้องน้ำใช่มั้ยครับ) ผมบอกได้เลยว่าลักษณะท่าทางเธอตอนนั้น มันไม่ใช่ครับ มันตรงกันข้ามเลย ผมจึงรีบไปผลักประตูที่ไม่ได้ล็อก สิ่งที่ผมเห็นคือ.. ผู้หญิงที่สวยในผับที่ทุกคนต่างมองกันมากมายในตอนนั้น กำลังนั่งอยู่บนชักโครก ขาเกงขาสั้นถูกถอดกองอยู่ที่พื้น กางเกงในสีแดงอยู่ที่หัวเข่าของเธอ มันทำให้ผมมองเห็นอะไรไปแบบไหนถึงไหน บริเวณตัวของเธอและลำคอมีถั่วงอก ผักบุ้ง และเส้นก๊วยเตี๋ยวมากมายเลอะเทอะเต็มตัวเธอไปหมดเลยครับ ใช่ครับ.. เธออ๊วกออกมาและเมาเหมือนคนไม่มีสติ ผมบอกเธอว่า "เดี๋ยวเราไปเรียกเพื่อนเธอมาช่วยนะ.." เธอคนนั้นตะโกนเอะอะโวยวายพูดว่าอย่าๆๆๆ อย่างเดียวเลยครับ ผมตอนนั้นเครียดมาก อารมณ์ในใจคิดแบบว่าตั้งใจมาเที่ยวแต่กลับมาเจอแบบนี้เลยแอบเซงนิดๆครับ

..ผมอาบน้ำให้เธอ..

เหตุการณ์ต่อจากนี้ ผมยังจำได้สนิทใจทุกภาพทุกขั้นตอนที่ผมทำไปได้เลยครับ ผมยืนมองเธออย่างงงๆและเซงๆ พร้อมกับพิจารณาภาพเธอที่ก่อนเข้าผับกับตอนนี้ มันต่างกันจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นคนเดียวกันกับคนสวยๆคนนั้นที่ผมเห็น ผมจึงตัดสินใจที่จะเริ่มค่อยหยฺงที่ฉีดตูดในห้องน้ำมา แล้วค่อยๆใช้มือล้างที่บริเวณใบหน้าของเธอและลำคอ ก่อนที่จะล้างบริเวณลำตัว แน่นอนครับ ผมฉีดที่บริเวณตัวเธอ

..พี่ตี๋..

ในขณะที่ผมกำลังล้างตัวฉีดตัวเธอ เธอก็พูดขึ้นมาว่า "พี่ตี๋..พี่ตี๋.." แล้วเธอก็ร้องให้ออกมาครับ ส่วนผม........... อารามณ์แบบว่า เอ่อ.. ตี๋ไหนว่ะครับ? ตอนนี้มีแต่ตี๋หิดเนี่ยแหละ ฮ่าๆๆๆ  เธอก็ร้องให้ไปแล้วจู่ๆเธอก็ถอดเสื้อออกมาเองครับ ภาพผู้หญิงที่ผมไม่รู้จักมาก่อนเลยกำลังถอดเสื้อเหลือแต่ยกทรงอยู่ข้างหน้าผมจริงๆครับ ผมจึงใช้ที่ฉีดตูดฉีดที่บริเวณร่างกายของเธอทุกจุด เธอก็ยังบ่นพรำพรัมถึงพี่ตี๋ๆๆๆ สุดท้ายตัวผมเละเปียกทั้งตัว ผมต้องเอาเสื้อเธอมาซักกับน้ำเปล่า ก่อนที่จะใส่เสื้อผ้าให้เธอเหมือนเดิม แล้วเอาที่ฉีดตูดฉีดที่พื้นที่เลอะอ๊วกของเธอลงท่อไป นึกภาพอกมั้ยครับ ห้องน้ำผับเน่าๆ ผสมผสานกับอ๊วกที่เป็นก๊วยเตี๋ยว อบอวนเหม็นเปรี๊ยวไปทั่วห้องเลย ผมนี่ไมเกรนแทบขค้นเลยครับ พอแต่งตัวเสร็จทุกอย่าง ให้ตายเถอะครับ ผับกำลังปิดครับ.. คนมากมายมหาศาล ผู้หญิงแห่กันเข้ามาในห้องน้ำเต็มไปหมด ผมนี่ไม่กล้าออกไปเลยครับ กลัวใครจะมองว่าเราไปมีอะไรกับผู้หญิงคนนี้ในห้องน้ำ ผมก็รออยู่สักพัก คนก็ไม่หมดสักที ผมจึงตัดสินใจที่จะเอาเธอออกมาเลยครับ ไม่แคร์อะไรแล้วนาทีนั้นครับ แล้วพยุงเธอออกมา ใช่ครับ อย่างที่ผมพูดจริงๆ คนมองกันซุบซิบกัน พูดแซวกันเยอะแยะเลยครับ แต่ผมนี่ขำไม่ออกแล้วครับ เริ่มเครียดแล้วนาทีนี้

..ผมแก้ปัญหาไม่ได้ตอนนั้น..
ผมเริ่มเครียดหนักแล้วครับ เพราะผมไม่มีอะไรติดตัวเลยแม้ต่อย่างเดียว ค่าแท็กซี่ก็ไม่มี โทรศัพท์ก็ไม่มีที่จะติดต่อใครได้ ส่วนเธอนอนราบอยู่บนเก้าอี้หน้าผับครับ ส่วนผมก็ได้แต่ยืนชธโงกหน้ามองหาเพื่อน แต่ก็ไม่กล้าปล่อยเธอไว้ตรงนี้ ตอนนั้นยอมรับเริ่มหงุดหงิดสุดๆเลย ผมจึงเดินไปบอกผู้หญิงคนนึงที่ยืนสูบบุหรี่อยู่บอกว่าผมฝากเค้าแปปนึงนะครับ เดี๋ยวผมมา.. ก่อนที่ผมจะรีบไปที่บูท Dj ที่กำลังเก็บของอยู่ บอกว่าช่วยประกาศหาคนให้ผมทีครับ เค้าจึงบอกให้ผมไปอีกที่นึง ผมก็ไปที่ๆตรงนั้นมีไมค์อยู่ เค้าก็ให้ผมประกาศเอง?? ผมตันสิครับ ให้ผมพูดอะไรดี เพื่อนผู้หญิงทางนี้ชื่ออะไรก็ไม่รู้?? ผมจึงประกาศไปว่า "อ๊อฟ และชื่อเพื่อนๆคนอื่น นี่เราเคนนะ พวกนายอยู่ไหนกัน ถ้าได้ยินแล้วมาหาเรานะ เราอยู่โต๊ะหน้าผับ" ผมก็รีบไปหาเธอคนนั้นครับ ปรากฎว่าไม่มีใครอยู่กับเธอเลยครับ เธอนอนอยู่คนเดียว กับกลุ่มผู้ชายกลุ่มนึงที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ ผมก็นั่งรอตรงนั้นกับเธอจนไม่มีลูกค้าในร้านเลยครับ ไม่มีเลยจริงๆ

..ผมเขียนโน๊ตไว้..

สุดท้ายผมคิดว่าไม่เข้าท่าแล้วที่จะมารอแบบนี้ ผมจึงตัดสินใจไปที่หน้าเค้าเตอร์ที่มีคนนั่งเคลียร์หรือทำอะไรสักอย่างอยู๋ เพื่อขอกระดาษและปากกา เขียนลงไปในกระดาษว่า ผมชื่อเคนนะ เมื่อคืนคุณเมามาก และผมไม่ได้ทำอะไรคุณนะ ซึ่งมันเป็นเรื่องจริงครับ ผมสาบานได้เลยว่าในคอนนั้นผมไม่ได้ทำอะไรที่ไม่ควรทำลงไปเลย ก่อนที่ผมจะเขียนเบอร์โทรศัพท์ของผมไว้ แล้วเอากระดาษนั้นใส่กระเป๋ากางเกงเธอ สุดท้ายผมพยุงเธอไปที่หน้าซอยรัชดา ที่คนจะไปขึ้นแท็กซี่กัน ซึ่งตอนนั้นถ้าผมอยู่ตัวคนเดียว ผมก็คงเลือกที่จะนั่งแท็กซี่ไปลงที่บ้าน ก่อนจะเอาเงินให้ทางรถทีหลังก็ได้น่ะครับ แต่นี้กลายเป็นผมต้องมารับผิดชอบเธอ ตอนนั้นก็คิดอยู่ว่าถ้าพาไปพักที่บ้านก่อน ผมก็คิดได้ว่าเรื่องไม่จบแน่นอน เดี๋ยวจะยาวกันเปล่าๆ ..ฟ้อนเต็มนะครับเดี๋ยวต่อที่โพสนะครับ