คือเรากับคนคุย คุยเพื่อศึกษากันมาได้เกือบปีเเล้วค่ะ
คนคุยเราเป็นคนขี้บ่น เรื่องเล็กน้อยเเค่ไหนก็เเชทมาบ่นกับเราได้ เเต่เรื่องที่เขาบ่นก็ไม่ใช่เรื่องเรานะคะ อันนี้จริงๆเราเข้าใจค่ะ ว่ามันเป็นนิสัยเเต่ละคน หรือเขาอาจจะไว้ใจเรา สบายใจที่ได้มาบ่นเรื่องต่างๆที่เจอให้ฟัง
เเต่ไอ้เราก็เป็นคนไม่ขี้บ่นเลยเเม้เเต่นิดเดียว เเล้วก็ไม่ค่อยมีปัญหากับอะไร ก็เลยจะเเอบหงุดหงิดนิดหน่อย ว่าเรื่องเเค่นี้ก็น่าจะปล่อยๆไปบ้างน่าาา เพราะเหมือนเวลาเขาบ่น อารมณ์เขาก็คือหงุดหงิดอ่ะค่ะ เราก็ไม่อยากเห็นเเบบนั้นบ่อยๆ
เเล้วเวลาเขาบ่นเรื่องอะไรทีนึงเขาก็บ่นนานซ้ำๆอยู่อย่างนั้น บ่นเรื่องเดิมวนไปวนมาทั้งวันเลยค่ะ เหมือนมูฟออนจากเรื่องนั้นไม่ได้ เเล้วเรื่องนั้นมันก็เป็นเรื่องที่เเก้ไขไม่ได้เเล้วด้วย ทั้งที่เราก็พยายามพูดหลายวิธี หาทางออกให้เขาคิดให้ตัวเองสบายใจขึ้น เหมือนเขาก็ฟังเเหละค่ะ เเต่สุดท้ายก็บ่นต่อ
เเล้วมันก็เป็นเเบบนี้หลายเรื่องหลายครั้งเลยค่ะ
เเต่อันนี้ไม่เท่าไหร่นะคะ ยังมีอีกเรื่องที่ยิ่งกว่า
ส่วนตัวเเล้วคนคุยเราเขาเป็นคนที่ค่อนข้างกดดันตัวเองค่ะ โดยเฉพาะเรื่องงาน
เขามักจะมาพูดกับเราเสมอเลยว่าเขาเเย่จัง ไม่ดีอย่างนู้นอย่างนี้ สู้คนอื่นไม่ได้ พูดอะไรเเง่ลบเกี่ยวกับตัวเองหมดเลยค่ะ ซึ่งเราจริงจังเรื่องนี้มาก เราไม่อยากให้ใครพูดเเง่ลบกับตัวเอง เราเลยพิมพ์ให้กำลังใจเขาจริงจังมาก พูดทุกอย่าง เสนอทางออกให้เขาทุกอย่างเพื่อให้เข้าสบายใจขึ้น
เเต่สุดท้ายก็มาเหมือนเดิมค่ะ เขากลับมาพูดจาดูถูกตัวเอง พูดเรื่องเครียด พูดเเง่ลบอีกเเล้ว เหมือนวันนึงที่เราคุยกัน 60% มันเป็นปัญหาที่เขามาระบายให้เราฟัง เเล้วเราเป็นที่ปรึกษาปัญหาค่ะ
ซึ่งตอนเเรกเราไม่อะไรนะคะ เราคิดว่าเมื่อไหร่ที่เขา down เราตั้งใจว่าจะคอยอยู่ข้างๆให้กำลังใจเขาตลอดเเน่นอน เพราะรู้ว่าเขานอยบ่อย เเละนอยเกือบทุกเรื่อง
เเต่พอนานวันเข้า เรารู้สึกว่าเราเศร้าๆที่เห็นเขาพูดเเต่อะไรเเง่ลบค่ะ เราก็ไม่เเน่ใจเหมือนกันเพราะมีหลายความรู้สึกปนกัน ทั้งนอยที่พูดไปขนาดนั้นเเล้วเขาไม่ดีขึ้นเลยหรอ ทั้งเศร้าเหมือนเป็นเรื่องของตัวเอง คือเวลาเขามาปรึกษาเราระบายให้เราฟัง ผลสุดท้ายมันคือเขาสบายใจนะคะ เเต่เหมือนเป็นเราเองที่รู้สึก down เเทน เหมือนเรารับพลังลบมามากๆ
เเล้วเราเป็นคนอ่อนไหวอยู่เเล้วด้วย เป็นคนที่รับความรู้สึกคนอื่นมาใส่ตัวเองได้ง่ายมากเลยค่ะ เช่น เวลาดูหนังจะอินกับตัวละครทุกครั้ง เวลาเห็นเพื่อนร้องไห้ก็จะอยากร้องตามค่ะ
คือเรารู้สึกเหมือนตัวเองเศร้าที่เห็นเขามาปรึกษาเรื่องลบๆกับเราบ่อยๆ เเต่เรื่องอื่นเขาก็ดีหมดเลย มันก็เลยเป็นเหตุผลที่เราอยากถามว่า
ถ้าเราไม่อยากฟังปัญหาเยอะเเยะมากมายของเขาเเล้วเราผิดไหมคะ เพราะเรารู้สึก down มากเลยเวลาได้ยิน เเต่เราคิดว่ายังไงเขาก็เป็นคนคุยเราก็เลยไม่เเน่ใจ ว่ามันเหมือนเราใจเเคบรึเปล่า
เราเห็นเเก่ตัวมั้ยคะ ถ้าเราไม่อยากรับฟังปัญหาทุกอย่างของคนคุย
คนคุยเราเป็นคนขี้บ่น เรื่องเล็กน้อยเเค่ไหนก็เเชทมาบ่นกับเราได้ เเต่เรื่องที่เขาบ่นก็ไม่ใช่เรื่องเรานะคะ อันนี้จริงๆเราเข้าใจค่ะ ว่ามันเป็นนิสัยเเต่ละคน หรือเขาอาจจะไว้ใจเรา สบายใจที่ได้มาบ่นเรื่องต่างๆที่เจอให้ฟัง
เเต่ไอ้เราก็เป็นคนไม่ขี้บ่นเลยเเม้เเต่นิดเดียว เเล้วก็ไม่ค่อยมีปัญหากับอะไร ก็เลยจะเเอบหงุดหงิดนิดหน่อย ว่าเรื่องเเค่นี้ก็น่าจะปล่อยๆไปบ้างน่าาา เพราะเหมือนเวลาเขาบ่น อารมณ์เขาก็คือหงุดหงิดอ่ะค่ะ เราก็ไม่อยากเห็นเเบบนั้นบ่อยๆ
เเล้วเวลาเขาบ่นเรื่องอะไรทีนึงเขาก็บ่นนานซ้ำๆอยู่อย่างนั้น บ่นเรื่องเดิมวนไปวนมาทั้งวันเลยค่ะ เหมือนมูฟออนจากเรื่องนั้นไม่ได้ เเล้วเรื่องนั้นมันก็เป็นเรื่องที่เเก้ไขไม่ได้เเล้วด้วย ทั้งที่เราก็พยายามพูดหลายวิธี หาทางออกให้เขาคิดให้ตัวเองสบายใจขึ้น เหมือนเขาก็ฟังเเหละค่ะ เเต่สุดท้ายก็บ่นต่อ
เเล้วมันก็เป็นเเบบนี้หลายเรื่องหลายครั้งเลยค่ะ
เเต่อันนี้ไม่เท่าไหร่นะคะ ยังมีอีกเรื่องที่ยิ่งกว่า
ส่วนตัวเเล้วคนคุยเราเขาเป็นคนที่ค่อนข้างกดดันตัวเองค่ะ โดยเฉพาะเรื่องงาน
เขามักจะมาพูดกับเราเสมอเลยว่าเขาเเย่จัง ไม่ดีอย่างนู้นอย่างนี้ สู้คนอื่นไม่ได้ พูดอะไรเเง่ลบเกี่ยวกับตัวเองหมดเลยค่ะ ซึ่งเราจริงจังเรื่องนี้มาก เราไม่อยากให้ใครพูดเเง่ลบกับตัวเอง เราเลยพิมพ์ให้กำลังใจเขาจริงจังมาก พูดทุกอย่าง เสนอทางออกให้เขาทุกอย่างเพื่อให้เข้าสบายใจขึ้น
เเต่สุดท้ายก็มาเหมือนเดิมค่ะ เขากลับมาพูดจาดูถูกตัวเอง พูดเรื่องเครียด พูดเเง่ลบอีกเเล้ว เหมือนวันนึงที่เราคุยกัน 60% มันเป็นปัญหาที่เขามาระบายให้เราฟัง เเล้วเราเป็นที่ปรึกษาปัญหาค่ะ
ซึ่งตอนเเรกเราไม่อะไรนะคะ เราคิดว่าเมื่อไหร่ที่เขา down เราตั้งใจว่าจะคอยอยู่ข้างๆให้กำลังใจเขาตลอดเเน่นอน เพราะรู้ว่าเขานอยบ่อย เเละนอยเกือบทุกเรื่อง
เเต่พอนานวันเข้า เรารู้สึกว่าเราเศร้าๆที่เห็นเขาพูดเเต่อะไรเเง่ลบค่ะ เราก็ไม่เเน่ใจเหมือนกันเพราะมีหลายความรู้สึกปนกัน ทั้งนอยที่พูดไปขนาดนั้นเเล้วเขาไม่ดีขึ้นเลยหรอ ทั้งเศร้าเหมือนเป็นเรื่องของตัวเอง คือเวลาเขามาปรึกษาเราระบายให้เราฟัง ผลสุดท้ายมันคือเขาสบายใจนะคะ เเต่เหมือนเป็นเราเองที่รู้สึก down เเทน เหมือนเรารับพลังลบมามากๆ
เเล้วเราเป็นคนอ่อนไหวอยู่เเล้วด้วย เป็นคนที่รับความรู้สึกคนอื่นมาใส่ตัวเองได้ง่ายมากเลยค่ะ เช่น เวลาดูหนังจะอินกับตัวละครทุกครั้ง เวลาเห็นเพื่อนร้องไห้ก็จะอยากร้องตามค่ะ
คือเรารู้สึกเหมือนตัวเองเศร้าที่เห็นเขามาปรึกษาเรื่องลบๆกับเราบ่อยๆ เเต่เรื่องอื่นเขาก็ดีหมดเลย มันก็เลยเป็นเหตุผลที่เราอยากถามว่า
ถ้าเราไม่อยากฟังปัญหาเยอะเเยะมากมายของเขาเเล้วเราผิดไหมคะ เพราะเรารู้สึก down มากเลยเวลาได้ยิน เเต่เราคิดว่ายังไงเขาก็เป็นคนคุยเราก็เลยไม่เเน่ใจ ว่ามันเหมือนเราใจเเคบรึเปล่า