ตั้งแต่เด็กจนโต ไอ้ช่วงไม่เคยมีสายตาไว้มองหญิงอื่น ในสายตามันมีเพียงนิดเท่านั้น
อีสาวนิดยิ่งโตก็ยิ่งสวยจนกลายเป็นดอกไม้ประจำตำบล และมีวี่แววว่ากำลังจะเป็นดอกไม้ประจำอำเภอ หรือจังหวัด
ก่อนที่จะมีคู่แข่งความรักมากไปกว่านี้ ไอ้ช่วงมันตัดสินใจสารภาพรักเสียก่อน
"นิดรักพี่บ้างมั้ย" มันกลั้นใจถาม
และคำตอบที่มันได้รับกลับมาคือ
"นิรันดรจ้ะพี่"
หัวใจมันพองโต กรากเข้าไปกอดอีสาวนิดเสียเต็มรัก แต่สาวเจ้าอาย ผลักมันเต็มแรงแทบหงายหลัง แล้ววิ่งหนีกลับบ้าน
ทำเอาไอ้ช่วงได้แต่หัวเราะแห้งๆ
เมื่อรู้ว่าสาวนิดมีใจให้ มันก็ขยันหาของไปฝาก แต่จากวันนั้น สาวนิดกลับหลบหน้าหลบตา ไม่ยอมออกมาเจอหน้ามัน
ถ้าเจอมันข้างนอก สาวเจ้าก็มักจะหลบเลี่ยงไปทุกที
ไอ้ช่วงได้แต่แคลงใจ อีสาวมันจะอายไปถึงไหน
และไม่กี่วันต่อมา สาวนิดก็จะแต่งงาน
แต่งกับไอ้ดอน ลูกชายเจ้าของโรงสีในตำบล
ไอ้ช่วงได้ข่าว ราวกับฟ้าผ่าลงกลางใจ มันแทบล้มทั้งยืน
ในที่สุดมันก็กัดฟันลุกขึ้น บุกไปยังบ้านของสาวนิด ที่ไอ้ดอนกำลังพาเตี่ยไปสู่ขออยู่
เมื่อไอ้ช่วงโผล่เข้าไป ผู้คนครางฮือ เพราะไอ้ช่วงมันเหน็บมีดพร้าไว้ในผ้าขาวม้าที่เคียนเอวมาด้วย
แต่ไอ้ช่วงไม่สนใครหน้าไหน มันเดินตรงเข้าไปหาสาวนิด เพื่อเคลียร์ปัญหาที่คับข้องใจ
"นิดรักพี่รึเปล่า" มันตะโกนถาม
และคำตอบที่มันได้รับกลับมา ยังคงเดิม
"นิรันดรจ้ะพี่"
ไอ้ช่วงคำรามอย่างคลุ้มคลั่ง ชักมีดพร้าออกมาถือไว้ในมือ ทำให้แขกเหรื่อในงานตกใจ
ชายฉกรรจ์ในงานหลายคนเข้าจู่โจมล็อคตัวไอ้ช่วงได้อย่างทันท่วงที ก่อนจะมีใครได้รับอันตราย
ไอ้ช่วงถูกปลดอาวุธ กดลงกับพื้น ยังตวาดลั่น
"เอ็งบอกว่ารักข้านิรันดร แล้วทำไมเอ็งจะแต่งกับคนอื่น เอ็งปั่นหัวข้าเล่นทำไม เอ็งเห็นข้าเป็นอะไร นิรันดรของเอ็งมันคืออะไร"
ไอ้อ้น หนึ่งในเพื่อนตั้งแต่เด็กของไอ้ช่วง ตะคอกใส่มัน
"นิรันดรอะไรของมึ- อีนิดมันบอกว่า นิดรักดอน นิดรักดอนโว้ย นี่มึ-แค่หูตึง หรือมึ-เป็นบ้าไปแล้ววะ"
..................................................................................................................................................................../...
นิรันดร
อีสาวนิดยิ่งโตก็ยิ่งสวยจนกลายเป็นดอกไม้ประจำตำบล และมีวี่แววว่ากำลังจะเป็นดอกไม้ประจำอำเภอ หรือจังหวัด
ก่อนที่จะมีคู่แข่งความรักมากไปกว่านี้ ไอ้ช่วงมันตัดสินใจสารภาพรักเสียก่อน
"นิดรักพี่บ้างมั้ย" มันกลั้นใจถาม
และคำตอบที่มันได้รับกลับมาคือ
"นิรันดรจ้ะพี่"
หัวใจมันพองโต กรากเข้าไปกอดอีสาวนิดเสียเต็มรัก แต่สาวเจ้าอาย ผลักมันเต็มแรงแทบหงายหลัง แล้ววิ่งหนีกลับบ้าน
ทำเอาไอ้ช่วงได้แต่หัวเราะแห้งๆ
เมื่อรู้ว่าสาวนิดมีใจให้ มันก็ขยันหาของไปฝาก แต่จากวันนั้น สาวนิดกลับหลบหน้าหลบตา ไม่ยอมออกมาเจอหน้ามัน
ถ้าเจอมันข้างนอก สาวเจ้าก็มักจะหลบเลี่ยงไปทุกที
ไอ้ช่วงได้แต่แคลงใจ อีสาวมันจะอายไปถึงไหน
และไม่กี่วันต่อมา สาวนิดก็จะแต่งงาน
แต่งกับไอ้ดอน ลูกชายเจ้าของโรงสีในตำบล
ไอ้ช่วงได้ข่าว ราวกับฟ้าผ่าลงกลางใจ มันแทบล้มทั้งยืน
ในที่สุดมันก็กัดฟันลุกขึ้น บุกไปยังบ้านของสาวนิด ที่ไอ้ดอนกำลังพาเตี่ยไปสู่ขออยู่
เมื่อไอ้ช่วงโผล่เข้าไป ผู้คนครางฮือ เพราะไอ้ช่วงมันเหน็บมีดพร้าไว้ในผ้าขาวม้าที่เคียนเอวมาด้วย
แต่ไอ้ช่วงไม่สนใครหน้าไหน มันเดินตรงเข้าไปหาสาวนิด เพื่อเคลียร์ปัญหาที่คับข้องใจ
"นิดรักพี่รึเปล่า" มันตะโกนถาม
และคำตอบที่มันได้รับกลับมา ยังคงเดิม
"นิรันดรจ้ะพี่"
ไอ้ช่วงคำรามอย่างคลุ้มคลั่ง ชักมีดพร้าออกมาถือไว้ในมือ ทำให้แขกเหรื่อในงานตกใจ
ชายฉกรรจ์ในงานหลายคนเข้าจู่โจมล็อคตัวไอ้ช่วงได้อย่างทันท่วงที ก่อนจะมีใครได้รับอันตราย
ไอ้ช่วงถูกปลดอาวุธ กดลงกับพื้น ยังตวาดลั่น
"เอ็งบอกว่ารักข้านิรันดร แล้วทำไมเอ็งจะแต่งกับคนอื่น เอ็งปั่นหัวข้าเล่นทำไม เอ็งเห็นข้าเป็นอะไร นิรันดรของเอ็งมันคืออะไร"
ไอ้อ้น หนึ่งในเพื่อนตั้งแต่เด็กของไอ้ช่วง ตะคอกใส่มัน
"นิรันดรอะไรของมึ- อีนิดมันบอกว่า นิดรักดอน นิดรักดอนโว้ย นี่มึ-แค่หูตึง หรือมึ-เป็นบ้าไปแล้ววะ"
..................................................................................................................................................................../...