หนูขอถามหน่ยได้ไหมคะ เราต่องทำยังไงกับการคาดหวังของพวกผู้ใหญ่ หนูยายอยากให้หนูเป็นหมอเอาไปบอกคนอื่นว่าหนูจะเรียนหมอ ว่าหนูเก่ง ทั้งๆที่หนูไม่ได้อยากเป็นหมอโดนว่าโดนด่ามาตลอด ผิดทุกอย่างขนาดนั่งอยู่เฉยๆ ยังผิดเลย หนูเหนื่อยมากเลยค่ะ ทำอะไรก็ผิดไปหมด ด่าเราแต่ก็หวังให้เราเป็นนู้นเป็นนี่ หนูเคยคิดนะคะว่าเขาคงแค่หวังดี แต่หนูคิดว่ามันไม่ใช่แล้วล่ะค่ะ หนูมีน้องอยู่ 6 คน เป็นญาติๆแล้วก็น้องจากพ่อแม่เดียว เขาคอยบอกหนูตลอดว่าหนูเป็นพี่ต้องดูแลน้อง สอนน้อง แต่พอหนูสอนน้องก็บอกหนูด่าน้อง น้องร้องก็ว่าหนูทำ แต่ละคนดูแลน้องๆ ดีมาก จนหนูน้อยใจ แต่ก็คิดว่าน้องเป็นเด็ก แต่ตอนนี้น้องอายุเท่าหนูตอนนั้นแล้ว ทุกคนก็ยังว่าน้องเด็กอยู่ ทั้งที่ตอนนั้นทุกคนว่าหนูโตแล้ว พอหนูจะอธิบายเหตุผลให้ฟังก็ว่าหนูเถียง หนูเข้าโรงบาลครั้งนึงเพราะเรื่องอะไรหลายๆอย่างมันตีกันไปหมด หนูได้นอนโรงบาลหนึ่งคืน พอออกมาทุกคนก็ว่าหนู ว่าหนูว่าไม่รู้จักโต แถมยังหัวเราะให้หนูอีก หนูเคยคิดอยากฆ่าตัวตายแต่หนูคิดถึงความรู้สึกแม่ เพราะแม่คือทุกอย่างของหนู หนูพอตามที่แม่บอกทุกอย่าง จนตอนนี้หนูไม่เหมือนคนไหน เป็นคนเก็บตัว มีเพื่อนเหมือนไม่มี เพราะพวกนั้นเกรงใจหนู พูดดีกลับหนูเกินไปเหมือนพึ่งรู้จักกัน คิดว่าหนูควรตายไปเลยไหมคะ มันเหนื่อยแบบไม่รู้จะว่ายังไงแล้วอ่ะ