เส้นทางที่มนุษย์ไม่เคยจำ
    ในช่วงวันหยุดที่ผ่านมาผมมีโอกาสได้ไปเที่ยวในจังหวัดกาญจนบุรีกับเพื่อนๆผมได้มีโอกาสไปในหลายๆสถานที่ หนึ่งในนั้นคือ สะพานข้ามแม่น้ำแคว หรือที่เรียกอีกชื่อว่า ทางรถไฟสายมรณะ เส้นทางนี้เป็นเส้นทางที่สร้างขึ้นในสมัยสงครามโลกครั้งที่สองโดยกองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่น เพื่อนเป็นเส้นทางลำเลียงกำลังทหารและยุทโธปกรณ์ทางการทหารข้ามแม่น้ำแควในเขตจังหวัดกาญจนบุรี โดยใช้เวลาสร้างเพียงหนึ่งปีเศษ โดยใช้แรงงานที่เกณฑ์มาจากเชลยศึกสงครามฝ่ายสัมพันธมิตรมาสร้างทางรถไฟสายนี้โดยใช้แรงงานเชลยถึงประมาณ 61700 คน หรืออาจจะมากว่านี้ในการสร้างและ ด้วยความยากลำบากการขาดแคลนอาหารกับโรคภัยต่างทำให้ เชลยมากกว่า หมื่นคนต้องตายในการสร้างเส้นทางรถไฟสายนี้
         ซึ่งข้อมูลทั้งหมดนี้เราอาจหาหรือเรียนรู้ได้จากสถานที่ต่าง ในอินเทอร์เน็ตหนังสือ หรือสื่ออื่นมากๆมายเรารู้ว่าสงสงครามนำมาซึ่งความสูญเสีย เรารู้ว่าทุกชีวิตต่างมีคนที่รักเรารู้ว่าเมื่อมีการสูญเสียคนที่เป็นที่รักเรานั้นรู้สึกอย่างไร แต่เราได้เรียนรู้อะไรจากมันหรือไม่ เราใช้สงครามเพื่อแสดงความยิ่งใหญ่แสดงถึงความเหนือกว่า แล้วเราได้อะไรจากการเหนือกว่านั้นสิ่งที่เราจะต้องแลกมาคือความสูญเสียที่ไม่มีวันหมดสิ้นเราเลือกที่จะสงคนเข้าไปในสงครามเพื่ออะไร เพื่อความสงบสุข เพื่อสันติภาพ เพื่อยุติความขัดแย้ง หรือเพื่อแสดงความยิ่งใหญ่ หรือ เพื่อแสวงหาผลประโยชน์จากสงคราม จะไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรไม่ว่าจะเพื่อสันติภาพ เพื่อรักษาความสงบสุข หรือเหตุผลอะไรที่สวยหรูอะไรก็ตามแต่สิ่งหนึ่งที่จะต้องแลกมา คือคนคนหนึ่งอาจจะต้องสูญเสียคนที่เป็นที่รักไป ทุกวันนี้เราเลือกที่จะไม่ตั้งคำถามกับตัวเราเองหรือใครก็ตามว่าเขาทำสงครามไปเพื่ออะไร หากคุณยังไม่สามารถหาคำตอบได้คุณลองไปยืนในที่เป็นสัญลักษณ์ของสงครามนั้นไม่ว่าจะเป็น สุสานหรือเป็นที่ที่ผมได้เคยไป หรืออีกที่ผมเคยไป คือสะพานข้ามแม่น้ำแคว คุณลองมองหมุดแต่ละตัวเหล็กแต่ละท่อนหมอนรถไฟแต่ละท่อน บางทีของที่อยู่ที่อยู่ตรงหน้าคุณมันอาจจะเป็นที่จะต้องจบชีวิตของใครบางคนก็เป็นได้หากเราลองคิดและตั้งคำถามกับสิ่งที่คุณเจอ ลองทบทวนมันดูบางครั้งมันอาจทำให้มุมมองในการใช้ชีวิตของคุณเปลี่ยนไปเลือกที่จะตั้งคำถามมากว่าการรอฟังคำตอบลองหาคำตอบที่เป็นของคุณกล้าที่จะตั้งคำถามแล้วมันก็จะเป็นคำตอบของคุณเอง