ผมกับแฟนคบกันมาประมาณ 2 ปีแล้วครับ แฟนเป็นเกย์รับครับ คบกันมาก็มีทะเลาะกันบ้างตามประสาคนเป็นแฟนกัน แต่พักหลัง ๆ ผมยอมรับว่าผมเริ่มที่จะหมดรักเขาแล้ว มันคือการหมดรักเฉย ๆ ครับโดยที่เค้าไม่ได้ผิดอะไร เขาก็ไม่งี่เง่า เท่าไหร่ แต่อาจจะมีบ้างนิดหน่อย ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องอยากให้ไปหาบ่อย ๆ  โทรหาบ่อย ๆ 
          อีกสาเหตุ ก็คือที่บ้านผมครับ เขาค่อนข้างแอนตี้กับการที่ผมมีแฟนเป็นผู้ชาย ด้วยความที่ผมเป็นลูกคนเดียว ซึ่งผมก็บอกกับทางบ้านจนทะเลาะกับที่บ้านไปแล้ว แล้วทางบ้านก็ปล่อยเบลอเรื่องผมมีแฟนเป็นผู้ชายไป แล้วทำให้เหมือนว่าผมไม่มีแฟนแทน แต่ทางแฟนผมเขาอยากให้ผมพยายามแสดงว่าเราเป็นแฟนกัน ซึ่งถ้าเวลาที่อยู่กับกลุ่มเพื่อน ๆ ผมก็ไม่ได้เปิดบังอะไร เปิดเผยหมดทุกอย่างว่าผมกับเขาเป็นแฟนกัน จนทุกวันนี้ผมเพิ่งเรียนจบกำลังหางานทำเขาก็อยากให้ไปทำงานใกล้ ๆ เค้า เพราะช่วงปี 4 ผมไม่ค่อยได้ไปหาเขาเพราะที่ฝึกงานกับบ้านค่อนข้างไกล แต่ถ้าวันไหนเลิกเร็วก็จะไปหาตลอด จนมาช่วง 2 - 3 เดือนที่ผ่านมาผมเริ่มรู้สึกไม่ได้รักเขาแล้ว อาจเป็นเพราะระยะห่างด้วย เพราะตั้งแต่โควิดรอบ 3 มาก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย ส่วนใหญ่ได้แต่แชทคุย ไม่ค้อยได้โทรเพราะผมต้องนอนเป็นเพื่อนกับคนแก่ที่บ้าน เพราะไม่สามารถนอนชั้นสองของบ้านได้เลยต้องนอนชั้นล่าง มันเลยทำให้ระยะห่างของเรามากขึ้นเรื่อย ๆ 
          ปัญหาอีกอย่างคือทางบ้านแฟนตอนนี้ขัดสนอย่างหนัก พ่อแฟนก็ล้มป่วยติดเตียง แม่แฟนก็ตกงานช่วงโควิด ผมเลยสงสารแฟนมาก เพราะถ้าหากมีเรื่องที่ต้องเลิกกับผมอีกเค้าอาจจะเครียดมากเกินเป็น ผมเป็นห่วงเขาว่ากลัวเขาจะคิดสั้น 
          ส่วนตัวผมเอง ก็มีส่วนผิดที่ผมอาจจะติดเพื่อนมากไป แล้วก็เรื่องที่บ้านผมมีคนแก่เลยต้องทำให้สละเวลามาดูแล เคยทะเลาะกันเรื่องนี้มาแล้วหลายครั้ง และต้องยอมรับว่าช่วงหลัง ๆ ผมยังทำตัวเหมือนปกติทุกอย่าง ยังบอกฝันดีกันทุกคืน มันเหมือนเป็นการให้ความหวังเขามาก ๆ 
         บ้างครั้งผมก็คิดว่าเวลาที่ยากเลิกกับเขาอาจเป็นแค่ความคิดชั่ววูบหรือเปล่า แต่พอมันหลาย ๆ ครั้งก็ทำให้มั่นใจแล้วว่าหมดรักแล้ว แต่แค่ยังเป็นห่วงอยู่  ผมควรทำอย่างไรดีครับ ใจมันอยากเลิก แต่กลัวว่าเขาจะเสียใจ หรือมีถ้าไหนที่จะทำให้เขาเสียใจน้อยที่สุด