*เรื่องสั้นเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น นะคะ ไม่เคยเกิดขึ้นจริง คนในเรื่องก็ไม่มีอยู่จริงค่ะ อาจจะเรียลไปนิด ตั้งใจค่ะ !*
***********************************************
วันที่ 1 ธันวาคม
“นางกลับบ้านบ่”
“เบิ่งก่อน นางอาจบ่ได้หยุด”
ปู่ของฉันโทรถามเมื่อใกล้ถึงเทศกาล ปีนี้ฉันพึ่งเรียนจบและทำงานเป็นปีแรก คนที่ตื่นเต้นเห็นจะเป็นปู่นี่แหละ ที่ฉันเรียนจบและได้ทำงานสักที
ฉันห่างหายหน้าไปไม่ค่อยไปหาปู่ตั้งแต่เรียนยังไม่จบ ไม่ค่อยมีเวลากลับไปเยี่ยมท่านเลย เอาจริง ๆ ตั้งแต่เข้าเรียนมหาลัยปีแรกนู่นแหละ ที่ฉันห่างหายไปจากท่าน ยกเว้นการโทรหากันนะคะ ท่านโทรมาหาฉันเสมอ ด้วยความรักและห่วงใยนั่นแหละค่ะ ฉันรู้ !
ฉันกำลังยิ้มอยู่นะคะเนี่ย พูดถึงปู่ทีไรฉันมีความสุขทุกที ฉันกำลังนึกถึงใบหน้าที่มีริ้วรอยเหี่ยวย่นตามกาลเวลาของปู่ ถึงกระนั้นเวลาก็ไม่สามารถทำลายความหล่อของปู่ได้ หนวดเคราสีขาว ผมสีขาว อืม! หงอกนั่นแหละค่ะ ฮา ใบหน้าของปู่กำลังฉายอยู่ในหัวของฉันเลยในตอนนี้
15 ธันวาคม
“ปีใหม่มาบ้านบ่หนิ ว่าจังใด”
“เอ๋า…ใหญ่พงษ์แหมะ กะยังวานางเบิ่งก่อน ๆ เบิ่งทรงคือจังสิบ่ได้หยุดหนิล่ะ ตะอ้ายกลับอยู่ อ้ายบูมกลับอยู่”
ปู่ของฉันโทรมาตามอีกแล้วค่ะ ความจริงบริษัทของฉันให้หยุดยาวนะ แต่ ฉันมีนัดกับแฟนแล้ว เราจะไปโต้ลมหนาวกันที่เขาค้อ ทุกคนฉันคิดแคปชั่นไว้แล้วว่า ‘เขาไม่ง้อเขาค้อก็ได้’ ถ้าฉันไม่ได้ไป ก็ไม่ได้โพสต์สิ แล้วอีกนานเลยกว่าแฟนจะว่าง แล้วฉันก็อยากไปเที่ยวมากกว่ากลับบ้านตัวเองอ่ะ แต่ปู่นี่สิโทรตามตลอดเลย
20 ธันวาคม
21 ธันวาคม
22 ธันวาคม
23 ธันวาคม ……………………………… 27 ธันวาคม
“มาบ้านอยู่บ่ปีใหม่หนิแหมะ”
ทุกคนฉันหัวเราะปู่ ฉันขำและตลกปู่มาก ๆ เลยนะคะ “โอเค ใหญ่พงษ์ นางกลับ 28 มื้ออื่นล้อหมุน !” สุดท้ายฉันก็ยอมกลับบ้านเกิดจนได้ ยกเลิกแพลนเที่ยวเขาค้อ กลับบ้านดีกว่า
ฉันรักปู่มากเลยนะคะ ปู่คอยดูแลฉันกับพี่ชายแทนพ่อมาโดยตลอด ตอนเด็ก ๆ นะถึงวันศุกร์ปุ๊บ ตอนเย็นหลังเลิกเรียนปู่มารอรับฉันกับพี่ชายที่บ้านแล้วค่ะ เพื่อมารับไปอยู่ด้วยในวันหยุด วันอาทิตย์ตอนเย็นปู่ก็พามาส่ง ส่วนพ่อเหรอ ไม่รู้ค่ะอย่าไปสนใจเลย สนใจปู่ดีกว่า
ไม่เพียงแค่วันหยุดนะคะ ช่วงปิดเทอมปู่ก็มารับฉันกับพี่ชายไปอยู่ด้วย แต่ก็นะ ฉันอยู่ได้แค่อาทิตย์เดียว ก็ร้องไห้กลับมาบ้านแล้ว คิดถึงแม่ค่ะ ปู่ก็พามาส่ง แล้วก็มิวายเที่ยวมารับไปเล่นด้วยอีก นึก ๆ แล้วก็ตลกดีนะคะ ฉันหัวเราะปู่ตัวเองบาปไหมเนี่ย ฮา
ปีใหม่กลับมาถึงบ้านฉันนอนค้างที่บ้านของตัวเองก่อน จากนั้นชวนพี่ชายไปหาปู่กันค่ะ บ้านปู่อยู่ไกลกับบ้านฉันพอสมควร อ่อ ลืมบอกไปชีวิตของปู่กับพ่อก็ไม่ได้ต่างกันสักเท่าไหร่นะคะ ปู่แยกทางกับย่าแท้ ๆ ของฉันเหมือนกัน
ฉันเดาว่าน่าจะแยกกันในทางที่ไม่ดีนะคะ เพราะฉันไม่ค่อยเห็นลูก ๆ หลาน ๆ คนไหนแวะเวียนมาหาปู่เลย แม้แต่พ่อก็ไม่เห็นจะมา แหนะ ! บอกจะไม่พูดถึงแล้วนะ
ฉันกับพี่ชายเจอกับย่าแท้ ๆ ไม่กี่ครั้งเองค่ะ มันไม่สนิท ทางนั้นก็ไม่ได้มาใส่ใจพวกฉันเท่าไหร่หรอก กลัวขอเงินมั้ง แหม๋! ทางบ้านฉัน แม่ฉันก็ไม่ได้ยากจนข้นแค้นอะไรขนาดนั้น มีเงินถุงเงินถังอยู่นะ ไม่ไปรบกวนพวกเขาหรอก รวมทั้งลุงป้าพี่น้องคนอื่น ๆ ด้วย ถามว่ารู้จักไหม ก็รู้จักแหละค่ะ แต่ก็งั้น ๆ ยกไหล่ไม่แคร์ค่ะ มีแต่ปู่ ! ปู่ที่คอยเฝ้าดูแลพวกฉันสองคนพี่น้องเสมอมา พ่อเองก็ไม่เคย ช่างเถอะ จะไม่พูดถึงอีกแล้ว
ฉันกับพี่ชายมาหาปู่ที่บ้าน ย่านวลเป็นย่าเลี้ยงของฉันค่ะ เป็นเมียใหม่ของปู่ ฉันมีอาด้วยนะสองคน อาใหม่ ! ฮา อาไม่ได้ชื่อใหม่นะคะ เขาเรียกว่าน้อง ๆ คนละแม่ของพ่อไง ฉันกับพี่ชายเรียกอาว่าพี่ค่ะ พี่ปลื้มกับพี่ปลาย ทุกคนต้อนรับฉันกับพี่ชายเป็นอย่างดี โดยเฉพาะพี่ปลาย ตอนเด็ก ๆ พี่ปลายรักฉันมาก เป็นคนดูแลฉันเลยแหละเวลาปู่ไปรับมาบ้าน ไปไหนก็กะเตง ๆ กันไปเล่นด้วย ตอนเด็ก ๆ อ่ะนะ
มาถึงบ้านสองเฒ่าปู่ย่า(เลี้ยง) ฉันจะตัดคำว่าเลี้ยงออกก็แล้วกันนะ ปู่ย่าเลยน้อ โอเค ! ทั้งสองคนยิ้มหน้าบานเลยจ้า หลานชายกับหลานสาวมาหาถึงบ้าน พี่ปลื้มกับพี่ปลายก็ยังไม่ทันมีครอบครัว เท่ากับว่าบ้านนี้มีฉันกับพี่ชายเป็นหลานเพียงสองคน ไม่นับรวมหลาน ๆ คนอื่นของปู่ที่เกิดกับลูกที่มีกับย่าแท้ ๆ ของฉันนะ
พวกฉันสองคนพี่น้องยกมือไหว้ผู้อาวุโสทั้งสองคน เข้าไปสวมกอดปู่กับย่าด้วยความคิดถึง นานหลายปีเหลือเกินที่ไม่ได้มาบ้านที่แสนอบอุ่นหลังนี้ บ้านหลังที่สองของฉันกับพี่ชาย
ทั้งสองคนแก่งอมมากเลยค่ะ ปู่น่ะ 78 ปีแล้ว ย่าพึ่ง 70 ปีเอง แต่ก็แก่พอ ๆ กันนั่นแหละสองคน ปู่เดินหลังค่อมตัวผอม ๆ ผิวหนังมีร่องรอยของกาลเวลา บ่งบอกว่าผ่านโลกมามากพอสมควร ย่าเองก็เหมือนกัน สองคนตายายอยู่บ้านกันเพียงลำพัง พี่ปลื้มกับพี่ปลายไปทำงานกรุงเทพเหมือนกันนั่นแหละ ทว่าปีใหม่เทศกาลแบบนี้ก็กลับมาบ้านประจำทุกปี
วันนี้พวกเราจะมีปาร์ตี้เล็ก ๆ ที่บ้านค่ะ พี่ปลื้มไปซื้อของสดมารอไว้แล้ว ฉันนั่งกอดปู่ไม่ยอมห่างเลย แววตาแห่งความเอ็นดูคู่นั้นยังเหมือนเดิม ดวงตาคู่นั้นที่มองด้วยความรักยังเหมือนเดิม แม้กระทั่งย่านวล ยังรักใคร่เอ็นดูฉันกับพี่เหมือนเดิมเช่นกัน ฉันเข้าสวมกอดย่าอย่างไม่เคอะเขินเลย นี่ทุกคน ฉันน่ะอายย่าแท้ ๆ ของฉันมากกว่าย่านวลอีกจะบอกให้ ไม่คุ้นคนนั้นเอาซะเลย
ปาร์ตี้มันต้องมีแอลกอฮอล์นะ ปู่บ่นฉันยกใหญ่เลยค่ะคุณ หาว่าฉันชอบดื่มเบียร์ดื่มเหล้า เป็นผู้หญิงดื่มเหล้ามันไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ ฉันน่ะไม่อยากจะพูดเลย โถ่ปู่ ! ถ้าปู่เห็นฉันใช้ชีวิตที่เมืองกรุงนะ ปู่จะไม่หัวใจวายตายเลยหรือไรเนี่ย วร๊าย ! หลานไม่ได้แช่งปู่นะ ตบปากตัวเองเบา ๆ ไปสามที
ปู่กับย่าดูมีความสุขมาก ใบหน้าเปื้อนยิ้มตลอดเวลาเลย เห็นปู่มีความสุขฉันกับพี่ชายก็พลอยสุขใจไปด้วย นึกขอบคุณตัวเองที่ตัดสินใจกลับบ้าน ขอบใจแฟนที่เห็นใจ เราค่อยไปเช็คอินวันหลังก็ได้ วันนี้กลับบ้านก่อน
ปู่ก็แค่บ่นเฉย ๆ สุดท้ายก็ปล่อยฉันดื่มอยู่ดี ฉันกับพี่ชายกะจะค้างที่นี่ ขอนอนกอดปู่สองคืนค่ะ ค่อยกลับบ้าน โห่คุณ ! เพื่อนบ้านมีมาทักทายไม่ขาดเลย บ้างก็จำฉันได้ บ้างก็จำไม่ได้ บ้างก็เสียไปก่อนแล้วสำหรับคนที่ฉันรู้จักตอนเด็ก ๆ ทุกคนอ่ะน้อ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมดา อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ไม่รู้เกี่ยวกันไหม ฉันหยิบมาพูดเฉย ๆ งง ! งง! งงล่ะสิ ฮา
เดี๋ยวสิพวกคุณอย่าพึ่งไป อย่าพึ่งปาย!!! กลับมาก๊อน !! ฮ่วยเว้าเล่นซึ ๆ แหมะ เอ๋า ! ฟังฉันเล่าให้จบก่อนซี่ นี่ตั้งใจมาเล่าเลยนะคะ เล่าถึงความรักของปู่ รักที่เป็นอมตะ รักที่เป็นนิรันดร รักที่ไม่มีใครเทียมเท่าผู้ชายชื่อพงษ์คนนี้อีกแล้ว…. แม้แต่พ่อของฉันก็ไม่เทียมเท่า โอยทำไมน้ำตาคลอล่ะหนิ แล้วจะเล่าให้ฟังจบไหมหนิ อ่ะต่อ ๆ จบแน่นอนทุกคน ซิก ๆ เช็ดน้ำตาก่อนนะ ฮา
ตอนเด็กฉันชอบมาอยู่กับปู่มาก ขนาดอาทิตย์ไหนที่ปู่ไม่ว่างมารับ ฉันก็ให้แม่ไปส่งอ่ะคุณ แม่ก็พานั่งรถสองแถวไปส่ง พี่ชายไม่ไปฉันก็ไปคนเดียว เพราะ ฮื้ย ฮา ! พวกคุณเดาออกไหมว่าเพราะอะไร เพราะ ! ฉันได้กินขนมไง ! แหแหแห ปู่กับย่าใจดีมากเลย อยากกินอะไรก็ได้กิน เสียอย่างเดียวฉันไม่ชอบเรียนหนังสืออ่ะ เวลากลางคืนปู่ชอบสอนหนังสือ แต่ก็เพื่อขนมในตอนกลางวัน ได้เที่ยวฉันทนได้ ฮา
เดี๋ยว ๆ ฉันขอถ่ายรูปคู่กับปู่แป๊บนึงนะคะ อ่า ! เสร็จแล้ว เดี๋ยวฉันขอลงรูปก่อนน้อ ‘ฉันที่บอกจะไปเขาค้อ สุดท้ายต้องเสร็จลูกง้อของผู้ชายคนนี้ เช็คอินต่อที่บ้าน โทรอ้อนกูกลับบ้านยิก ๆ ตั้งแต่วันที่ 1 ธันวาคมเลย” เสร็จแล้วค่ะ โพสต์แบบตลก ๆ นะ พวกคุณอย่าซีเรียส อย่าเครียดล่ะ
โหพวกคุณพูดแล้วจะหาว่าโม้ ไม่มีคนมากดไลค์เลย ฮา ล้อเล่น ! มีอยู่ หาว่า ! ฉันก็ออกจะสวย จะไม่มีคนมากดไลค์ได้ไง อ่ะ ๆ ต่อเรื่องของปู่ของฉันค่ะ ก็ตามนั้นแหละค่ะ ปู่เป็นคนใจดีมาก ! ฉันอ้อนเอาอะไรก็ได้ อยากได้อะไรก็ได้ พี่ชายก็เหมือนกัน รถ โทรศัพท์ อะไรซื้อให้หมด เพราะถือเป็นหลานชายคนเดียวไง ไม่เกี่ยวกับหลานคนอื่น ๆ ที่อยู่ฝั่งย่าแท้ ๆ หมดนะ คนพวกนั้นเหมือนไม่ชอบปู่กัน ช่างเหอะ ปู่ของฉันน่ารักและใจดีที่สุดในสามโลกล่ะ… เฮ้อ คิดถึงดีนะ
มาถึงวันนี้ไม่มีปู่อีกแล้ว ไม่มีท่านแล้วค่ะคุณ มีเพียงรูปใบเดียวที่ฉันขอปู่มาเก็บไว้ตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ รูปขาวดำตอนปู่หนุ่ม ๆ หล่อนะอยากดูไหมล่ะ แต่ไม่ต้องดูดีกว่าน้อ ฮา ฉันรู้นะว่าพวกคุณกำลังด่าฉันว่า แล้วจะพูดทำไมล่ะใช่มั้ย ! ฮา ตลกดีนะพวกคุณเนี่ย ฉันเสียใจที่ต่อไปนี้ชีวิตของฉันจะไม่มีผู้ชายคนนี้อีกแล้ว ไม่มีรักที่จริงใจอีกต่อไป
‘ใหญ่พงษ์ ! ‘ ฉันเรียกปู่ว่าตา ตาภาษาอิสานเรียกพ่อใหญ่ ฉันตัดคำว่าพ่อออกเหลือเพียงคำว่าใหญ่คำเดียว ใหญ่พงษ์ หรือ นายบุดดี ไม่มีชื่อนี้บนโลกใบนี้อีกต่อไป ฉันขอร้องไห้นะทุกคน ผู้ชายที่เป็นรักแรกและรักนิรันดร์ของฉัน
ปู่เสียด้วยโรคชราค่ะ ป่วยแค่สามวันเอง ปู่ก็จากพวกเราไปอย่างสงบ ไม่รอฉันกับพี่ชายเลยสักนิด ไหนบอกรักฉัน ไหนบอกคิดถึงฉัน ไม่ยอมรอฉันเลย แต่ฉันก็ไม่โกรธปู่หรือเสียใจหรอกนะคะ เพราะตลอดชีวิตที่ผ่านมาของฉัน ปู่ได้ทุ่มเทความรักให้มากมาย และปู่จะอยู่ในใจฉันกับพี่ชายตราบชั่วนิรันดรค่ะ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณที่รับฟังมาถึงตรงนี้นะคะ ฉันขอตัวก่อนล่ะ สวัสดีอีกครั้งค่ะ…
จบ…
ชื่อเดียวเอี่ยวทุกเรื่อง ‘นิรันดร’…….. รัก (นิรันดร์)
*เรื่องสั้นเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น นะคะ ไม่เคยเกิดขึ้นจริง คนในเรื่องก็ไม่มีอยู่จริงค่ะ อาจจะเรียลไปนิด ตั้งใจค่ะ !*
***********************************************
วันที่ 1 ธันวาคม
“นางกลับบ้านบ่”
“เบิ่งก่อน นางอาจบ่ได้หยุด”
ปู่ของฉันโทรถามเมื่อใกล้ถึงเทศกาล ปีนี้ฉันพึ่งเรียนจบและทำงานเป็นปีแรก คนที่ตื่นเต้นเห็นจะเป็นปู่นี่แหละ ที่ฉันเรียนจบและได้ทำงานสักที
ฉันห่างหายหน้าไปไม่ค่อยไปหาปู่ตั้งแต่เรียนยังไม่จบ ไม่ค่อยมีเวลากลับไปเยี่ยมท่านเลย เอาจริง ๆ ตั้งแต่เข้าเรียนมหาลัยปีแรกนู่นแหละ ที่ฉันห่างหายไปจากท่าน ยกเว้นการโทรหากันนะคะ ท่านโทรมาหาฉันเสมอ ด้วยความรักและห่วงใยนั่นแหละค่ะ ฉันรู้ !
ฉันกำลังยิ้มอยู่นะคะเนี่ย พูดถึงปู่ทีไรฉันมีความสุขทุกที ฉันกำลังนึกถึงใบหน้าที่มีริ้วรอยเหี่ยวย่นตามกาลเวลาของปู่ ถึงกระนั้นเวลาก็ไม่สามารถทำลายความหล่อของปู่ได้ หนวดเคราสีขาว ผมสีขาว อืม! หงอกนั่นแหละค่ะ ฮา ใบหน้าของปู่กำลังฉายอยู่ในหัวของฉันเลยในตอนนี้
15 ธันวาคม
“ปีใหม่มาบ้านบ่หนิ ว่าจังใด”
“เอ๋า…ใหญ่พงษ์แหมะ กะยังวานางเบิ่งก่อน ๆ เบิ่งทรงคือจังสิบ่ได้หยุดหนิล่ะ ตะอ้ายกลับอยู่ อ้ายบูมกลับอยู่”
ปู่ของฉันโทรมาตามอีกแล้วค่ะ ความจริงบริษัทของฉันให้หยุดยาวนะ แต่ ฉันมีนัดกับแฟนแล้ว เราจะไปโต้ลมหนาวกันที่เขาค้อ ทุกคนฉันคิดแคปชั่นไว้แล้วว่า ‘เขาไม่ง้อเขาค้อก็ได้’ ถ้าฉันไม่ได้ไป ก็ไม่ได้โพสต์สิ แล้วอีกนานเลยกว่าแฟนจะว่าง แล้วฉันก็อยากไปเที่ยวมากกว่ากลับบ้านตัวเองอ่ะ แต่ปู่นี่สิโทรตามตลอดเลย
20 ธันวาคม
21 ธันวาคม
22 ธันวาคม
23 ธันวาคม ……………………………… 27 ธันวาคม
“มาบ้านอยู่บ่ปีใหม่หนิแหมะ”
ทุกคนฉันหัวเราะปู่ ฉันขำและตลกปู่มาก ๆ เลยนะคะ “โอเค ใหญ่พงษ์ นางกลับ 28 มื้ออื่นล้อหมุน !” สุดท้ายฉันก็ยอมกลับบ้านเกิดจนได้ ยกเลิกแพลนเที่ยวเขาค้อ กลับบ้านดีกว่า
ฉันรักปู่มากเลยนะคะ ปู่คอยดูแลฉันกับพี่ชายแทนพ่อมาโดยตลอด ตอนเด็ก ๆ นะถึงวันศุกร์ปุ๊บ ตอนเย็นหลังเลิกเรียนปู่มารอรับฉันกับพี่ชายที่บ้านแล้วค่ะ เพื่อมารับไปอยู่ด้วยในวันหยุด วันอาทิตย์ตอนเย็นปู่ก็พามาส่ง ส่วนพ่อเหรอ ไม่รู้ค่ะอย่าไปสนใจเลย สนใจปู่ดีกว่า
ไม่เพียงแค่วันหยุดนะคะ ช่วงปิดเทอมปู่ก็มารับฉันกับพี่ชายไปอยู่ด้วย แต่ก็นะ ฉันอยู่ได้แค่อาทิตย์เดียว ก็ร้องไห้กลับมาบ้านแล้ว คิดถึงแม่ค่ะ ปู่ก็พามาส่ง แล้วก็มิวายเที่ยวมารับไปเล่นด้วยอีก นึก ๆ แล้วก็ตลกดีนะคะ ฉันหัวเราะปู่ตัวเองบาปไหมเนี่ย ฮา
ปีใหม่กลับมาถึงบ้านฉันนอนค้างที่บ้านของตัวเองก่อน จากนั้นชวนพี่ชายไปหาปู่กันค่ะ บ้านปู่อยู่ไกลกับบ้านฉันพอสมควร อ่อ ลืมบอกไปชีวิตของปู่กับพ่อก็ไม่ได้ต่างกันสักเท่าไหร่นะคะ ปู่แยกทางกับย่าแท้ ๆ ของฉันเหมือนกัน
ฉันเดาว่าน่าจะแยกกันในทางที่ไม่ดีนะคะ เพราะฉันไม่ค่อยเห็นลูก ๆ หลาน ๆ คนไหนแวะเวียนมาหาปู่เลย แม้แต่พ่อก็ไม่เห็นจะมา แหนะ ! บอกจะไม่พูดถึงแล้วนะ
ฉันกับพี่ชายเจอกับย่าแท้ ๆ ไม่กี่ครั้งเองค่ะ มันไม่สนิท ทางนั้นก็ไม่ได้มาใส่ใจพวกฉันเท่าไหร่หรอก กลัวขอเงินมั้ง แหม๋! ทางบ้านฉัน แม่ฉันก็ไม่ได้ยากจนข้นแค้นอะไรขนาดนั้น มีเงินถุงเงินถังอยู่นะ ไม่ไปรบกวนพวกเขาหรอก รวมทั้งลุงป้าพี่น้องคนอื่น ๆ ด้วย ถามว่ารู้จักไหม ก็รู้จักแหละค่ะ แต่ก็งั้น ๆ ยกไหล่ไม่แคร์ค่ะ มีแต่ปู่ ! ปู่ที่คอยเฝ้าดูแลพวกฉันสองคนพี่น้องเสมอมา พ่อเองก็ไม่เคย ช่างเถอะ จะไม่พูดถึงอีกแล้ว
ฉันกับพี่ชายมาหาปู่ที่บ้าน ย่านวลเป็นย่าเลี้ยงของฉันค่ะ เป็นเมียใหม่ของปู่ ฉันมีอาด้วยนะสองคน อาใหม่ ! ฮา อาไม่ได้ชื่อใหม่นะคะ เขาเรียกว่าน้อง ๆ คนละแม่ของพ่อไง ฉันกับพี่ชายเรียกอาว่าพี่ค่ะ พี่ปลื้มกับพี่ปลาย ทุกคนต้อนรับฉันกับพี่ชายเป็นอย่างดี โดยเฉพาะพี่ปลาย ตอนเด็ก ๆ พี่ปลายรักฉันมาก เป็นคนดูแลฉันเลยแหละเวลาปู่ไปรับมาบ้าน ไปไหนก็กะเตง ๆ กันไปเล่นด้วย ตอนเด็ก ๆ อ่ะนะ
มาถึงบ้านสองเฒ่าปู่ย่า(เลี้ยง) ฉันจะตัดคำว่าเลี้ยงออกก็แล้วกันนะ ปู่ย่าเลยน้อ โอเค ! ทั้งสองคนยิ้มหน้าบานเลยจ้า หลานชายกับหลานสาวมาหาถึงบ้าน พี่ปลื้มกับพี่ปลายก็ยังไม่ทันมีครอบครัว เท่ากับว่าบ้านนี้มีฉันกับพี่ชายเป็นหลานเพียงสองคน ไม่นับรวมหลาน ๆ คนอื่นของปู่ที่เกิดกับลูกที่มีกับย่าแท้ ๆ ของฉันนะ
พวกฉันสองคนพี่น้องยกมือไหว้ผู้อาวุโสทั้งสองคน เข้าไปสวมกอดปู่กับย่าด้วยความคิดถึง นานหลายปีเหลือเกินที่ไม่ได้มาบ้านที่แสนอบอุ่นหลังนี้ บ้านหลังที่สองของฉันกับพี่ชาย
ทั้งสองคนแก่งอมมากเลยค่ะ ปู่น่ะ 78 ปีแล้ว ย่าพึ่ง 70 ปีเอง แต่ก็แก่พอ ๆ กันนั่นแหละสองคน ปู่เดินหลังค่อมตัวผอม ๆ ผิวหนังมีร่องรอยของกาลเวลา บ่งบอกว่าผ่านโลกมามากพอสมควร ย่าเองก็เหมือนกัน สองคนตายายอยู่บ้านกันเพียงลำพัง พี่ปลื้มกับพี่ปลายไปทำงานกรุงเทพเหมือนกันนั่นแหละ ทว่าปีใหม่เทศกาลแบบนี้ก็กลับมาบ้านประจำทุกปี
วันนี้พวกเราจะมีปาร์ตี้เล็ก ๆ ที่บ้านค่ะ พี่ปลื้มไปซื้อของสดมารอไว้แล้ว ฉันนั่งกอดปู่ไม่ยอมห่างเลย แววตาแห่งความเอ็นดูคู่นั้นยังเหมือนเดิม ดวงตาคู่นั้นที่มองด้วยความรักยังเหมือนเดิม แม้กระทั่งย่านวล ยังรักใคร่เอ็นดูฉันกับพี่เหมือนเดิมเช่นกัน ฉันเข้าสวมกอดย่าอย่างไม่เคอะเขินเลย นี่ทุกคน ฉันน่ะอายย่าแท้ ๆ ของฉันมากกว่าย่านวลอีกจะบอกให้ ไม่คุ้นคนนั้นเอาซะเลย
ปาร์ตี้มันต้องมีแอลกอฮอล์นะ ปู่บ่นฉันยกใหญ่เลยค่ะคุณ หาว่าฉันชอบดื่มเบียร์ดื่มเหล้า เป็นผู้หญิงดื่มเหล้ามันไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ ฉันน่ะไม่อยากจะพูดเลย โถ่ปู่ ! ถ้าปู่เห็นฉันใช้ชีวิตที่เมืองกรุงนะ ปู่จะไม่หัวใจวายตายเลยหรือไรเนี่ย วร๊าย ! หลานไม่ได้แช่งปู่นะ ตบปากตัวเองเบา ๆ ไปสามที
ปู่กับย่าดูมีความสุขมาก ใบหน้าเปื้อนยิ้มตลอดเวลาเลย เห็นปู่มีความสุขฉันกับพี่ชายก็พลอยสุขใจไปด้วย นึกขอบคุณตัวเองที่ตัดสินใจกลับบ้าน ขอบใจแฟนที่เห็นใจ เราค่อยไปเช็คอินวันหลังก็ได้ วันนี้กลับบ้านก่อน
ปู่ก็แค่บ่นเฉย ๆ สุดท้ายก็ปล่อยฉันดื่มอยู่ดี ฉันกับพี่ชายกะจะค้างที่นี่ ขอนอนกอดปู่สองคืนค่ะ ค่อยกลับบ้าน โห่คุณ ! เพื่อนบ้านมีมาทักทายไม่ขาดเลย บ้างก็จำฉันได้ บ้างก็จำไม่ได้ บ้างก็เสียไปก่อนแล้วสำหรับคนที่ฉันรู้จักตอนเด็ก ๆ ทุกคนอ่ะน้อ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมดา อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ไม่รู้เกี่ยวกันไหม ฉันหยิบมาพูดเฉย ๆ งง ! งง! งงล่ะสิ ฮา
เดี๋ยวสิพวกคุณอย่าพึ่งไป อย่าพึ่งปาย!!! กลับมาก๊อน !! ฮ่วยเว้าเล่นซึ ๆ แหมะ เอ๋า ! ฟังฉันเล่าให้จบก่อนซี่ นี่ตั้งใจมาเล่าเลยนะคะ เล่าถึงความรักของปู่ รักที่เป็นอมตะ รักที่เป็นนิรันดร รักที่ไม่มีใครเทียมเท่าผู้ชายชื่อพงษ์คนนี้อีกแล้ว…. แม้แต่พ่อของฉันก็ไม่เทียมเท่า โอยทำไมน้ำตาคลอล่ะหนิ แล้วจะเล่าให้ฟังจบไหมหนิ อ่ะต่อ ๆ จบแน่นอนทุกคน ซิก ๆ เช็ดน้ำตาก่อนนะ ฮา
ตอนเด็กฉันชอบมาอยู่กับปู่มาก ขนาดอาทิตย์ไหนที่ปู่ไม่ว่างมารับ ฉันก็ให้แม่ไปส่งอ่ะคุณ แม่ก็พานั่งรถสองแถวไปส่ง พี่ชายไม่ไปฉันก็ไปคนเดียว เพราะ ฮื้ย ฮา ! พวกคุณเดาออกไหมว่าเพราะอะไร เพราะ ! ฉันได้กินขนมไง ! แหแหแห ปู่กับย่าใจดีมากเลย อยากกินอะไรก็ได้กิน เสียอย่างเดียวฉันไม่ชอบเรียนหนังสืออ่ะ เวลากลางคืนปู่ชอบสอนหนังสือ แต่ก็เพื่อขนมในตอนกลางวัน ได้เที่ยวฉันทนได้ ฮา
เดี๋ยว ๆ ฉันขอถ่ายรูปคู่กับปู่แป๊บนึงนะคะ อ่า ! เสร็จแล้ว เดี๋ยวฉันขอลงรูปก่อนน้อ ‘ฉันที่บอกจะไปเขาค้อ สุดท้ายต้องเสร็จลูกง้อของผู้ชายคนนี้ เช็คอินต่อที่บ้าน โทรอ้อนกูกลับบ้านยิก ๆ ตั้งแต่วันที่ 1 ธันวาคมเลย” เสร็จแล้วค่ะ โพสต์แบบตลก ๆ นะ พวกคุณอย่าซีเรียส อย่าเครียดล่ะ
โหพวกคุณพูดแล้วจะหาว่าโม้ ไม่มีคนมากดไลค์เลย ฮา ล้อเล่น ! มีอยู่ หาว่า ! ฉันก็ออกจะสวย จะไม่มีคนมากดไลค์ได้ไง อ่ะ ๆ ต่อเรื่องของปู่ของฉันค่ะ ก็ตามนั้นแหละค่ะ ปู่เป็นคนใจดีมาก ! ฉันอ้อนเอาอะไรก็ได้ อยากได้อะไรก็ได้ พี่ชายก็เหมือนกัน รถ โทรศัพท์ อะไรซื้อให้หมด เพราะถือเป็นหลานชายคนเดียวไง ไม่เกี่ยวกับหลานคนอื่น ๆ ที่อยู่ฝั่งย่าแท้ ๆ หมดนะ คนพวกนั้นเหมือนไม่ชอบปู่กัน ช่างเหอะ ปู่ของฉันน่ารักและใจดีที่สุดในสามโลกล่ะ… เฮ้อ คิดถึงดีนะ
มาถึงวันนี้ไม่มีปู่อีกแล้ว ไม่มีท่านแล้วค่ะคุณ มีเพียงรูปใบเดียวที่ฉันขอปู่มาเก็บไว้ตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ รูปขาวดำตอนปู่หนุ่ม ๆ หล่อนะอยากดูไหมล่ะ แต่ไม่ต้องดูดีกว่าน้อ ฮา ฉันรู้นะว่าพวกคุณกำลังด่าฉันว่า แล้วจะพูดทำไมล่ะใช่มั้ย ! ฮา ตลกดีนะพวกคุณเนี่ย ฉันเสียใจที่ต่อไปนี้ชีวิตของฉันจะไม่มีผู้ชายคนนี้อีกแล้ว ไม่มีรักที่จริงใจอีกต่อไป
‘ใหญ่พงษ์ ! ‘ ฉันเรียกปู่ว่าตา ตาภาษาอิสานเรียกพ่อใหญ่ ฉันตัดคำว่าพ่อออกเหลือเพียงคำว่าใหญ่คำเดียว ใหญ่พงษ์ หรือ นายบุดดี ไม่มีชื่อนี้บนโลกใบนี้อีกต่อไป ฉันขอร้องไห้นะทุกคน ผู้ชายที่เป็นรักแรกและรักนิรันดร์ของฉัน
ปู่เสียด้วยโรคชราค่ะ ป่วยแค่สามวันเอง ปู่ก็จากพวกเราไปอย่างสงบ ไม่รอฉันกับพี่ชายเลยสักนิด ไหนบอกรักฉัน ไหนบอกคิดถึงฉัน ไม่ยอมรอฉันเลย แต่ฉันก็ไม่โกรธปู่หรือเสียใจหรอกนะคะ เพราะตลอดชีวิตที่ผ่านมาของฉัน ปู่ได้ทุ่มเทความรักให้มากมาย และปู่จะอยู่ในใจฉันกับพี่ชายตราบชั่วนิรันดรค่ะ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณที่รับฟังมาถึงตรงนี้นะคะ ฉันขอตัวก่อนล่ะ สวัสดีอีกครั้งค่ะ…
จบ…