อยากให้เพื่อนที่ได้อ่านข้อความนี้ช่วยกาทางออกให้ทีครับ พอดีผมมีเพื่อนอยู่คนนึง แอบชอบเขาแต่ไม่กล้าบอกเขาเพราะกลัวเสียเพื่อนครับ เป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยมัธยม ม.4 จน ม.6 สมัยม.4 ผมเรียนอยู่ห้อง3 ผมกับมเพื่อนผมสนิทกันมากครับ นั่งเรียนด้วยกันอยู่2 ปีครับ ก็มีแอบชอบบเางแหละครับสมัยเรียนเนาะแต่ถึงวันนึง ต่างคนก็ต่างมีแฟน อยู่ห้องด้วยกัน 2 ปี คือ ม.4 ม.5 พอขึ้น ม.6 ผมสอบได้เกรดดี เลยได้ย้ายไปอยู่ห้อง1 เพื่อนผมก็ได้มาด้วย ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรครับพอจบ ม.6 ก็แยกย้ายกัน ผมสอบทหารติด ได้มาทำงานอยู่ สมุทรปราการ ทำได้ประมาณ 7-8 เดือน อยู่ดีๆเพื่อนผมคนนี้ก็ทีกมาบอกว่าจะได้ไปทำงานอยู่ปทุมธานี มันก็บังเอิญอีกตรงที่ว่า บ้านผมอยู่ปทุมธานี ทุกศุกร์ผมกลับบ้านตลอด ผมก็เลยถามเพื่อนว่าทำงานแถวไหนเพื่อนก็บอกหน้าฟิวผมก็เลย อ่าวใกล้ๆนี่หว่า ไปหาได้ คือผมดีใจมากครับเจอกันครั้งแรกนัดเจอที่ฟิวครับผมนี่ แบบ เพื่อนนะแต่เขิน เดินเที่ยวด้วยกันทั้งวันเลยครับ มันทำให้ผมรู้สึกสมัยยังเนียนหยอกล้อกันเล่นกันอะไรแบบนี้อะครับ พอจบวัน ก็แยกย้ายผมก็ส่งกลับหอ แต่ไม่ได้ขึ้นไปหาหรอกครับก็ส่งหน้าหอ แล้วทีนี้ พี่ชายผมเขาจะไปหาแฟนอยู่ จังหวัดนึง(ขอไม่บอก) พี่ผมชวนผมไปนั่งร่วมทางเพราะแกเหงา ผมก็เลยไปทีนี้นึกไปนึกว่าถ้าเราไปคนเดียวไปอยู่ดูพี่สองคนเขาจู๋จี๋กัน555 เหงาตาย คือผมไม่มีเพื่อนอยู่ปทุมเลยนึกขึ้นได้ว่ามีเพื่อนที่ผมชอบแหละอยู่ก็เลยลองชวนดู ไปแบบค้างคืน  พอลองชวน เพื่อนผมก็ไป ทั้งๆที่บอกแล้วนะว่าค้างคืน ผมก็อะไหนๆเพื่อนก็ไปละ ก็ อยากทำตัวแมนๆไรงี้ พอถึงวันไปผมก็ไปรับ ขึ้นรถ เสร็จช่วงเวลาเดินทางนี่แหละครับมันเป็นจุดกำเหนิดเล็กๆน้อยๆ คือแบบ ผมก๋แอบมองดูเพื่อนผมถ่ายสตอรี่ไว้ก็เอามานั่งยิ้ม ผมก็เลยสกิดกับพีาเล่นๆว่า เพื่อนก็น่ารักเหมือนกันนะเนี้ย ด้วยความทร่แบบเราก็เคยชอบมาอยู่แล้วอะไรงี้ก็มีโอกาศได้ไปเที่ยวอยู่ห้างแห่งนึง ผมก็แบบเดินกับเพื่อนผมเพื่อนก็จูงจับมือผมเดินพาไปนู้นนี่จนเหนื่อย ตกเย็นคือได้นอนด้วยกันแล้วพี่ผมไปชวนดื่มสังสรรค์ครับ ก็อยู่ดีๆ ด้วยความที่เมา แหละเลยพูดซ้ะหมดเปลือกคือ ชอบเพื่อนนะแต่เพื่อนไม่อยู่เพื่อนอยู่ห้องอาบน้ำผมมาดื่มอยู่ห้องพี่ พอตอนดื่มพี่ๆก็ถามว่ายังไงกับคนนี้ ผมก็บอกเพื่อนนนแต่คือพี่เขามองออกว่าผมไม่ได้คิดแค่เพื่อน ด้วยความที่เป็นเพื่อนกันมา4 ปีจะ5 ปีผมก็เลยบอกพี่ๆผมว่าชอบครับแอบชอบแต่ไม่กล้าบอกเพราะกลัวเสียเพื่อน ละทีนี้เพื่อนผมก็มานั่งเฝ้ารอลากผมกลับนอนเพราะผมเมา พอดื่มเสร็จกลับห้อง ใจผมคือแบบว่าเราเที่ยวทั้งวันนันนี้ถึงมันจะแค่วันเดียวแต่มันสามารถเค้นความรู้สคกทำให้เราชอบได้อะไรแบบนี้ ก็ก้วยความที่เมาแต่ยังมีสติผมคิดในใจว่าอยากจะบอกชอบไปเฉยๆแล้วบอกว่าเมาอย่าถือสานะอะไรแบบนี้ แต่ผมไม่กล้าบอก แล้วสุดท้ายก็นอนด้วยกันแหละครับแต่ผมไม่ได้ทำไรหรอกเพราะเขาคือเพื่อนและคือความรู้สึกเหมือนคนที่เราแอบชอบ เราไม่กล้าทำอะไรเขาอะไรแบบนี้อะครับก็เลยได้นอน ตื่นเช้ามา ผมเริ่มรู้สึกแปลกไปจากเมื่อวานคือเริ่มแบบชอบมากขึ้นรู้สึกว่าอยากบอกชอบเขาไปแต่กลัวว่าเขาจะไม่โอเคในสิ่งที่เราบอกผมก็เลยเลือกที่จะเงียบเพราะกลัวว่าถ้าบอกไปแล้วเขาจะหายไปจากที่จะได้เจอกันได้เห้นรอยยิ้มของเขากลายเป็นไม่เห็นไม่คุยอะไรเลย เพื่อนๆว่าผมคิดถูกแล้วมั้ยครับ อาจจะยาวหน่อยเรื่องทั้งหมดสรุปสั้นๆคือผมชอบเพื่อนนคนนี้มากครับแล้วก็แอบชอบมานานแล้วครับแต่ไม่กล้าบอกเพราะกลัวไม่ได้เห็นเขาอีกอะไรแบบนี้อะครับ