พอกำหนดรู้ไป อาศัย อนุโลมตามไก็เห็นว่าธรรมทั้งหลายมันเป็นสภาพคู่ ต่อกันไปเรื่อยๆเป็นอนัตตา ก็กำหนดรู้ กำหนดรู้ยิ่ง กำหนดรู้ กำหนดรู้ยิ่ง จิตจึงเห็นว่าการกำหนดรู้เองก็เป็นตัวทุกข์ ต่อให้กำหนดรู้แค่ไห

ท่านผู้ที่พอจะมีปัญญาบ้าง.. ท่านควรพิจารณา..นะ (ส่วนผู้อื่น..ผมไม่ได้หวัง..นะ) ว่า..ทำไม? พระศาสดาในศาสนานี้..จึงให้เอา " อัตตา..เป็นเกาะ อัตตา..เป็นที่พึ่ง " ถ้า..อัตตามันไม่มี..แล้วละก

ผู้มีปัญญาควรเชื่อและปฏิบัติตามใคร? บุคคล 1 คือ นักท่องตำรา อ่านตำราไม่เคยปฏิบัติ เปรียญก็ไม่เคยเรียน นั่งเกรียนในพันทิพหลายสิบปี มั่วตำรา มโนไปเองว่าจิต คือ วิญญาณในขันธ์ 5 จิตดับ จิตสูญ บุคคล2 คือ

การอ่านการฟังธรรมที่เข้าใจยากเนื้อหาซับซ้อน นอกจากระดับความเฉลียวฉลาดที่มีอยู่แล้ว ก็ยังต้องอาศัย สัมมา สัมมา สัมมา ทั้งหลายในมรรค8 โดยเฉพาะสัมมาสติ เพราะต้องมีสติ ถึงจะมีปัญญาได้ และทั้งสองอย่างเป็นเ