เรารู้สึกเครียดและกดดันมากในช่วงนี้ค่ะ รู้สึกหวาดกลัวการรักใครสักคน และการที่ให้สักคนมารักเรามากเลยค่ะ ไม่ใช่ว่าเรามีคนรักมากมายหรืออะไร แต่เรากลัวที่จะเสียคนที่เรารักมาก ๆ ไปเพราะงั้นเราเลยไม่อยากรักใคร และไม่อยากให้ใครเสียใจกับการจากไปของเราเลยไม่อยากให้มารักกัน เราอยากเกิดมาและจากไปคนเดียวเราคิดว่าชีวิตแบบนั้นมันไม่น่ามีความสุขหรอกแต่มันก็จะไม่มีความทุกข์อะไรมากล้ำกลายเราได้ มันคือชีวิตในอุดมคติแต่ในความเป็นจริงเราไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้รักใครได้ใช่ไหมคะ เราเลยรู้สึกว่าแนวคิดอย่างนั้นจะทำให้เราเครียดและพะวงอยู่กับความคิดแบบนี้ อยากทราบวิธีการแก้ไขแนวควาทคิดเช่นนี้ หรือไม่ก็สิ่งดี ๆ ที่ได้จากการรักใครสักคน ข้อดีของการได้รักและเป็นที่ถูกรัก เราเกิดมาแล้วก็ต้องตายไปคนเดียวแล้วทำไมหลายคนเค้าถึงมีความสุขได้มากขนาดนั้นกันคะ ไม่กลัวที่จะต้องสูญเสียหรอคะ

ปล.พอพิมพ์เสร็จเราก็สบายใจขึ้นวันนี้น่าจะนอนได้อย่างมีความสุข แล้วก็คิดว่าเราอยากรักและอยากเป็นที่รักแหละค่ะ555555 แต่เรายังไม่มีเหตุผลให้มัน แล้วเราก็ไม่สามารถรับความสูญเสียได้ เดียวคืนต่อไปต้องเครียดอีกแน่ ๆ เลย ขอบคุณที่เข้ามารับฟังและอยากทราบความคิดของทุกคนจริง ๆ นะคะ